François Darlan, geboren op 7 augustus 1881 in Nérac (Lot-et-Garonne) vermoord op 24 december 1942 in Algerije is een admiraal en man van de Franse staat.
Hij was chef van de marine aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Hij werd gerekruteerd bij de mariene door de eerste regering van maarschalk Pétain in februari 1941. Verder was hij chef van de regering van Vichy waar hij betrokken raakte bij de samenwerking met het regime van Nazi-Duitsland. Hij werd vervangen door Pierre Laval in april 1942, maar bleef commandant van de strijdkrachten van Vichy. Hij was aanwezig in Algerije tijdens de landing van de geallieerden in Noord-Afrika in november 1942. Darlan heeft geprotesteerd tegen de terughoudendheid en twijfels van de geallieerden. Hij oefende daardoor macht uit over een deel van de Afrikaanse koloniën van Frankrijk. Hij is enkele weken later vermoord.
Op 18 juni 1940 weigerde hij voor de eerste keer het appel van Pétain voor het beëindigen van de strijd. De marine zette de oorlog door, opvallend hierbij waren de drie schepen die Brest verlieten met 1100 ton goud van de bank van Frankrijk. Deze vracht zou naar Senegal verscheept moeten worden. De vloot veranderde van gedachte en vroeg om amnestie. Darlan schrok van de Britse agressie bij de slag om Mers el-Kébir en voelde zich daaropvolgend verraden als reactie wilde hij dat Frankrijk, Groot Brittannië de oorlog zou verklaren. Pétain bleef kalm en zei tegen hem dat "één nederlaag al voldoende was". Darlan snapte niet dat de represailles voor Frankrijk puur symbolisch waren. Het consul van ministers stelde, ondanks de twijfels van Albert Lebrun een breuk in de diplomatieke relaties voor. Darlan werd minister van de maritieme markt en militair van de eerste regering Pétain en vervolgens van de regering van Vichy. Op 10 februari 1941 volgde hij Pierre-Étienne Flandin op als chef van de regering. Zijn nominatie markeerde ook de belangrijke aanwezigheid van de admiraals Platon, Auphan en Esteva.
Hij werd benoemd tot aangewezen opvolger van maarschalk Pétain door de "l’acte consitutionnel" op dezelfde dag. Darlan leidde de regering tot en met april 1942, waar hij ten gunste van Pierre Laval werd vervangen. Hij zou gezegd hebben dat Hitler Pétain niet gedwongen had hem te vervangen; het is de politieke mislukking van de collaboratie die Darlan de plek had gekost. Hij had veel opgegeven aan Duitsland, maar kreeg weinig terug. Hij blijft alsnog aangewezen opvolger van de staatschef en Darlan werd commandant van de Franse strijdkrachten.
De moord van Darlan
Op 24 december werd Darlan vermoord door een jonge student, Fernand Bonnier de la Chappelle die hem neerschoot met drie van zijn strijdmakkers (Othon Gross, Robert Tourniet en Philippe Ragueneau). Toen Bonnier de la Chappelle werd gestopt, werd hij door een snelle rechter veroordeeld en vanwege moord geëxecuteerd. De opdrachtgever van de moord was de monarchist Henri d’Astier van Vigiere die dacht dat het geven van de titel van het "graafschap van Parijs" en het bevel over het leger aan De Gaulle voor het verenigen van de autoriteiten in Londen en Algerije in een grote oorlog zou uitmonden. Op de Algerijnse troon zou een onrechtmatige bevelhebber op de troon zitten die enkel gesteund werd door de lokale inwoners. Als wraak zou de titel van het "graafschap van Parijs" een indicatie zijn voor een "gedesigneerde zondebok" in deze zaak. Het was onduidelijk of hij een echte aanhanger van het koninkrijk was. De groep van verzetsleden waarvan hij deel uitmaakte was niet gehoorzaam aan De Gaulle en het corps in Frans-Afrika (waar drie leden deel uitmaakten van de putsch op 8 november 1942 en een groot deel getuige was), waar de beslissing genomen werd om iedereen die de alleen-macht belemmerde in hun ogen te elimineren. Bonnier de La Chapelle is op 21 december gerehabiliteerd door een verordening van de kamer van revisies door een appel van Algerije die oordeelde dat hij handelde "in de interesse van de bevrijding van Frankrijk".
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!