Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Flight Sergeant (Sergeant-vlieger)

Eenheid:

No. 75 (New Zealand) Squadron, Royal Air Force

Toegekend op:

24 september 1943

Aanbeveling:
Deze man was piloot van een vliegtuig dat was uitgestuurd om op een nacht in augustus 1943 Berlijn aan te vallen. Bij het naderen van het doel werd het toestel in zoeklichten gevangen en herhaaldelijk geraakt door afweervuur dat schade veroorzaakte aan het bakboordhoogteroer. Ondanks dat zette Flight Sergeant White zijn run door maar werd toen door een jager aangevallen. De bommenwerper werd geraakt door het vuur van de aanvaller waardoor de staartkoepel werd vernield, de schutter gedood en de bommenwerper boven het doel stuurloos naar beneden dook. Niettemin loste F/Sgt White zijn bommen en slaagde erin het toestel onder controle te krijgen. Hij had heel wat hoogte verloren maar deze piloot vloog kalm en bekwaamheid het doelgebied uit en zette koers naar de basis. Er was veel belangrijke uitrusting verloren gegaan maar F/Sgt vloog de zwaar beschadigde bommenwerper foutloos en vaardig terug naar de basis. Met zijn moed, vasthoudendheid en plichtsbesef stelde hij een voorbeeld van het hoogste niveau.

De officiële lezing voegt veel details toe aan bovengenoemde onderscheiding: In de nacht van de 23ste maakten Flight Sergeant White en zijn bemanning een bijzonder gevaarlijke vlucht. Toen ze Berlijn naderden werd hun Stirling gevangen in zoeklichten en daarna herhaaldelijk door flak geraakt. Een ontploffende granaat verwoestte de staartkoepel en doodde de schutter. Er ontstond ook schade aan de romp en aan de besturing. Plotseling hield het afweervuur op en een Junkers Ju 88 naderde voor een aanval. White begon ontwijkende bochten te vliegen maar door het beschadigde hoogteroer raakte het toestel in een spin. Hij gaf daarom zijn bemanning de opdracht: klaarmaken om te springen. Helaas sprongen er drie bemanningsleden uit omdat ze geen contact hadden met hun gezagvoerder. Ondertussen had White, nog steeds in de duik, zijn bommen gelost en slaagde er uiteindelijk in althans iets van besturing terug te krijgen. Hoewel hij nog steeds in zoeklichten en afweervuur zat wist hij uit het doelgebied te komen. White en de twee overgebleven bemanningsleden namen toen de schade op en besloten aan de lange thuisvlucht te beginnen - geen geringe prestatie zonder navigator. Gelukkig was White een goed zeiler geweest in Nieuw Zeeland en had dus enige kennis van navigatie. Hij vloog naar het noorden en toen over Denemarken waar hij de positie van de Stirling kon bepalen en zette toen koers over de Noordzee. De kreupele bommenwerper bereikte uiteindelijk de Engelse kust maar bij aankomst boven de thuisbasis ontdekte White dat de radio, het landingsgestel en zijn kleppen onbruikbaar waren. Ondanks dat maakte hij een geslaagde noodlanding naast de startbaan.
Na zijn tour bij No 75 Squadron was F/Lt White 20 maanden instructeur bij 1653 HCU R.A.F.

De bemanning van Stirling Mk III EF 435 JN-J bestond uit:
- teruggevlogen naar Engeland
F/S Osric Hartnell White , RNZAF NZ415807 – piloot.
Sgt. Cyril Alan Worledge, RAFVR 573978 – boordwerktuigkundige.
Sgt. T. J. Collins, RAFVR 1583321 – rugschutter.
- er uit gesprongen:
F/O John Stephen Murray, RNZAF NZ417093 – bommenrichter.
F/S Reginald William Rogerson, RNZAF NZ415787 – navigator.
Sgt. A.E.G. Smith, RAFVR 1386088 – radiotelegrafist.
- gesneuveld:
Sgt. Jack Poole, RAFVR 1190686 – staartschutter.