Deze Stolpersteine (ook wel Struikelstenen genoemd) herdenken:
* Herta Tittmann geb. Jaschek 1914, vernederd / rechteloos, pleegde zelfmoord 12 november 1944, Krakau.
* Rachella Titmann, geb. 1938, vernederd / rechteloos, pleegde zelfmoord 12 november 1944, Krakau.
* Josef Tittmann, geb. 1906, getrouwd, ging naar Polen 1937, vernederd / rechteloos, pleegde zelfmoord 12 november 1944, Krakau.
* Bertha Tittmann geb. Hagler 1884, ‘Polenaktion’ 1938, Bentschen/Zbaszyn, dood 18 september 1943, Kolomea.
Stolpersteine werden in 2014 voor het eerst geïnstalleerd voor Herta, Rachella en Joseph Tittman. Vier jaar later werd de Stolperstein voor de moeder van Joseph, Bertha Tittmann, geïnstalleerd.
Bertha Tittmann werd weduwe in 1919. Haar oudste zoon Josef huwde en woonde vanaf 1935 met zijn vrouw, Herta, en dochter, Rachella, in Kattowitz. Een jaar nadat zijn moeder uit Duitsland naar het interneringskamp Bentschen / Zbaszyn was verbannen, slaagde Josef erin haar eruit te krijgen. Maar op 28 oktober 1938 dwongen de Poolse autoriteiten haar naar Kolomea (in Oekraïne) te gaan, waar ze stierf op 59-jarige leeftijd, zes maanden voordat het Sovjetleger het bevrijdde.
Geen andere informatie werd gevonden over Josef, Herta en Rachella Tittmann. Ook werd er geen verdere informatie gevonden over het verhaal van Bertha Tittmann over het overleven in Kolomea tot september 1943 nadat 60.000 Joden daar waren vermoord of naar het vernietigingskamp Belzec werden gedeporteerd in 1941-1942. Aan het einde van de oorlog bleven slechts 200 Joden in Kolomea.
"Stolpersteine" is een kunstproject in Europa van Gunter Demnig ter herdenking van slachtoffers van het Nationaal-Socialisme (nazisme). Stolpersteine (struikelstenen) zijn kleine, 10x10cm messing plaquettes geplaatst in de stoep voor de laatste vrijwillige residentie van (meestal Joodse) slachtoffers die zijn vermoord door de nazi's. Elke plaquette is gegraveerd met de naam van het slachtoffer, de geboortedatum en de plaats (meestal een concentratiekamp) en de datum van overlijden. Op deze manier geeft Gunter Demnig een individueel gedenkteken aan elk slachtoffer. Eén steen, één naam, één persoon. Hij citeert de Talmoed: "Een mens wordt alleen vergeten als zijn of haar naam wordt vergeten."
Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!