Stützpunkt Rebhuhn Vlissingen / Bunker type 669

In een vierkant: Bossenburghweg, Jordaenslaan, Langeleenweg en de Rubenslaan ligt het in de volksmond genoemde "Bunkerterrein" (Stp. Rebhuhn).
Er is nogal wat te doen geweest over dit Bunkerterrein omdat bunkers tegenwoordig een monumentenstatus hebben en tot het cultureel erfgoed behoren.
De gemeente Vlissingen gaat dit terrein wel bebouwen maar de bunkers die er nog zijn worden opgenomen in het bestemmingsplan. Het terrein krijgt nu de naam "Parkzicht".

De bunkers die nog aanwezig maar allemaal ondergewerkt zijn:
Een bunker van het type 134 Munitionsunterstand-Formsteinbunker.
Een bunkers van het type 669.
Een bunker van het type 668.
De schrijver Hans Sakkers heeft dit toch bijzondere Bunkerterrein "Batterij Baskenburg" beschreven in het gelijknamige boekje wat helaas niet meer verkrijgbaar is. Hij beschrijft in het voorwoord van het boekje dat er binnen de gemeentegrenzen van het Vlissingen van 1950 een totaal van 575 verdedigingswerken waren geregistreerd en dat er eind 1997 nog maar 30 zijn overgebleven. In het monumentenselectieproces voor wat betreft de voormalige verdedigingswerken van de twintigste eeuw is Baskenburg de grootst uitgebouwde landmachtbatterij naar model 1943-1944 in Nederland volgens de heer C.N.J. Neisingh uit Wassenaar, actief in dit monumentenselectieproces. Het zijn nu zeldzame bouwwerken, vandaar ook de commotie over het "Bunkerterrein" (Stp. Rebhuhn) in Vlissingen.
Als één van de 15 havensteden langs de kust van West-Europa werd Vlissingen uitgeroepen tot vesting, een Verteidigungsbereich en had een Landfront en een Seefront.
In de zeewering werden kanonnen geplaatst om schepen te kunnen beschieten en in het achterland werd geschut opgesteld om de kustlijn te kunnen beschieten bij een aanval. Baskenburg was één van drie batterijen in de vesting Vlissingen. Batterij Baskenburg stond opgesteld binnen een steunpunt, Stützpunkt Rebhuhn, waarbij ook het vliegveld hoorde. Er werden zeven bunkers gebouwd.
Bunker 669 werd volgens een nieuw bouwprogramma Schartenbau (Scharte = schietgat)
gebouwd om op materiaal te bezuinigen. In totaal werden er vier van deze bunkers gebouwd.
De bunker 668 (Kleinunterstand für 6 Mann) was een eenvoudige vierkante manschappenbunker maar in Batterij Baskenburg deed hij dienst als commandopost.
Ook de bunker van het type 134 (Munitionsunterstand I ) was een versoberd ontwerp en gebouwd met Formsteine (of Schalungssteine) en werd alleen in de Scheldemonding toegepast, er zijn er nog maar 22 van. Baskenburg had een schootsveld naar het zuiden waardoor ook Breskens beschoten kon worden. De waarnemingspost voor Batterij Baskenburg was de bunker bij de Oranjemolen in Vlissingen van het type 143.
Baskenburg is vaak gebombardeerd en was bij de geallieerden bekend onder de naam W 9 en was het eerste object om te vernietigen voor de aanval op Walcheren.
In het nawoord beschrijft Hans Sakkers dat alle bunkers ondergewerkt zijn en nauwkeurig onderzoek dus niet mogelijk is, ook de registraties zijn niet volledig. Waarschijnlijk is een geschutsbunker gesloopt, de veldwerken als mitrailleuropstelling en open geschutsopstellingen zijn, zoals op geheel Walcheren verdwenen.

De foto’s zijn van de website van Remco de Goede:
www.bunkerfotos.nl en genomen voor de bebouwing was begonnen. Van bunker 669 is tegenwoordig niet veel meer te zien dan een klein scheefgezakt puntje, kleiner dan op foto nr. 3 is te zien.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Mia van den Berg / Hans Sakkers
• Foto's: Remco de Goede