Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Havildar (Sergeant)

Eenheid:

Force 136, Special Operations Executive (SOE), British Government

Toegekend op:

21 februari 1946

Aanbeveling:
1. Havildar Saw Po Ba Aung meldde zich vrijwillig voor een ploeg die boven door Japan bezet gebied zou worden afgeworpen. De ploeg landde op 13 februari 1944 met succes in het gebied rond Katha. Hav. Saw Po Ba Aung was de radiotelegrafist. Dit team bleef negen maanden lang in bezet Birma tot ze eind november 1944 door onze troepen werden ingehaald. Hav. Saw Po Ba Aung onderhield het contact met het HQ, stuurde ons in totaal 201 berichten en ontving er 96. Dit alleen al verdient veel lof.
2. Hav. Saw Po Ba Aung meldde zich daarna voor een nieuwe missie in bezet gebied, weer als radiotelegrafist en werd op 5 maart 1945 samen met drie anderen boven Toungee afgeworpen. Helaas werden ze 20 meter (?) buiten het landingsgebied gedropt in dichte jungle en Po Ba Aung liep een ernstige enkelblessure op. Het gebied bleek wat te druk voor hun veiligheid en ondanks zijn letsel moesten ze er direct van door. Rust was onmogelijk en hoewel Hav. Saw Po Ba Aung veel pijn leed, moesten ze verder met meeneming van al hun apparatuur. Ze schoten langzaam op en Hav. Saw Po Ba Aung kon nauwelijks lopen. Ongeveer negen dagen later bereikten ze de betrekkelijke veiligheid van een bevriend dorp Hav. Saw Po Ba Aung maakte zijn eerste contact met HQ. Ondertussen zaten de Japanners hen op de hielen. Later bleek dat ze bij de landing waren gezien en dat was gemeld. De Japanners kwamen naar elk dorp in het gebied, ze mishandelden de bewoners en martelden de dorpsoudsten maar de ploeg had zich in de jungle verborgen en Hav. Po Ba Aung onderhield het contact met HQ en gaf belangrijke informatie door.
3. Op 29 maart 1945 werd de ploeg echter omsingeld en aangevallen met automatische wapens en handgranaten. Een agent werd gedood; de rest van de ploeg wist door een grot te kruipen en te ontsnappen maar verloor daarbij alle wapens, uitrusting en voorraden. In die fase werd de groep gesplitst. Twee agenten bereikten uiteindelijk een SOE team en bleven daarbij tot het einde van de vijandelijkheden.
Ondertussen gingen Hav. Saw Po Ba Aung en de leider van de ploeg op weg om te proberen een vooraf bepaald nood landingsterrein te bereiken in de hoop nog voedsel, wapens en radiouitrusting te krijgen. Na drie dagen te hebben gewacht dwong de honger hen contact te maken met dorpsbewoners voor voedsel. Ze werden herkend en de dorpelingen waren erg vriendelijk maar dit dorp had de gevolgen al ondervonden van het helpen van een SOE team en ondanks alle tegenargumenten van onze mensen stonden de dorpsoudsten erop, hen over te dragen aan de Japanners. Niettemin stemde de dorpsoudste er in toe het verzonnen verhaal te vertellen dat ze zich vrijwillig aan hadden gegeven. Om een of andere reden viel dit goed bij de Japanners en onze mensen werden niet slecht behandeld. Ze werden geconfronteerd met hun buitgemaakte radio en gezegd contact te maken met HQ. Hav. Saw Po Ba Aung vertelde hen dat dat geen zin had omdat met het HQ was afgesproken dat wanneer er drie dagen lang geen contact was gelegd, er niet meer op die frequentie werd geluisterd. De Japanners slikten het.
Ze werden naar Toungoo gebracht en in een vrachtwagen gezet voor transport naar Rangoon. Ongeveer 16 kilometer buiten Toungoo werd de vrachtwagen onder de bomen geparkeerd en zorgvuldig gecamoufleerd; er was bij dag geen verkeer op de weg mogelijk. De RAF ontdekte de verborgen vrachtwagen echter, beschoot hem met succes en de wagen brandde volledig uit waarbij de radio verloren ging. Hierna moesten ze nog 30 kilometer lopen. De Japanners trokken zich allemaal terug via de weg en in de algehele verwarring slaagden Hav. Saw Po Ba Aung en zijn metgezel erin te ontsnappen. Geholpen door bevriende Karens werden ze naar het HQ van een SOE team gestuurd. Hier kregen ze een warm welkom en werd ze gevraagd bij hen te komen werken. Vier dagen later echter werden ze beide geveld door malaria en moesten worden afgevoerd. Ze werden naar India gevlogen waar Hav. Saw Po Ba Aung nog acht maanden in het ziekenhuis lag. Zijn enkel was nog steeds pijnlijk en vereiste uitgebreide behandeling.
4. Tijdens deze operatie werd vastgesteld dat Hav. Saw Po Ba Aung voortdurend opmerkelijke moed en vindingrijkheid toonde. Ondanks een gewonde enkel liep hij met de ploeg door dichte jungle en onderhield het radiocontact tot de ploeg werd verrast. Zijn ontsnapping, arrestatie en daarna weer een ontsnapping vormen opmerkelijke verhalen. Bijzonder opmerkelijk was zijn geslaagde bluf om de Japanners te doen geloven dat radiocontact met het HQ niet langer mogelijk was.
Vanwege dit en zijn uitstekende werk tijdens de eerste operatie, bevelen we hem aan voor toekenning van de Burma Gallantry Medal.