Geboortedatum:

26 december 1897 (Rouen, Frankrijk)

Overlijdensdatum:

1 maart 1956 (Parijs, Frankrijk)

Nationaliteit:

Franse

In januari 1916 gemobiliseerd bij het 5e koloniale infanterieregiment, vertrok hij in maart 1917 naar het front.

Hij kreeg een onderscheiding in de orde van het legerkorps voor zijn houding tijdens de gevechten in de Marne in juli 1918. Daarna volgde hij de EOR-cursussen te Saint-Cyr en werd in februari 1919 benoemd tot adelborst.

Gedemobiliseerd in oktober 1919, studeerde hij filosofie aan het Grand Séminaire de Rouen. Al snel werd hij bestemd voor het priesterschap en in 1921 trad hij toe tot het noviciaat van Grignon.

Op 13 juli 1924 werd hij priester gewijd en in 1926 promoveerde hij in de theologie. Hij werd op zijn post in Rome aangesteld als econoom van het seminarie en vice-procureur van de congregatie.

In 1932 en 1933 werd hij benoemd tot officier van justitie. Het jaar daarop werd hij toegevoegd aan het apostolisch vicariaat van Brazzaville, waar hij in 1939 werd gemobiliseerd met de rang van luitenant. Toegewezen aan het Régiment de tirailleurs Senegalais du Tchad (RTST) in april 1940, trad hij toe tot de Vrije Franse Strijdkrachten op 27 augustus 1940, tegelijk met Midden-Congo.

Gepromoveerd tot kapitein in september 1940, werd hij op 1 maart 1941 benoemd tot hoofd van de 3e compagnie van Marching Battalion No. 4 (BM 4), opgericht in december 1940. Vervolgens nam hij deel aan de gevechten in Syrië in juni 1941.

In juli 1941 vertrok hij naar Oost-Afrika met zijn bataljon dat verantwoordelijk was voor het toezicht op Djibouti.

In juli 1942 keerde hij terug naar Libanon en nam vervolgens deel aan de campagne in Tunesië. Op 11 mei 1943 raakte hij in Takrouna, terwijl hij zijn mannen trainde om aan te vallen, ernstig gewond door granaatscherven; hij slaagt er echter in om het doeldoel met een enkele impuls te verwijderen en daar een hele dag te blijven. Achtereenvolgens geëvacueerd naar ziekenhuizen in Tripoli, Alexandrië, El Kantara en uiteindelijk Beiroet, had hij drie maanden zorg nodig om weer op de been te komen. Hij werd vervolgens versierd met het Kruis van de Bevrijding door generaal de Gaulle.

Aangekomen in Brazzaville in november 1943, kreeg hij een speciale opdracht en nam hij deel aan de missie van Monseigneur Biechy in Midden-Congo.

Gedemobiliseerd in oktober 1945, keerde Raymond Defosse terug naar zijn missie in Brazzaville. In 1951 werd hij benoemd tot militair kapelaan in Mauritanië, ten noorden van Senegal. Ten koste van duizend moeilijkheden slaagt hij erin een kapel te bouwen in Atar, in het midden van het land. Maar zwaar getroffen door de ziekte en ondanks zijn fysieke moed, werd hij in september 1955 gedwongen terug te keren naar Frankrijk.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

• - Raymond DEFOSSE | L'Ordre de la Libération et son Musée