Cordier, Daniel

Geboortedatum:: 10 augustus 1920 (Bordeaux, Frankrijk)
Overlijdensdatum:: 20 november 2020 (Cannes, Frankrijk)
Nationaliteit:: Franse

Biografie

Hij was nog geen 20 jaar oud en wachtte op zijn geplande inlijving op 10 juli, toen hij op 17 juni 1940 in de buurt van Pau, waar zijn familie woonde, de aankondiging hoorde van het verzoek om een wapenstilstand op de radio door maarschalk Pétain.

Hij kwam in opstand door deze toespraak en besloot de strijd voort te zetten, en verzamelde 16 vrijwilligers, waaronder zijn vriend Philippe Marmissolle-Daguerre, met wie hij op 21 juni vanuit Bayonne aan boord ging van een Belgisch schip, de Leopold II, naar Noord-Afrika. Het werd doorgestuurd naar Engeland en bereikte Falmouth op 25 juni.

Daniel Cordier sloot zich aan bij het "Legion de Gaulle" met zijn kameraden op 28 juni 1940. Tijdens een paar dagen op doorreis in de Olympiahal werd hij ingedeeld bij het Bataljon Chasseurs dat toen in formatie was. Hij komt begin juli aan in Delville Camp, waar hij tot het einde van de maand training volgt. Het Chasseurs Battalion verhuisde vervolgens naar Camberley en vervolgens naar het Old Dean-kamp waar Daniel Cordier zijn militaire training voortzette.

Het bataljon wordt ontbonden en wordt toegewezen aan een cadettenpeloton. Gepromoveerd aspirant in augustus 1941, toen het geplande vertrek naar het Afrikaanse operatietheater niet doorging, stond hij te popelen om actie te ondernemen en werd hij in de zomer van 1941 toegewezen aan de "Actie" -dienst van het Centraal Bureau van Inlichtingen en Action (BCRA), dat wil zeggen de geheime diensten van Free France in Londen.

Een jaar lang volgde hij een speciale opleiding in de scholen van de inlichtingendienst op sabotage, radio, landingen en parachutes. Daniel Cordier, onder de codenaam Bip W, werd op 26 juli 1942 bij Montluçon in Frankrijk gedropt als radio en secretaris van Georges Bidault, hoofd van de Information and Press Office (BIP), een ondergronds persbureau.

In Lyon ontmoette hij op 1 augustus voor het eerst Rex, alias Jean Moulin, vertegenwoordiger van generaal de Gaulle en afgevaardigde van het Franse Nationale Comité, die hem inhuurde om zijn secretariaat in Lyon te organiseren. Hij stelt een clandestiene staf samen, zonder middelen of personeel - vooral in het begin - voordat hij wordt bijgestaan door Laure Diebold en vervolgens door Hugues Limonti in het bijzonder.

In maart 1943 organiseerde en leidde Daniel Cordier in Parijs, volgens de richtlijnen van Jean Moulin, zijn secretariaat voor de noordelijke zone.

Na diens arrestatie op 21 juni 1943 in Caluire zette hij zijn missie in de noordelijke zone voort als secretaris van de Algemene Delegatie in Frankrijk van Claude Bouchinet-Serreulles, interim-opvolger van Jean Moulin.

Op zijn post tot 21 maart 1944, achtervolgd door de Gestapo, ontsnapte hij door de Pyreneeën. Geïnterneerd in Spanje, in Pamplona en vervolgens in Miranda, keerde hij eind mei 1944 terug naar Engeland en werd benoemd tot hoofd van de sectie voor parachutistenagenten van de BCRA.

Geïntegreerd in de Algemene Directie Studies en Onderzoek (DGER) in oktober 1944, groef hij samen met Vitia Hessel de BCRA-archieven op om de opstelling, waarvoor Stéphane Hessel verantwoordelijk is, van het BCRA-witboek mogelijk te maken.

Stafchef van kolonel Passy, directeur van de DGER, nam ontslag na het vertrek van generaal de Gaulle in januari 1946.

Na de oorlog wilde Daniel Cordier zijn leven wijden aan de schilderkunst en begon hij een collectie hedendaagse kunst.

In 1956 opende hij een kunstgalerie in Parijs en New York tot 1964. In 1979 werd hij benoemd tot lid van de aankoopcommissie van het Centre Georges Pompidou waaraan hij in 1989 zijn collectie schonk, waarvan een deel in het Museum van Moderne kunst van Toulouse, "Les Abattoirs".

Sinds het begin van de jaren 80 is Daniel Cordier historicus geworden om de nagedachtenis van Jean Moulin te verdedigen; hij stopte met zijn artistieke activiteiten en wijdde zich aan historisch onderzoek naar Jean Moulin, waarvan hij sinds 1983 een kolossale biografie in zes delen publiceerde.

Daniel Cordier is sinds september 2005 lid van de Raad van de Orde van de Bevrijding. In oktober 2017 werd hij benoemd tot Erekanselier van de Orde van de Bevrijding.