Stolpersteine Karl-Albert-Strasse 33

Deze kleine messing plaquettes (Stolpersteine of struikelstenen) herdenken:

* Arnold Salomons, geb. 1883, 'beschermende hechtenis' 1938, Dachau, vluchtte naar Holland 1939, geïnterneerd Westerbork, gedeporteerd 1943 Theresienstadt, 1944 Auschwitz, vermoord.
* Mina Salomons née Löwenstein, geb. 1883, toegelaten 1933 tot het Sanitorium Herborn, dood 18.5.1937.
* Dagobert Salomons, geb. 1920, vluchtte 1938, Colombia.
* Hanna Salomons, geb. 1923, vluchtte 1938 Holland, 1940 Belgium, geïnterneerd Mechelen, gedeporteerd 1942 Auschwitz, vermoord 13.8.1942.

Achtergrond
Arnold Salomons was de zoon van een Duitse man en een Nederlandse vrouw uit Almelo. Arnold raakte gewond en gedecoreerd voor zijn Duitse militaire dienst in de Eerste Wereldoorlog. In 1919 trouwden hij en Mina Löwenstein en vestigden zich in Frankfurt am Main. Hij werkte als tabaksagent voor bedrijven in Duitsland en Nederland. Ze kregen twee kinderen - Dagobert en Hanna. In 1931 verhuisden ze naar Karl-Albert Streaase 33, in een nieuwbouwwijk. Met het aan de macht komen van de nazi's kwamen financiële problemen, waaronder dat de Salomons het geld moesten terugbetalen dat ze hadden geleend om hun huis te kopen. Dagobert moest in het voorjaar van 1936 van school af. Mina Salomons werd zo zwaar depressief dat ze in het najaar van 1936 werd opgenomen in de psychiatrische inrichting van Herborn, waar ze in mei 1937 overleed. Zoon Dagobert ging in de leer bij een bedrijf dat gedwongen werd bedrijf in 1938. In juli vluchtte dochter Hanna met een zakenvriend naar Nederland om haar te helpen een professionele toekomst op te bouwen. Vervolgens vluchtte de 18-jarige Dagobert in oktober naar Colombia.

Toen Arnold Salomons alleen terugkeerde naar zijn huis na de Pogromnacht van november 1938, was het geplunderd en vernietigd. Vervolgens werd hij gearresteerd en twee maanden vastgehouden in Dachau. Na zijn vrijlating vluchtte hij naar Nederland, waar hij een familievriend ontmoette, Lilly Goldschmidt, die in mei 1940 een visum en een ticket naar de VS had. Maar voordat ze kon vertrekken, werd de Rotterdamse haven van waaruit ze zou vertrekken gebombardeerd. Ze verbleef bij Arnold Salomons; daarna gingen beiden naar Almelo om bij Arnolds zus Johanna van Coevorden en haar gezin te gaan wonen en daarna bij een ander Nederlands-Duits gezin. Ondertussen woonde Hanna elders in NL, waar ze werkte als verpleegster voor een Nederlands gezin. Ze probeerde in 1942 naar Zwitserland te ontsnappen, maar werd gearresteerd in België, gedeporteerd en vermoord in Auschwitz.

In augustus 1942 vroegen Lilly en Arnold een huwelijksvergunning aan in Almelo. De volgende maand werden ze apart naar Westerbork gebracht, waar ze elkaar weer ontmoetten en op 6 oktober trouwden. Omdat Arnold zijn land in de Eerste Wereldoorlog had gediend, werden hij en Lilly vervolgens naar Theresienstadt gedeporteerd in plaats van rechtstreeks naar Auschwitz.
Arnold Salomons werd echter op het laatste transport vanuit Theresienstadt naar Auschwitz gedeporteerd.

Lilly Goldschmidt overleefde: ze werd bevrijd uit Theresienstadt. Stolpersteine voor haar familie Goldschmidt bevindt zich op Beethovenstraße 60 in Frankfurt.

De familie Salomons Stolpersteine, geïnstalleerd op 19 mei 2018, is geïnitieerd door Rosemarie Reh, inwoner van Karl-Albert-Straße 33.

Voor foto's en het meer gedetailleerde verhaal van de familie Salomons, bezoek Frankfurt am Main Stolpersteine pagina voor de Salomons.

"Stolpersteine" is een kunstproject in Europa van Gunter Demnig ter herdenking van slachtoffers van het Nationaal-Socialisme (nazisme). Stolpersteine (struikelstenen) zijn kleine, 10x10cm messing plaquettes geplaatst in de stoep voor de laatste vrijwillige residentie van (meestal Joodse) slachtoffers die zijn vermoord door de nazi's. Elke plaquette is gegraveerd met de naam van het slachtoffer, de geboortedatum en de plaats (meestal een concentratiekamp) en de datum van overlijden. Op deze manier geeft Gunter Demnig een individueel gedenkteken aan elk slachtoffer. Eén steen, één naam, één persoon. Hij citeert de Talmoed: "Een mens wordt alleen vergeten als zijn of haar naam wordt vergeten."