Oorlogsmonument Stonehaven en Dunnotar

Stonehaven’s War Memorial werd gebouwd in 1922 en officieel onthuld in 1923 om de mannen en vrouwen te herdenken die in de ‘Grote Oorlog’ van 1914-18 zijn omgekomen. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog - 1938-45 werden er meer namen toegevoegd.

Het is ontworpen door de lokale architect John Ellis om eruit te zien als een verwoeste tempel - mogelijk om het verwoeste leven aan te duiden van degenen die er op staan. Er is geen bewijs waarom hij het zo heeft ontworpen dat het er geruïneerd uitziet - geen werktekeningen of schetsen. Het is zeker heel anders dan de meeste andere oorlogsmonumenten in dit gebied.

Het geld om het gedenkteken te bouwen, werd door de lokale gemeenschap binnen een jaar bijeengebracht door middel van verschillende fondsenwervende evenementen en donaties. De Black Hill werd gekozen als de locatie voor een gedenkteken, omdat het een populaire plek was voor de mensen van de stad om te bezoeken - winderig maar met een prachtig uitzicht over de kust en op slechts een korte loopafstand van de stad. Het grootste deel van het monument is lokale zandsteen, gesneden uit een steengroeve aan de zuidkant van de haven van Stonehaven.

Vroeger waren er 5 ijzeren stoelen die gemaakt waren door een plaatselijke smid en die tegelijkertijd geplaatst waren. Een ervan bestaat nog steeds aan de linkerkant van de trap. Een andere bevindt zich onder het monument voor het noordwesten in een holte. De plastic zijn recente toevoegingen, maar niet zo comfortabel of aantrekkelijk.

Aan de buitenkant van de lateien staan ​​de namen van enkele van de uitmuntende veldslagen van de Eerste Wereldoorlog; Bergen, Jutland, Gallipoli, Zeebrugge, Marne, Somme, Vimy en Ieper.

Aan de binnenkant van de lateien is het citaat uit Sankey's 'Student in Arms' geknipt - "Een voor een daagde de dood hen uit, ze glimlachten in zijn grimmige gezicht en weigerden te worden ontzet".

Ons oorlogsmonument is ongebruikelijk omdat je het echt moet waarderen als je ermee om moet gaan - je kunt het niet allemaal van buitenaf zien - je moet naar binnen gaan. De treden trekken je omhoog en je wordt erin getrokken - open het hek en stap in - lees de inscriptie - geniet van het uitzicht - kijk uit de ‘ramen’ die elk een andere scène laten zien - voel de wind! In het noorden, langs de kust, kun je Portlethen zien. In het noordwesten kun je het windpark op de heuvel Meikle Carewe zien, dicht bij de Auquhillies Lang Stane (een hoge obelisk met Ogham erop geschreven - een van de oudste in Schotland), het Nine Cairns en Raedykes Roman Camp. Iets ten zuiden daarvan is er een verzameling signaalmasten bovenop Cairn-mon-earn. Verder naar het zuiden staat de hoge Durris-tv-mast op Craigbeg. In het zuiden is er de verbazingwekkende ruïne van Dunnottar Castle, maar in Strathlethan Bay, direct onder het monument, is er een Sea Stack (rotstoren) genaamd Dunnicaer waar het oudste Pictische fort ooit ontdekt werd opgegraven in 2014 - het dateert uit de 3e of 4e eeuw.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Fedor de Vries & Martin Sim
• Foto's: Martin Sim (1, 2, 3), Arjan Vrieze (4, 5)