Corta, Renaud de

Geboortedatum:: 2 februari 1915 (Parijs, Frankrijk)
Overlijdensdatum:: 20 februari 1979 (Parijs, Frankrijk)
Nationaliteit:: Franse

Biografie

Met een militaire roeping ging hij naar de Speciale Militaire School van Saint-Cyr en verliet deze in 1936 (promotie van koning Alexander I) door de infanterie te kiezen. Hij werd aangesteld als tweede luitenant in de 158th Infantry Division in de Elzas.

Luitenant in oktober 1938 vertrok hij met zijn regiment naar het front in september 1939. In maart 1940 werd hij overgeplaatst naar het opleidingscentrum van het kamp Courtine in de Creuse om aspirant-studenten te begeleiden.

Hij verliet de Courtine op 10 juni 1940 voor de school van Fontenay le Comte, hoorde de toespraak van maarschalk Pétain op 17 juni en besloot onmiddellijk de strijd voort te zetten.

Met een kameraad scheepte hij op 18 juni in La Rochelle in op een schip dat Britse troepen repatrieerde om Engeland te bereiken. Gestationeerd in het kamp van Trentham Park, nam hij dienst bij de Vrije Franse Strijdkrachten.

Toegewezen aan het 1ste Bataljon van de Demi-brigade van het 13de Vreemdelingenlegioen (13de DBLE) als sectiechef, nam hij eind september 1940 deel aan de "Menace"-expeditie voor Dakar.

Na het mislukken van de Dakar-rallypoging nam Renaud de Corta deel aan de operaties van Gabon (verovering van Libreville) in november 1940 en vervolgens aan de Eritrese veldslagen (Keren en Massaoua) in maart en april 1941. 15, 1941 in Engiahat die kalmte toont onder vijandelijk vuur waaraan het verliezen toebrengt tijdens de gevechten bij de verovering van Massaoua begin april 1941.

Op 19 juni 1941 raakte hij in Kissoué, tijdens de campagne in Syrië, gewond met een kogel in de heup.

Gepromoveerd tot de rang van kapitein in september 1941, bleef hij toegewezen aan het 1st Vreemdelingenlegioen Bataljon (1st BLE) in Syrië als commandant van de zware compagnie. Met de 2e Vrije Franse Brigade waartoe de 1e BLE tijdelijk behoorde, nam kapitein de Corta in april 1942 deel aan de terugtocht naar El Alamein. In oktober 1942 ontving hij een dagvaarding op het bevel van het leger voor de gevechten van de Himeimat (El Alamein), die het einde betekende van de Duitse opmars in Afrika.

Op 9 mei 1943 raakte Kapitein de Corta opnieuw gewond, dit keer door granaatscherven, bij Djebel Garci tijdens de campagne in Tunesië; Per vliegtuig geëvacueerd naar het ziekenhuis van Meknes, trad hij in juli 1943 toe tot de 1e BLE in Tripolitania nadat hij tevergeefs generaal Koenig had gevraagd om te worden gedropt voor een clandestiene missie in Frankrijk.

Geland in Italië met de 1e Vrije Franse Divisie, toonde hij uitzonderlijke activiteit en kalmte en werd opnieuw gewond door een granaatscherf van mortel op 22 mei 1944 in Pontecorvo.

Hij landde op 16 augustus 1944 in Cavalaire en nam deel aan de gevechten voor de bevrijding van de Provence.

Opnieuw gewond op 22 november 1944 in de Vogezen door de ontploffing van een mijn, voegde hij zich in januari 1945 bij zijn eenheid in de Elzas en ontving daar een nieuwe order van het leger. Hij beëindigde de oorlog in de Alpen, in het Authion-massief, aan het hoofd van de 1e BLE. Hij vindt zijn ouders niet, resistent binnen de beweging Die van de Bevrijding, gearresteerd in juni 1944 en omgekomen bij deportatie.

In 1945 nam Renaud de Corta, hoofd van het bataljon, de functies van stafchef van de Franse generaal in Tunis op zich tot 1947.

Toegewezen aan de staf van het Institute of Higher National Defense Studies op die datum, ging hij in 1950 naar de Higher War School.

Na de opleidingen van de hogere militaire opleiding te hebben gevolgd, nam hij briljant deel aan de Indochina-campagnes (1952-1954) waar hij diende bij de 5e REI en vervolgens bij de gecombineerde wapenstaf van de Landmacht in Saigon. Hij werd daar benoemd tot luitenant-kolonel.

Na een jaar in de groepering van diensten voor hogere militaire onderwijsscholen in Parijs, werd Renaud de Corta van 1955 tot 1958 toegewezen aan SHAPE (Supreme Allied Forces Command) in Fontainebleau en benoemd tot kolonel. Hij nam het bevel over de 3e REI in Noord-Afrika van 1958 tot 1960.

In maart 1960 werd Renaud de Corta benoemd tot lid van het militaire kabinet van de heer Pierre Messmer, minister van de strijdkrachten, en voerde hij verschillende missies uit in Algerije.

In 1962 nam hij het commando over van de 12e Gemechaniseerde Brigade, gestationeerd in Fribourg en in 1963 werd hij bevorderd tot brigadegeneraal.

In 1966 voerde hij het bevel over de 3e divisie en met de rang van generaal-majoor op 1 april 1967 werd hij de plaatsvervanger van de generaal die het bevel voerde over de 7e militaire regio in Marseille in 1968.

Generaal van het leger, Renaud de Corta, was toen plaatsvervanger van generaal Fourquet, stafchef van de strijdkrachten (april 1970) en verantwoordelijk voor de missie bij Michel Debré, toen staatsminister belast met Nationale Defensie (september 1971).

In januari 1973 werd hij toegelaten tot de 2e sectie van het algemeen officierskader.