Halsey, William Frederick "Bull" Jr.
- Geboortedatum:
- 30 oktober 1882 (Elizabeth/New Jersey, Verenigde Staten)
- Overlijdensdatum:
- 16 augustus 1959 (Fishers Island/New York, Verenigde Staten)
- Begraven op:
- Arlington National Cemetery
Vak: 2. Graf: 1184.
- Nationaliteit:
- Amerikaanse
Biografie
Militaire carriere:
2 februari 1906: Ensign
2 februari 1909: Lieutenant, junior grade
29 augustus 1916: Lieutenant Commander
1 februari 1918: Commander
10 februari 1927: Captain
1 maart 1937: Rear Admiral
13 juni 1940: Vice Admiral
18 november 1952: Admiral
11 december 1945: Fleet Admiral
Wilhelm Frederick „Bull" Halsey, Jr. (30 oktober 1882 in Elizabeth, New Jersey – 20 augustus 1959 op Fishers Island, New York) was een Amerikaanse Fleet Admiral en tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Grote Oceaan, commandant van een vloot van de Amerikaanse marine.
Militaire Loopbaan
Halsey diende als vaandrig op slagschepen, waar hij in 1909 junior grade luitenant en luitenant werd. Hij was daarna gestationeerd op torpedoboten, die hij vanaf 1912 commandeerde. Vanaf 1916 was hij commanderend luitenant en bevelshebber van een torpedobootvloot.
Eerste Wereldoorlog
Tijdens de Eerste Wereldoorlog commandeerde Halsey vernietigers in de Atlantische Oceaan, die de opdracht hadden transportschepen te escorteren. Al tijdens deze periode bereikte hij hoge decoraties zoals bijvoorbeeld het Navy Cross, de twee na hoogste medaille van de marine. In 1918 werd hij fregattenkapitein.
Van 1922 tot 1925 werkte Halsey als marine attaché in Berlijn. Daarna leidde hij twee vernietigingsvliegtuigen. In 1927 werd hij gepromoveerd tot kapitein (kapitein ter zee) en commandeerde hij midden jaren 30 het vliegtuigdekschip USS Saratoga en later het Naval Air Station Pensacola.
In 1938 werd hij gepromoveerd tot Rear Admiral en in 1940 tot viceadmiraal. In deze positie beval hij de vliegdekschepen in de Pacifische vloot.
Tweede Wereldoorlog
Ten tijde van de Japanse aanval op Pearl Harbor bevond Halsey zich aan boord van de USS Enterprise, die een lading vliegtuigen naar het eilandondersteuningspunt Wake zou moeten transporteren. Door slecht weer kwam de Enterprise te laat bij de aanval op Pearl Harbor.
Tijdens de eerste zes oorlogsmaanden leidde de "Task Force" onder leiding van Halsey meerdere luchtaanvallen op de door Japan bezette eilandengroep van Marshall en de Enterprise. Onder Halsey begeleidde haar zusterschip Hornet, die onder leiding stond van kapitein Mischer bij de zogenaamde Doolittle Raid, een aanslag door bommenwerpers met B26 op Tokio en andere Japanse steden. Ten tijde van de slag om Midway had Halsey een zware huidziekte en stond hij onder behandeling in Amerika.
In oktober 1942, tijdens de slag om het Guadalkanaal werd Halsey als opvolger van Robert L. Ghormeley tot bevelshebber van de Amerikaanse vloot in het zuiden van de Grote Oceaan benoemd en op 18 november 1942 tot admiraal gepromoveerd. In 1943 nam hij het bevel van de nieuwe derde Amerikaanse vloot over. Onder het commando van Halsey nam zij deel aan de gevechten bij de noordelijke Salomonseilanden en aan Operatie Cartwheel. Beide admiraals Halsey en Spruance wisselden elkaar met hun personeel in 1944 en 1945 in de leiding van de Big Blue Fleet af, die onder Halsey als de derde en onder Spruance onder de vijfde vloot diende.
Omstreden was Halseys leiding in de grootste zeeslag aller tijden. De zee- en luchtslag in de Golf van Leyte in oktober 1944. Hij maakte door meerdere foute beslissingen de weg vrij voor de Japanners en verzuimde zijn kameraden over deze beslissingen te informeren. Alsnog besloot zijn baas, admiraal Nimitz dat Halsey het commando van de vloot leidde.
De Task Force 38 de derde Amerikaanse vloot onder Halseys commando geraakte aan 18 december 1944 ongeveer 200 zeemijlen ten oosten van de Filipijnen in de zware tyfoon Cobra drie vernietigers gekanteld. Hierbij raakten 9 schepen zwaar beschadigd en kwam 790 personeel om het leven. De vloot werd alsnog onder Halseys commando aan enkele andere slagen ingezet, onder andere bij de aanvallen op landdoelen in de Zuid-Chinese Zee en in het midden van dit jaar aan de aanvallen op Japanse eilanden en in het midden van dit jaar bij aanvallen op de Japanse eilanden. Op 28 augustus leidde Halsey aan boord van zijn vlaggenschip USS Missouri de vloot in de Bocht van Tokio, waar op 2 september de capitulatie van Japan ondertekend werd.
Fleet Admiral
Na het einde van de oorlog kreeg Halsey op 11 december 1945 als vierde en tot dan toe laatste officier van de Amerikaanse marine de rang van een admiraal van de vloot.
Ruststand
In maart 1947 trad hij terug uit de actieve dienst. Na zijn pensioen was hij tot 1957 in het raad van bestuur van twee dochterbedrijven van de International Telephone and Telegraph Company.
In 1959 stierf hij op Fishers Island (New York). Hij werd op de nationale begraafplaats in Arlington begraven.
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!
- Periode:
- Eerste Wereldoorlog (1914-1918)
- Rang:
- Commander (Kapitein-Luitenant-ter-Zee)
- Eenheid:
- U.S.S. Shaw (DD-68), U.S. Navy
Aanbeveling:
Wegens opmerkelijke diensten in het kader van zijn beroep van bevelvoerend officier van de U.S.S. O’Brien en U.S.S. Shaw, betrokken bij het belangrijke, veeleisende en gevaarlijke werk van het patrouilleren in wateren vol met vijandelijke duikboten en mijnen, het begeleiden en beschermen van konvooien van vitaal belang met manschappen en voorraden door deze wateren en met offensieve en defensieve actions, fel en onophoudelijk uitgevoerd tegen alle vormen van activiteit door de vijandelijkee marine tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Aanbeveling:
Wegens opmerkelijke diensten in een positie met grote verantwoordelijkheid als commandant van de Marshall Raiding Force, United States Pacific Fleet en in het bijzonder voor zijn briljante en gedurfde aanvallan op de Marshall en Gilberteilanden op 31 januari 1942. Door zijn grote vaardigheid en vastberadenheid bracht hij met deze aanvallen zware schade toe aan vijandelijke schepen en vliegtuigen.
Bureau of Naval Personnel Information Bulletin No. 301
Met 3 Gold Stars
Aanbeveling:
Wegens uitzonderlijk waardevolle en opmerkelijke diensten in een positie met grote verantwoordelijkheid verleend aan de Regering van de Verenigde Staten van Amerika als commandant South Pacific Force en de zuidwestelijke Pacific van 19 oktober 1942 tot 7 december 1943. In die periode verdreven de troepen van Admiraal Halsey de Japanners van de centrale Solomonseilanden en vestigden uiteindelijk bases op Bougainville. Tijdens offensieve acties op de Solomonseilanden voerde Admiraal Halsey het bevel over alle zeestrijdkrachten en sommige amfibische en luchtmachteenheden van het leger. Hij bracht zijn eigen vechtlust en vastberadenheid de vijand te vernietigen over op zijn ondergeschikten en stelde de levenslijn tussen Australië en de zuidwestelijke Pacific veilig.
Commander in Chief Pacific: Serial 5455
Aanbeveling:
Wegens uitzonderlijk waardevolle en opmerkelijke diensten in een positie met grote verantwoordelijkheid verleend aan de Regering van de Verenigde Staten van Amerika tijdens de Tweede Wereldoorlog. Direct nadat hij het commando over de South Pacific Force en de zuidelijke Pacific op zich nam kondigde Admiraal Halsey zijn beleid aan, de diverse onderdelen van leger, marine, het Marine Corps en de Geallieerde troepen samen te smeden tot een geïntegreerde en hechte strijdmacht met als missie het verslaan van de Japanse troepen en de taken te voltooien die hem door het opperbevel en de gezamenlijke Chefs van Staven waren opgedragen. Hiervoor verkreeg hij de onvoorwaardelijke steun van alle commandanten met als resultaat dat een grote strijdmacht, bestaande uit alle wapens en dienstvakken werd gevormd en gemotiveerd. Onder Admiraal Halsey’s deskundige leiding voltooide deze strijdmacht alle hem opgelegde taken en ontwikkelden veel van het beleid en procedures die vervolgens werden toegepast bij volgende gezamenlijke operaties waarbij grote amfibische strijdgroepen van alle wapens en diensten betrokken waren. Gedurene deze lange periode en onder druk van moeilijke activiteiten van organisatie en operaties, hield Admiraal Halsey vast aan de goede principes van eenheid van leiding en het was aan zijn superieure leiderschap, persoonlijke begeleiding en een strikt hanteren van deze principes te danken dat in de Pacific zo’n zeer succesvolle strijdmacht werd gevormd. Als resultaat van zijn bevelvoering werden de eenheden van het leger in de Pacific uitstekend verzorgd en waren in staat de hen toegewezen taken van oorlogvoering en logistiek op uiterst effectieve wijze uit te voeren.
War Department, General Orders No. 48
Aanbeveling:
Wegens uitzonderlijk waardevolle en opmerkelijke diensten in een positie met grote verantwoordelijkheid verleend aan de Regering van de Verenigde Staten van Amerika. Als bevelhebber van de 3rd Fleet van 15 juni 1944 tot 25 januari 1945 bereidde hij de verovering van de westelijke Carolinen voor, voerde die uit en bracht de Japanse Carrier Force een verpletterende nederlaag toe tijdens de slag bij Kaap Engano op 25 oktober 1944 en in daamee verband houdende aanvallen op de Japanse vloot in de wateren rond de Filippijnen. In een reeks moedige aanvallen op vijandelijke luchttroepen, scheepvaart en installaties op de Ryukyus, Formosa, de Filippijnen, zuid China en Indo-China bracht hij zware schade toe aan de vijandelijke luchttroepen en vernietigde schepen die dringend nodig waren voor de vijand. Met zijn operaties maakte hij de weg vrij, dekte en steunde de herovering van de Filippijnen. Met zijn opmerkelijke leiderschap, zijn vasthoudendheid initiatief en vechtlust verzekerde hij het succes van deze operaties. Zijn optreden gedurende de hele periode was in overeenstemming met de beste tradities van de Amerikaanse Marine.
Commander in Chief Pacific: Serial 0721
Aanbeveling:
Wegens uitzonderlijk waardevolle en opmerkelijke diensten in een positie met grote verantwoordelijkheid verleend aan de Regering van de Verenigde Staten van Amerika als bevelhebber van de 3rd Fleet van 28 mei tot 2 september 1945. Tijdens die periode toonde hij opmerkelijk professionele vaardigheden, een scherp inzicht en briljante militaire durf tijdens aanvallen op de Japanse thuiseilanden. Tijdens die periode vielen troepen onder zijn commando 260 vliegvelden aan, stelden 2,965 vijandelijke vliegtuigen buiten gevecht, brachten 57 oorlogsbodems tot zinken, beschadigden er 100 en bovendien nog eens 969 koopvaarders en kleinere schepen. Bovendien werden 7 bombardementsvluchten uitgevoerd op het Japanse thuisland. Vanwege deze aanvallen door toegevoegde Geallieerde troepen aanvaardde Japan op 14 augustus 1945 de voorwaarden tot overgave. Volgend op de Japanse capitulatie zette hij de bezetting door de Marine van de vlakte van Tokio op. Met zijn energieke leiding en plichtsbesef leverde hij een grote bijdrage aan de nederlaag van het Japanse Keizerrijk. Zijn optreden kwam voortdurend overeen met de hoogste tradities van de Amerikaanse Marine.
Commander in Chief Pacific: Serial 7058
Bronnen