Chandon, Claude

Geboortedatum:: 29 oktober 1894 (Charolles, Frankrijk)
Overlijdensdatum:: 6 augustus 1944 (Carhaix, Frankrijk)
Nationaliteit:: Franse

Biografie

In december 1914 slaagde Claude Chandon er op dringend verzoek in om opgenomen te worden. Als infanterieofficier getuigt hij tijdens de oorlog van 14/18 van een zeldzame militaire waarde. Zeven keer geciteerd, ernstig gewond, ontving hij het Legioen van Eer en het Britse Militaire Kruis. Hij was de vaandeldrager van het 408th Infantry Regiment in de Victory Day-parade op 14 juli 1919.

Gedemobiliseerd trouwde hij in 1920 en woonde een paar jaar in Parijs als zakenman.

Na het verlies van hun enige dochter, vestigde het Chandon-paar zich in 1927 in Guyana, waar Claude Chandon eerst een fok- en gemengd landbouwbedrijf zou runnen in de buurt van Regina en vervolgens, in de jaren dertig, een grote bananenplantage in de buurt van Cayenne.

Reservekapitein sinds 1932, hij werd tijdens de oorlogsverklaring in september 1939 teruggeroepen en verzocht - maar tevergeefs - om zich bij de metropool aan te sluiten. Hij werd ter plaatse als nuttiger beschouwd en was verantwoordelijk voor het trainen en instrueren van versterkingen voor Frankrijk. Hij nam het bevel over de 1e compagnie van voltigeurfusiliers in Guyana, die hij versterkte en opleidde.

Claude Chandon, bezorgd over nieuws uit Frankrijk, hoorde de oproep van 18 juni, die hem zonder voorbehoud overtuigde; de volgende dag stelde hij zich per post ter beschikking aan generaal de Gaulle om de strijd voort te zetten tegen het advies van zijn leiders in. In juli en augustus 1940, terwijl hij toen op missie was in Saint Laurent du Maroni in het westen van het gebied, en de gunstige bevolking voelde, bereidde hij, met instemming van generaal de Gaulle, de rally van Guyana voor om Frankrijk te bevrijden.

Maar onder arrest kon Claude Chandon niet terugkeren naar Cayenne. Daarna sloot hij zich aan bij Georgetown in Brits Guyana en bereidde van buitenaf een staatsgreep voor. Het bevel tot handelen werd hem op 7 september gegeven door generaal de Gaulle.

Maar de overname van het bestuur door de Hoge Commissaris voor West-Indië, admiraal Robert, loyaal aan de Vichy-regering, vervolgens de aankomst in Guyana, eveneens in september, van gouverneur-generaal Carde en de hulpkruiser Quercy, met aan boord 250 mariniers, verijdelde deze poging.

Gepromoveerd bataljonscommandant (vanaf 2 september 1940) door generaal de Gaulle, Claude Chandon organiseerde de doorgang naar Nederlands Guyana van vrijwilligers om de strijd voort te zetten.

Nadat hij een detachement van meer dan 150 man had gevormd en geconfronteerd werd met de onmogelijkheid om redelijkerwijs ter plaatse enige actie te ondernemen, verliet hij in februari 1941 Guyana met de vrijwilligers. Het contingent voegde zich in april 1941 na een lange reis op zee bij Pointe Noire.

Bij decreet van 1 februari 1941 werd commandant Chandon, als een van de allereerste, benoemd tot Companion of the Liberation.

Benoemd tot commandant van het Gabon-infanteriebataljon en militaire commandant van Gabon, werd hij op 1 januari 1942 gepromoveerd tot de rang van luitenant-kolonel.

In juli 1942 werd hij benoemd tot militair commandant van Kameroen. Haar missie is dan om de Colonne Leclerc van personeel te voorzien. Daartoe creëerde hij het Ngaoudéré-kamp en vormde hij de Kameroense Brigade die bedoeld was om aan het Europese front te vechten.

Op 26 maart 1943 hield hij een toespraak op Radio Brazzaville waarin hij de Guyanezen opriep om naar het vechtende Frankrijk van generaal de Gaulle te gaan in plaats van naar generaal Giraud.

Eind 1943 werd hem tot zijn grote teleurstelling het operationele bevel over de door hem gevormde Kameroense Brigade geweigerd op grond van het feit dat hij slechts reserveofficier was.

Na zijn verzoek om deel te nemen aan de bevrijdingsoperaties van de metropool, wordt hij toegewezen aan de Militaire Administratieve Verbindingsmissie (MMLA) als plaatsvervanger van kolonel Claude Hettier de Boislambert; de MMLA - opgericht in oktober 1943 - moest dienen om de betrekkingen tussen de geallieerde militaire autoriteiten en de Franse civiele autoriteiten te vergemakkelijken bij de bevrijding van het gebied.

Claude Chandon verliet Douala via Caïro en Algiers, 28 januari 1944, vanuit Douala naar Londen. Aangekomen in Arromanches op 7 juni 1944, verwelkomde hij generaal de Gaulle bij zijn aankomst op Franse bodem in Courseulles op 14 juni.

Hij voert het bevel over de missie met het Amerikaanse leger dat hij naar het zuiden begeleidt na de doorbraak van Avranches. Kolonel Chandon, vergezeld door drie vrouwelijke hulptroepen van het leger (AFAT), doorkruist Bretagne in een jeep.

Op 6 augustus 1944, toen hij het contact met de geallieerde troepen verloor, arriveerde Claude Chandon, die zich in de voorhoede richting Brest bewoog, voor de stad Carhaix (Finistère) met de vrouwelijke tweede luitenant Cromie, Sainsbury en Dumas en een jong verzet vechter, Annick Le Goff. De kleine groep ziet de bezetting van de stad door de Duitsers, omzeilt deze en valt een paar honderd meter verder, voor een boerderij in Plouguer, in een hinderlaag onder leiding van ongeveer 80 Wehrmacht-soldaten die een hevig vuur openen, waarbij alle passagiers gewond raken. in het voertuig.
Om het leven van zijn ondergeschikten te sparen, stapt kolonel Chandon uit het voertuig om een staakt-het-vuren aan te vragen en wordt gedood met een kogel in het hoofd afgevuurd door de officier die het detachement leidt. Eerst begraven in Carhaix, werd het lichaam van kolonel Chandon overgebracht naar zijn geboorteplaats Charolles.