Deze kleine messing plaquettes (Stolpersteine of struikelstenen) herdenken:
* Salomon Joseph Vromen, jg. 1895, gedeporteerd 1942 uit Westerbork, vermoord 31.3.1943, Midden-Europa.
* Mietje Vromen-Kannewasser, geb. 1893, gedeporteerd 1942 uit Westerbork, vermoord 5.11.1942, Auschwitz.
* Jansje Josephine Vromen, geb. 1925, gedeporteerd 1942 uit Westerbork, vermoord 5.11.1942, Auschwitz.
* Sander Vromen, geb. 1928, gedeporteerd 1942 uit Westerbork, vermoord 5.11.1942, Auschwitz.
Achtergrond
Mietje Kannewasser verliet haar ouderlijk huis in Den Helder in 1913 om vijf jaar in Amsterdam en Leeuwarden te gaan werken voordat ze terugkeerde naar Den Helder. Salomon Vromen, een winkelier, en Mietje Kannewasser trouwden in april 1924 in Den Helder en verhuisden naar Lochem (de geboorteplaats van Salomon), waar hun twee kinderen – Jansje en Sander – werden geboren.
Op 4 oktober 1942 werd het gezin naar het kamp Westerbork gebracht. Vervolgens werden ze op 2 november 1942 op transport gezet van Westerbork naar Auschwitz. De trein stopte bij Kozel, waar 260 mannen en jongens werden afgevoerd om gedwongen te werken in de kleinere kampen rond Auschwitz. Salomon behoorde waarschijnlijk tot die dwangarbeiders. Mietje, Jansje en Sander gingen verder naar Auschwitz, waar ze bij aankomst werden vermoord. Mietje was 49 jaar, Jansje 17 en Sander 14. Salomon Joseph Vromen, 47 jaar, werd vijf maanden later ergens in Midden-Europa vermoord.
Stolpersteine voor deze familie is op 20 april 2021 geplaatst.
Voor brieven in het Nederlands geschreven door de familie tussen augustus en november 1942, zie JoodsMonument.
"Stolpersteine" is een kunstproject in Europa van Gunter Demnig ter herdenking van slachtoffers van het Nationaal-Socialisme (nazisme). Stolpersteine (struikelstenen) zijn kleine, 10x10cm messing plaquettes geplaatst in de stoep voor de laatste vrijwillige residentie van (meestal Joodse) slachtoffers die zijn vermoord door de nazi's. Elke plaquette is gegraveerd met de naam van het slachtoffer, de geboortedatum en de plaats (meestal een concentratiekamp) en de datum van overlijden. Op deze manier geeft Gunter Demnig een individueel gedenkteken aan elk slachtoffer. Eén steen, één naam, één persoon. Hij citeert de Talmoed: "Een mens wordt alleen vergeten als zijn of haar naam wordt vergeten."
Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!