Monument Vloeiweide Rijsbergen

Tekst op het bord bij het monument:
"Dit monument is gebouwd op de fundering van het huis van boswachter Neefs. In het voorjaar van 1944 was dit voor het verzet een ideale plek om er een radiopost te vestigen. Van hieruit werd met in morse gecodeerde berichten contact onderhouden met de geallieerden.

05:35 vrijdagochtend, 4 oktober 1944

Getipt door een verrader omsingelt een eenheid van 100 feldgendarmen van het Duitse Ortskommando Breda, samen met zo'n 20 landverraders, de woning. In het huis en de schuur zijn dan het gezin Neefs en een tiental verzetsmensen. Leutnant Steinmeyer geeft het commando om het huis binnen te vallen. Hij en twee landverraders stappen de keuken binnen. Ze worden direct herkent door Henk Touw - een verzetsman - die twee van de drie mannen neerschiet. Er ontstaat een twee uur durend vuurgevecht en een belegering waarbij vader Neefs besluit om zijn vrouw en kinderen naar de relatief veilige kelder te sturen.

Paul Windhausen, de commandant van de groep begrijpt dat het een ongelijke strijd is. Voor de veiligheid van het gezin Neefs besluit hij dat ze zich zullen overgeven. Met een witte vlag in de hand opent hij de voordeur maar wordt daar onmiddelijk doodgeschoten. Emiel Neefs treft hetzelfde lot.
Het lukt Harry van der Sande en Jo Oberg om samen het bos in te vluchten. Ook zij worden gegrepen en ter plaatse doodgeschoten. De overgebleven verzetsstrijders weten dat verdere strijd vergeefs is en geven zich over. Zij worden direct afgevoerd naar de Chassékazerne in Breda, waar ze door de Gestapo worden verhoord.

De Duitse soldaten hebben de mensen waarvoor ze gekomen waren. Ze hoorden het geschreeuw en gehuil van de kinderen en wisten dus dat er nog mensen in het huis waren. Toch steken ze het in brand en gooien een paar handgranaten door het kelderraam. Moeder Neefs, haar dochter Rietje en zoon Cornelis vinden daarbij de dood.
De zoons Jack en Johan en de dochter Wies, Toos en Julia overleven. Ze worden na drie uur bevrijd door Nederlandse politiemannen, terwijl de Duitse soldaten en hun Nederlandse handlangers toekijken. Van de aanwezigen in het huis overleven er zes de belegering niet.

De volgende dag sterven de gearresteerden, op last van de Ortscommandant majoor van de Wehrmacht Kirsten, 's morgens vroeg op de schiethei in het mastbos voor het vuurpeloton. Een laatste verzoek van een van hen om een afscheidsbrief aan zijn gezin te mogen schrijven wordt geweigerd. Om 8:30 uur, nog geen 24 uur nadat ze op de Vloeiweide werden gevangen genomen, worden ze gedood.

23 dagen later, op 28 oktober 1944 bevrijdt de 104e Amerikaanse Infanterie divisie Zundert en Rijsbergen."

In Breda is er een straat naar Paul Windhausen vernoemd.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: TracesOfWar.nl
• Foto's: Jaco Tijssen