Metrostation Elektrozavodskaya

Elektrozavodskaya (Russisch: Электрозаво́дская) is een metrostation in Moskou op de lijn Arbatsko-Pokrovskaya. Het is een van de meest spectaculaire en beter bekende stations van het systeem. Gebouwd als onderdeel van de derde fase van de metro van Moskou en geopend op 15 mei 1944 tijdens de Tweede Wereldoorlog, is het station een van de iconische symbolen van het systeem, beroemd om zijn architecturale decoratie die het werk is van architecten Vladimir Shchuko (die stierf terwijl werkt aan het project van het station in 1939) en Vladimir Gelfreich, samen met de deelname van zijn student Igor Rozhin.

Het station bedient de wijk Basmanny en ligt aan de straat Bolshaya Semyonovskaya, naast de rivier de Yauza. Het treinstation Elektrazavodskaya van de richting Kazan bevindt zich ook in de buurt. In mei 2007 was het station gesloten voor een jaar waarin de roltrappen volledig werden vervangen, samen met de vloerpanelen. De meeste details en afwerkingen, waaronder bas-reliëfs van Motovilov, zijn opgeknapt. Het station werd heropend op 28 november 2008. Tegen 2022 zal het station openstaan ​​voor de Big Ring Metro Line genaamd Rubtsovskaya.

Vernoemd naar de nabijgelegen fabriek voor elektrische gloeilampen, omvatte de voorlopige lay-out Schuko's idee om het plafond te bedekken met zes rijen cirkelvormige gloeilampen (waarvan er in totaal 318 waren). Het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog stopte echter alle werkzaamheden tot 1943 toen de bouw werd hervat. Gelfreich en Rozhin voltooiden het ontwerp door een toevoegingsthema toe te voegen aan het station de strijd van het thuisfront tijdens de oorlog, wat wordt benadrukt door de 12 marmeren bas-reliëfs op de masten van Georgiy Motovilov. De rest van het interieur van het station is voorzien van de meeste plannen uit de jaren 1930, inclusief poeder-ballada-marmer op de rechthoekige pylonen (de buitenzijden hebben schansen en decoratieve vergulde roosters met de hamer en sikkel), rood salietti-marmer op de stationsmuren, een donkere olijfkleurige duvalu marmer op de sokkel en een schaakbordindeling op de hoofdplatformvloer van graniet en labradoriet.

De zeshoekige hal van het station heeft een koepelvormige structuur op een lage trommel, op de hoeknissen waarvan zes medaillons met bas-reliëfs van belangrijkste pioniers in elektriciteit en elektrotechniek: William Gilbert, Benjamin Franklin, Mikhail Lomonosov, Michael Faraday, Pavel Yablochkov en Alexander Popov samen met hun baanbrekende apparaat. Het interieur van de vestibule wordt verder onderbroken door hetzelfde felrode salietti-marmer. Buiten de vestibule in de boog is er een sculptuur voor de metrobouwers van Matvey Manizer.

De erfenis van het station was dat het dient als een brug tussen de vooroorlogse Art Deco-beïnvloede stalinistische architectuur zoals te zien op de tweede fase stations en hun naoorlogse tegenhangers op de Koltsevaya-lijn. Zowel Gelfreich als Rozhin ontvingen de Stalin-prijs in 1946 voor hun werk.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Wikipedia & Fyodor Telin
• Foto's: Fyodor Telin