De eerste Duitsers arriveerden in 1940 in Vichy. Na de bezetting van Noord-Frankrijk werden verschillende nazi-agenten naar de zuidelijke zone gestuurd, ook naar Vichy, om "relaties" met de regering aan te knopen.
Tijdens de eerste maanden van de bezetting was de Duitse aanwezigheid in Vichy veel restrictiever voor de regering dan voor de bevolking, maar vanaf eind 1941 veranderde deze situatie. Leden van de Gestapo namen in aantal toe en na de bezetting van de Vrije Zone in november 1942 waren ze letterlijk overal. De belangrijkste Gestapo-eenheid in de Allier was gestationeerd in Vichy, met kantoren in Montluçon en Moulins.
In Vichy vestigden ze zich aan de boulevard des États-Unis en vorderden ze vijfentwintig gebouwen, waaronder het Hôtel du Portugal. Hier ondervroeg en martelde de Gestapo degenen die zij had gearresteerd of had laten arresteren. Een man die werkzaam was bij een nabijgelegen ministerie vertelde: „Ik begin om vijf uur 's ochtends met werken. Ik ga met de fiets. Toen ik het Hotel du Portugal passeerde, was het verschrikkelijk. Ik hoorde kreten van pijn uit de kelder komen. Ze waren iemand aan het martelen. Het was afschuwelijk."
Na de oorlog werd het Hôtel du Portugal door het Bevrijdingscomité gebruikt als interneringskamp. Omdat de twee andere kampen in Vichy, het Concours hippique en het Château des Brosses, niet over de infrastructuur voor medische procedures beschikten, werd in het Hôtel du Portugal een kamphospitaal opgericht. Dertig gevangenen konden daar tegelijkertijd in het ziekenhuis worden opgenomen, onder de hoede van dokter Lacarin, toekomstige burgemeester van Vichy. Een ander deel van het gebouw werd gebruikt voor de internering van gevangenen die zich slecht hadden gedragen op het Concours hippique en het Château des Brosses.
Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!