Jan van Schaffelaer Kazerne

De eerste bewoners van de nieuwe kazerne waren voor het oorlogsgeweld van de meidagen van 1940 gevluchte mensen uit de streek Barneveld, Hoevelaken en Nijkerk. Duitse bezetters, behorende tot het ‘SS Verfügungstruppe Pionier Bataillon’ - vrij vertaald: ‘SS Ondersteuningstroepen Genie Bataljon’- waren de volgende gebruikers. In eerste instantie ondervonden de burgers van Ermelo nauwelijks last van de bezetters van de toch wat afgelegen kazerne. De naam van de ‘Jan van Schaffelaerkazerne’ kreeg echter aan het einde van de oorlog een sinistere klank toen verzetsmensen er werden opgesloten in afwachting van transport naar interneringskampen. Na de bevrijding van Ermelo op 18 april 1945 zijn de rollen omgekeerd en gebruiken leden van de ‘Binnenlandse Strijdkrachten’ de kazerne om Duitse krijgsgevangenen en collaborateurs op te sluiten. De Canadese bevrijders van Ermelo hebben overigens de faciliteiten van de Jan van Schaffelaerkazerne niet benut. Gebruik van door de Duitsers verlaten gebouwen vermeden zij doorgaans. Dat gebeurde uit veiligheidsoverwegingen, daarbij te denken aan de mogelijke aanwezigheid van boobytraps, maar ook omdat de ligging van dergelijke locaties tot op de meter nauwkeurig bij de vijand bekend was. Kort na de capitulatie op 5 mei is de kazerne in gebruik als opleidingscentrum voor Gelderse verzetsstrijders die overgaan in reguliere militaire dienst. Zij krijgen in beginsel een opleiding voor beveiligings- en bewakingstaken, onder Brits Commando uit te voeren in Duitsland. In de loop van 1945 verandert de opdracht en vertrekken de mannen, dan ingedeeld bij 1-8 Regiment Infanterie ‘Veluwebataljon’, bijgenaamd ‘De Haantjes’, naar Nederlands-Indië. De hoofdtaak voor deze eenheid is om, samen met troepen van het KNIL de orde en rust in Nederlands-Indië te herstellen.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Stichting Behoud Oorlogsherinneringen
• Foto's: TracesOfWar.com