Provinciaal RAF Monument Genk-Boxbergheide

Dichtbij deze locatie stortte op 31 augustus 1941 een vliegtuig van de RAF neer, waarbij drie bemanningsleden omkwamen. Het monument is tegenwoordig ter nagedachtenis van alle Geallieerde piloten die in de provincie Limburg sneuvelden.

Om het verhaal te kennen achter dit monument uit 1970, moeten wij ons even in de tijd verplaatsen. Wij komen aan op de R.A.F.-basis van Oakington Engeland. Het is 31 augustus 1941. Om 17:30 leidt Wing Commander Biggs de briefing voor zeven van zijn toestellen. Zij krijgen Keulen als hoofddoel om te bestoken met hun brandbommen. Het weer boven Keulen is echter barslecht en slechts een beperkt aantal toestellen kan Keulen bombarderen.

23:28 uur : onze tweemotorige Vickers-Wellington R 1703 wordt in het westen van Duitsland gevangen in de zoeklichten van de "HeNaJa- Flakscheinwerfer" (Heller Nacht Jagd). Via de radio wordt Oberleutnant Wilhelm Dimter van de Nachtjagers naar zijn prooi geleid. Na 9 lange minuten is de ongelijke strijd ten einde. Wilhelm Dimter behaalt zijn vierde overwinning en dodelijk getroffen stort de Wellington brandend naar beneden met aan boord:
Sgt-vlieger John Ashton (+) – 22 jaar
Sgt-waarnemer John Redden (+) – Canadees – 20 jaar
Sgt Radio-operator Ernest Lane (+) – 25 jaar
Sgt John Hutton
Robert Wood (Canadees)
Leonard Warburton

Ondanks de zware schade aan zijn toestel slaagt Sgt-vlieger Ashton erin om lang genoeg in de lucht te blijven zodat drie bemanningsleden, Hutton, Wood en Warburton zich met hun parachute kunnen redden.
De Wellington stort brandend neer op de Boxberg vlakbij de plaats waar zich nu de basisschool bevindt, toen een heide waar slechts enkele huizen stonden. De Duitse Wehrmacht is snel ter plaatse en behandelt de lijken van de drie omgekomen vliegeniers niet bepaald zachtzinnig volgens ooggetuige Gerard Thijs. ’s Morgens worden drie lijkkisten aangevoerd door de Duitsers, waarna de drie dodelijke slachtoffers ter plaatse begraven worden. De familie Glowacki-Plocinnik plaatste het eerste houten grafkruis op de plaats van de crash, in het midden van de heide. In de jaren ’50 werd dit vervangen door een betonnen kruis, dat nu nog geïntegreerd is in het monument.

Hutton en Warburton weten te ontsnappen aan de Duitsers dankzij de hulp van enkele boeren uit de buurt. Van hieruit trokken zij naar Hasselt, waar zij tot 6 september 1941 onderdak vonden bij de familie Colaris-Bové. Van Hasselt reizen zij door naar Brussel waar zij uiteindelijk onderdak krijgen bij Anne Brusselmans. Op 9 november 1941 werden zij door Andrée De Jongh – van vluchtroute Comète - via Valenciennes naar Gibraltar gebracht om uiteindelijk op 10 maart 1942 terug in Engeland te belanden.

Robert Wood werd opgepakt door de Duitsers en belandde in een krijgsgevangenenkamp in Duitsland.
In 1946 keerden Henri Colaris en Warburton terug naar de plaats van de crash in Boxbergheide. Door een wonderlijk toeval vonden ze er de ring van één van de omgekomen bemanningsleden.

Dit monument werd in 1970 gebouwd door de wijkbewoners van Boxbergheide. Ieder jaar op de 2e dinsdag van september is er een herdenkingsplechtigheid met militaire en burgerlijke autoriteiten, waaraan ook de kinderen van de lagere school deelnemen.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Fedor de Vries & Guido Gilissen
• Foto's: Guido Gilissen (1, 2), Fedor de Vries (3, 4, 5)