Op 16 oktober 1886 zag de mensenrechtenactivist en schrijver Armin T. Wegner het levenslicht in Elberfeld, tegenwoordig een stadsdeel van Wuppertal. Hij promoveerde in 1914 aan de universiteit van Breslau tot doctor in de rechten. Tijdens gevechten gedurende de Eerste Wereldoorlog in het tegenwoordige Polen werd hij vanwege zijn verdiensten onderscheiden met het IJzeren Kruis 2e klasse. In 1915 werd Wegner overgeplaatst naar het Midden-Oosten. Hier werd hij als verpleger toegewezen aan een Duitse medische missie ter ondersteuning van het Ottomaanse leger. Tijdens deze periode was hij getuige van de gevolgen van de Armeense genocide in het huidige Syrië en Irak. Teruggekeerd in Duitsland ontwikkelde hij zich tot een belangrijk pleitbezorger van de Armeense zaak. In de periode tussen de wereldoorlogen behaalde hij succes als schrijver van reisboeken.
Na de machtsgreep door de nazi’s schreef Wegner op 11 april 1933 een protestbrief aan Adolf Hitler waarin hij de discriminatie van de Joden in nazi-Duitsland veroordeelde. Vanwege zijn pacifistische ideeën, progressieve denken en linkse sympathieën werd hij door de nazi’s beschouwd als politieke tegenstander. Zijn boeken werden verboden. Op beschuldiging van pacifistische activiteiten en het verspreiden van gruwelpropaganda werd Wegner op 16 augustus 1933 gearresteerd door de Gestapo. Tot 25 december 1933 zat hij als politiek gevangene gevangen op verschillende locaties, waaronder kamp Börgermoor in Noordwest-Duitsland vlakbij de Nederlandse grens. In maart 1934 werd hij opnieuw enkele dagen vastgezet in een kamp. Na zijn vrijlating emigreerde hij naar Italië, waar hij de rest van de oorlog en tot zijn dood op 17 mei 1978 zou verblijven.
Voor het schrijven van de protestbrief aan Hitler werd hij in 1968 in Jeruzalem onderscheiden tot Rechtvaardige onder de Volkeren door Yad Vashem.
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!