Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Warrent Officer 2nd Class (Vaandrig 2e Klasse)

Eenheid:

Light Aid Detachment, att. 25 Field Regiment, 7 Brigade, 4 Indian Division

Toegekend op:

9 november 1944

Aanbeveling:
Sewell werd tijdens de verdediging van Tobroek gevangen genomen en via Benghazi naar Monturano (Kamp 70) gestuurd.
Gehoor gevend aan het bevel van de Britse Oudste Officier probeerde Sewell na de wapenstilstand niet te ontsnappen tot de Duitsers Monturano bezetten. Toen hij op de trein naar Duitsland werd gezet, wist hij een kleine zaag mee te smokkelen en daarmee maakte hij een gat in de vloer van de wagon waardoor minstens vijf krijgsgevangenen konden ontsnappen. Hij had eerst drie metgezellen maar Sewell reisde later alleen tot hij zich bij Matelica bij een groep rebellen voegde. Kort daarna, handelend op gekregen instructies ging hij op weg naar het district Farindola maar omdat hij de route niet verder kon volgen bleef hij samen met drie ofrficieren drie maanden in de bergen.
Nadat hij naar Pedaso was gegaan om deel te nemen aan een evacuatie keerde hij naar het gebied rond Farindola terug waar hij op 5 april door Fascistische politie werd gearresteerd. Hoewel hij en een andere gevangene aan elkaar waren geketend wisten ze zich te bevrijden en door een raam te ontsnappen, het vuur van hun bewakers trotserend. Op 14 juni 1944 stuitte Sewell bij Penne op Britse troepen.

Deze aanbeveling was er een uit een serie die vooraf werd gegaan door deze tekst:
1) Na de wapenstilstand in Italië verbood de Oudste Britse Officier krijgsgevangenen te ontsnappen en zette gewapende Britse wachtposten in ter ondersteuning van de Italiaanse bewakers. Hij verklaarde dat wanneer de Duitsers het kamp naderden de krijgsgevangenen het kamp uit zouden marcheren en zich verspreiden in groepen van 50 terwijl de Italianen de Duitsers tegenhielden.
Op 15 en 16 september deserteerden de Italiaanse bewakers en de situatie in het kamp werd wat chaotisch. Een aantal gevangenen ontsnapte omdat de Oudste Britse Officier hen had gezegd dat ontsnappen niet langer een halsmisdaad was maar de meerderheid bleef achter en ontsnapte later door uit treinen te springen die hen naar Duitsland vervoerden.
2) Ik beveel de volgende personen aan voor de genoemde onderscheidingen, korte bijzonderheden worden vermeld in de bijlagen bij hun namen.