- Periode:
- Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
- Rang:
- 2nd Lieutenant (2e Luitenant)
- Eenheid:
- Company E, 157th Infantry Regiment, 45th Infantry Division "Thunderbird", U.S. Army
- Toegekend op:
- 23 april 1945
"Wegens opvallende moed en onverschrokkenheid en meer dan buitengewone plichtsbetrachting met gevaar voor eigen leven in de omgeving van Grammont in Frankrijk op 12 en 13 september 1944. In de duisternis van de vroege morgen voerde 2d Lt. Fisher een peloton van Company E, 157th Infantry aan bij de aanval op een sterk verdedigde stelling op een heuvel. Om 02:30 kwamen de voorste eenheden onder zwaar vijandelijk mitrailleurvuur van een afstand van niet meer dan 20 meter. Hij werkte zich alleen naar voren tot binnen 20 meter van de geschutsopstelling, daarna opende hij het vuur met zijn karabijn en doodde de geschutsbemanning. Enige minuten nadat de opmars was hervat, stuitte men op zwaar mitrailleurvuur vanaf de linkerflank. Nogmaals voorwaarts kruipend onder moorddadig vuur, blies hij het wapen en de bemanning met handgranaten uit hun stelling. Na een pauze voor het aanvullen van munitie werd de opmars weer hervat en gedurende een uur voortgezet totdat die werd gestuit door intens mitrailleur- en geweervuur. Door de moedige en vaardige leiding van 2d Lt. Fisher werd dit vastberaden vijandelijke weerstandsnest snel uitgeschakeld. Hij ontdekte korte tijd later een opgesteld machinepistool en met een van zijn mannen ging hij naar voren en schakelde de stelling uit. Naarmate de opmars vorderde werd het vuurgevecht intenser. Toen ze een Duitser voorbij liepen kroop die uit zijn schuttersput en probeerde een M1 geweer uit handen van een van zijn mannen te grissen; 2d Lt. Fisher draaide zich om en doodde de vijand met een salvo uit zijn karabijn. Ongeveer een half uur later kwam het peloton onder zwaar mitrailleurvuur van over een open veld. Fisher, het zware vuur negerend, bewoog zich zonder enige dekking over het open veld tot hij binnen bereik was, schopte het wapen omver en doodde of verwondde de bemanning. Nog steeds onder zwaar vuur liggend keerde hij naar zijn peloton terug en zette de opmars voort. Wederom stuitte men op zwaar vuur uit een mitrailleur recht van voren. Hij riep om handgranaten maar het hele peloton bleek er nog maar twee te hebben. Hij trok de pennen eruit en met in elke hand een granaat kroop hij over plekken zonder enige dekking en onder zwaar vuur naar de geschutsstelling tot op 15 meter van waar hij de granaten gooide, daarmee verwoestte hij het wapen en doodde de bemnanning. Met nog maar weinig munitie en de dageraad dichtbij, gaf hij zijn mannen bevel zich in te graven en het gewonnen terrein te behouden. Onder voortdurend vuur van voren en van beide flanken kroop hij tussen zijn mannen heen en weer en leidde de voorbereidingen voor de verdediging. Kort nadat de munitievoorraad aangevuld was, deden de Duitsers een laatste vastberaden poging tegen de uitgedunde groep. Het peloton, van voren, van beide zijden en zelfs van achteren aangevallen door een overmacht dreef de vijand in bittere man-tegen-man gevechten op ieder punt terug. 2d Lt. Fisher, die eerder in de strijd aan beide voeten gewond was geraakt door vuur van korte afstand uit een machinepistool, weigerde medische hulp. Niet in staat te lopen, kroop hij van de ene man naar de andere, moedigde hem aan en controleerde iedere opstelling. Pas toen de gevechten afnamen, kroop 2d Lt. Fisher 300 meter naar een hulppost vanwaar hij werd afgevoerd. Zijn uitzonderlijke heldenmoed, zijn grote lef en agressieve vasthoudendheid tegenover gericht vijandelijk vuur vormen een inspiratie voor zijn eenheid en passen binnen de hoogste tradities van de Amerikaanse strijdkrachten."