Geïsoleerd Graf Amerikaanse Soldaat

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

België Luik Queue-du-Bois

Op de gemeentelijke begraafplaats van Queque-du-Bois bevindt zich tussen het ereveld van oudstrijders en het monument voor de omgekomen soldaten uit het dorp, het graf van Amerikaanse Luitenant Robert L. GARRETT.

Het is een van de weinige geïsoleerde graven van Amerikaanse soldaten. De Amerikaanse overheid had na de oorlog alle lokaal begraven Amerikaanse soldaten laten overbrengen naar de grote daartoe speciaal aangelegde begraafplaatsen als Henri-Chapelle en Ardennes-cemetery in België, en de Amerikaanse begraafplaats in Margraten, Nederland. Ook kleinere begraafplaatsen werden geruimd en de soldaten overgebracht naar de grotere begraafplaatsen voor hun laatste rustplaats.

2e Luitenant GARRETT, 26 jaar, was co-piloot van een B-24 bommenwerper.

Deze bommenwerper kwam tijdens een missie op 23 maart 1944 boven Overijssel (Nederland) tijdens slecht weer in botsing met een andere B-24 uit zijn squadron. De bommenwerper stortte neer, waarbij 6 bemanningsleden omkwamen. Drie bemanningsleden, waaronder Robert L. Garrett overleefden het ongeluk. De drie dreven in het water toen ze gered werden door lokale bewoners.

De bewoners namen de de drie bemanningsleden mee om aan te sterken. Dit was niet zonder gevaar. De Duitsers zouden immers ook de crashsite onderzoeken en in de omgeving zoeken naar mogelijke overlevenden die zich per parachute in veiligheid hadden kunnen brengen. Als zij de overlevenden op een hoeve aantroffen werden de bewoners afgevoerd in gevangenschap wegens hulp aan de vijand en liepen het risico te worden gefusilleerd.

Na een paar dagen werden ze naar een onderduikadres van het verzet gebracht. Vanuit dit onderduikadres werd Luitenant Garrett via smokkelroutes naar het zuiden gebracht. Uiteindelijk doel was in Spanje aan te komen, van waar de overtocht naar Engeland werd uitgevoerd. Eenmaal in Engeland konden de geredde geallieerde soldaten opnieuw ingezet worden.

Echter na verloop van tijd was de landing op Normandië begonnen en vond het verzet het te gevaarlijk Luitenant Garrett verder te smokkelen. Daarnaast waren de geallieerden in aantocht waardoor het dorp Queue-du-Bois weldra bevrijd zou worden. Besloten werd dat de Luitenant zou blijven waar hij op dat moment zat; op een boerenhoeve in Queue-du-Bois. Hij werd door de familie opgenomen als familie, verrichtte alle voorkomende werkzaamheden en ging op in de omgeving als gewone boerenknecht.

Helaas sloeg het noodlot alsnog toe. Op 7 september 1944, slechts 3 dagen voor het dorp werd bevrijd, schoot een passerende Duitse SS-er doelbewust en zonder reden op de Luitenant die op dat moment in een boomgaard aan de slag was. Zonder dat de Duitser het wist, hij dacht op een burger te schieten (zie zich weerbaar kon opstellen tegen de Duitsers), had hij de Amerikaanse Luitenant om het leven gebracht.

De Luitenant werd begraven op het kerkhof van Queue-du-Bois. Later werd hij op 4 maart 1946 herbegraven op de Amerikaanse begraafplaats in Margraten (Nederland).

Op uitdrukkelijke wens van de familie waar Luitenant Garrett verbleef en de nabestaanden van de Luitenant werd hij op 29 maart 1949 alsnog begraven op het kerkhof van Queue-du-Bois, alwaar de familie en de gemeente het graf verder zouden blijven verzorgen.

Voor het hele verhaal waaruit bovenstaande deels is samengevat zie de bronvermelding.