Getrouwd met Jack Agazarian, Brits geheim agent; geboren in 1916 en in 1945 door de Nazis geëxecuteerd.
Francine Agazarian landde met een Lysander in Frankrijk op 17 maart 1943, samen met Claude de Baissac en France Antelme. Ze voegde zich bij haar man Jack Agazarian en de Prosper als koerier. Het werd als ongewoon beschouwd dat een echtpaar in hetzelfde netwerrk werkte; na de oorlog legde Francine de situatie uit.
Hoewel we in het zelfde netwerk zaten, werkten we niet samen; als radiotelegrafist werkte hij alleen en zond iedere dag uit vanaf verschillende locaties. Ik was alleen verantwoording schuldig aan Prosper (François Suttill) die we allemaal François noemden. Hij gebruikte me graag voor speciale opdrachten want omdat Frankrijk mijn vaderland was kon ik makkelijk genoeg uit moeilijkheden komen, in het bijzonder wanneer ik te maken had met ambtenaren.
François was een opmerkelijk leider, helder van geest, precies en betrouwbaar. Ik werkte graag volgens zijn instructies en ik genoot van de kleine uitdagingen die hij me gaf. Bijvoorbeeld het bezoeken van gemeentehuizen in de diverse districten van Parijs om de verlopen bonkaarten van het netwerk — gemaakt in Londen — om te ruilen voor echte. Ik bracht voornamelijk berichten over aan zijn helpers: in Parijs, in dorpen of in afgelegen huizen op het platteland. Van tijd tot tijd leverde ik ook explosieven af, ontvangen uit Engeland. En een keer, met handgranaten in mijn boodschappentas, reisde ik in een trein die zo vol was dat ik tegen een Duitse onderofficier aan moest staan. Die vreemde situatie was niet nieuw voor me. Ik had die al voor het eerst beleefd op de eerste dag van mijn aankomst in Frankrijk toen ik met de trein van Poitiers naar Parijs moest. Ook een erg volle trein. Ik zat op mijn kleine koffer in de gang, een Duitser in uniform stond dicht tegen me aan. Maar die eerste keer had ik een brede zwarte ceintuur om mijn middel onder mijn kleding met daarin bankbiljetten voor Prosper, een aantal blanco identiteitskaarten en een aantal bonkaarten; verstopt in de mouwen van mijn jas zaten kristallen voor Prosper`s radios — die kristallen waren secuur in mijn mouwen genaaid door Vera Atkins zelf voordatr ik uit Orchard Court vertrok. Mijn .32 revolver en muniutie zaten in mijn koffer. Het komische van de situatie verdreef op een of andere manier iedere gedachte aan gevaar.
Hoe dan ook, ik geloof dat geen van ons in het veld aan gevaar dacht. De Duitsers waren overal, vooral in Parijs; je keek dwars door ze heen en leefde zo normaal mogelijk verder en hield je bezig met je werk.
Omdat ik alleen werkte vond ik het het fijnst wanneer we samen konden zijn, Prosper (François Suttill), Denise (Andrée Borrel), Archambaud (Gilbert Norman), Marcel (Jack Agazarian) en ik, zittend aan een tafel terwijl ik radioberichten uit Londen ontcijferde; we hoopten altijd het opwindende bericht te horen dat we paraat moesten zijn, dat zou betekenen dat de bevrijdende invasie vanuit Engeland op handen was.
Omdat het netwerk op het punt leek te staan door de Duitsers opgerold te worden vlogen Francine en Jack op 16 juni 1943 per Lysander terug naar Engeland; met die vlucht arriveerden Diana Rowden, Cecily Lefort en Noor Inayat Khan. Van die vijf zou alleen Francine de oorlog overleven, Jack keerde naar Frankrijk terug maar werd op 30 juli 1943 gearresteerd nadat hij in een Duitse val was gelopen. Hij werd in de gevangenis van Fresnes zes maanden lang door de Gestapo gemarteld en uiteindelijk naar concentratie kamp Flossenbürg gestuurd waar hij in eenzame opsluiting werd gehouden en op 29 maart 1945 geëxecuteerd.
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!