Joseph Zwalf (Amsterdam, 19 september 1918 - 1982) was een joodse Nederlandse Engelandvaarder. Hij was drager van het Bronzen Kruis en het Verzetsherdenkingskruis.
Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, studeerde hij. Toen de universiteiten gesloten werden, wilde hij naar Engeland. Dit lukte op 7 april 1942. Met Bob van Aarem, Jacob Bakker, Felix en Elly Nauta-Moret, Louis Leonard de la Bretoniere, Ferry Meynderts en J.P. Servaas verstopte hij zich aan boord van de KW 2, een vissersboot die uit IJmuiden vertrok. Nadat de verstekelingen twee nachten onder de planken hadden gelegen, had het schip de netten uitgezet en ging het voor anker. Dat was het moment om tevoorschijn te komen. De kaping verliep volgens plan. De vluchtelingen werden naar Engeland gebracht en bij Great Yarmouth werd de Nederlandse vlag gehesen.
Na uitgebreid verhoor werd hij op 3 september bij de koningin uitgenodigd, waar hij het Bronzen Kruis kreeg. Zwalf kwam bij de marine en werd naar Australië gestuurd. In 1943 trouwde hij in South Yarra met Patricia Mary Charlton. Luitenant Wilhelmus Marius van der Veur, ook van de marine, was getuige. Joseph en Patricia Zwalf bleven in Australiė wonen tot 1953, en kregen twee zonen, Willem en Christopher. Zwalf werkte op het Ministerie van Buitenlandse Zaken, eerst als administratieve ambtenaar in Melbourne, van 1954 - 1958 als Vice Consul in Leopoldville in de Belgische Kongo. Van 1958 tot 1965 was hij Nederlands consul in Luik (Belgie)en van 1965 tot 1972 was hij eerste secretaris bij de Nederlandse ambassade in Ottawa (Canada). Tussen 1972 en 1976 was hij Nederlandse ambassadeur in Montevideo (Uruguay) en van 1976 tot 1978 was hij in Den Haag bij het ministerie van Buitenlandse Zaken en hij is consul-generaal in Houston (Texas) geweest van 1978 tot 1981. Hij is met pensioen gegaan in 1981 en is op 6 april 1982 overleden. In 1970 is hij onderscheiden als Officier van Oranje-Nassau.
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!