Fort Rosenberg

Festung 1, Kronach

Duitsland Beieren Kronach

Tijdens de Eerste Wereldoorlog onderhield het Beierse leger een krijgsgevangenkamp voor officieren in het fort. In de vier jaar dat het kamp bestond, waren er in totaal 98 Franse officieren en 24 soldaten, 206 Russische officieren en 64 soldaten, 29 Engelse officieren, evenals een Belgische officier en acht soldaten. In vergelijking met de eenvoudige bemanningsleden genoten de officieren verschillende voordelen op het gebied van accommodatie en eten. Bovendien mochten ze buiten de vestingmuren wandelen als ze hun erewoord gaven om niet te proberen te ontsnappen. Het breken van dit erewoord werd bestraft met de dood onder de Militaire Strafwet. Tot de officieren die van 20 juli tot 21 november 1917 werden gevangengenomen, behoorden ook de Franse kapitein Charles de Gaulle, die later generaal en president van Frankrijk werd. De Gaulle gaf niet het vereiste erewoord en na twee vluchtpogingen, waarvoor hij elk werd gestraft met 60 dagen verhoogde arrestatie, werd hij overgebracht naar een kamp in het fort van Ingolstadt en later naar de Wülzburg bij Weißenburg in Beieren.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende Rosenberg van 1942 tot 1944 als werkkamp voor de huisvesting van Poolse en Sovjet dwangarbeiders die in de Rosenthal-porseleinfabriek in Kronach werden gebruikt om industrieel porselein te vervaardigen. Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog zouden onderdelen voor de Messerschmitt Me 163-raketjager in het fort worden geproduceerd onder de codenaam "GeKro" (Kronach-gevangenis). Hiervoor heeft de Todt-organisatie verschillende wijzigingen aangebracht aan de kazematten van de bastions St. Lothar en St. Philipp en is er betonwerk verricht tussen Contregarde Carl en Waffenplatz Philipp. De geplande productiehallen werden echter nooit voltooid en in gebruik genomen, waardoor het fort en de stad grotendeels werden gespaard van bombardementen door geallieerde bommenwerpers.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!