- Periode:
- Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
- Rang:
- Lieutenant Commander (Luitenant-ter-Zee 1e Klasse)
- Eenheid:
- U.S.S. Johnston (DD-557), Task Unit 77.4.3 (Taffy III), U.S. Navy
"Wegens opvallende moed en dapperheid met gevaar voor eigen leven en meer dan buitengewone plichtsbetrachting als bevelvoerend officier van de U.S.S. Johnston in actie tegen kapitale eenheden van de vijandelijke Japanse vloot tijdens de slag bij Samar op 25 oktober 1944. Hij was de eerste die een rookgordijn legde en het vuur opende toen een vijandelijke strijdmacht, veel groter en sterker in aantal, vuurkracht en bepantsering snel naderbij kwam. Cdr Evans leidde moedig de krachtige salvo’s af van de licht bewapende en bepantserde carriers die hij beschermde en lanceerde zijn eerste salvo torpedo’s toen de Johnston onder dekkend Japans granaatvuur kwam te liggen. Niet afgeschrikt door de schade veroorzaakt door het zware vuur, voegde hij zich zonder aarzelen bij de anderen van zijn groep om vuursteun te leveren tijdens de volgende torpedo aanvallen op de Japanners; hij was de vijand steeds te slim af door voortdurend zijn schip tussen de vijandelijke eenheden en de eigen carriers te manoeuvreren, ondanks het ernstige verlies van machinevermogen en de verbinding met de stuurstand op het achterdek. Hij verplaatste zijn commandopost naar achteren, schreeuwde door een open luik bevelen naar de mannen die het roer met de hand bedienden en vocht verwoed door totdat de Johnston, brandend en schuddend na een dodelijke treffer, na drie uur felle strijd gestopt in het water kwam te liggen. Cdr. Evans, die al vroeg tijdens het treffen ernstig gewond raakte, droeg met zijn onverwoestbare moed en professionele vaardigheden wezenlijk bij aan het terug drijven van de vijand tijdens een kritieke fase van de actie. Zijn dappere strijdlust tijdens dit historische gevecht zal als inspiratie dienen voor allen die onder hem dienden."
Datum toekenning niet bekend.