Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Flight Lieutenant (Kapitein-vlieger)

Eenheid:

No. 437 Squadron, Royal Canadian Air Force

Toegekend op:

9 maart 1945

Een aanbeveling kon niet worden gevonden maar het volgende verslag zit in zijn dossier op DHist.:
Deze officier werd onderscheiden vanwege zijn leiderschap over een groep vliegers die gedwongen werd in Frankrijk te landen. Vliegend als tweede piloot van een Dakota van 233 Squadron op een missie voor het afwerpen van voorraden op D-Day werden hij en zijn bemanning gedwongen een noodlanding te maken in Frankrijk nadat hun toestel door Flak zwaar was beschadigd en in brand geraakt. Zij kwamen in de buitenwijken van Giberville bij Caen neer in een veld dat vol stond met versperringen voor zweefvliegtuigen. Semple liep een diepe hoofdwond op die hevig bloedde totdat hij strak werd verbonden. De anderen waren nogal door elkaar gerammeld, een man had een paar gebroken ribben.
De mannen splitsen zich in twee groepen en trokken naar het zuiden. De groep van Semple vond al gauw een verlaten huis aan de rand van Giberville waar ze zich zo goed mogelijk nestelden. De eerste die hen tegenkwam was een Française die het gebruikelijke Qui va la? riep. Toen ze de identiteit van de mannen ontdekte kuste ze Semple en een van zijn metgezellen steeds weer hartstochtelijk. (dat was nog een gevaar van ontsnapten) Ze bracht hen naar een ander huis waar ze van de eigenaar voedsel en onderdak kregen en hun wonden lieten behandelen door de dorpsdokter. Ze werden ook voorzien van burgerkleding.
Al gauw gingen ze naar het nabij gelegen dorp Tilly la Champagne waar ze een volledig gemeubileerd huis helemaal voor zich alleen hadden want de eigenaar, die tijdelijk ergens anders woonde had, hen de sleutel gegeven. Er was zowel overdag als ’s nacht een levendige activiteit van Duitsers in het dorp maar in het bijzonder ’s nachts wanneer er colonnes vrachtwagens passeerden. Niettemin werden de zwervers niet ontdekt. Ze werden zelfs brutaal genoeg om naar buiten te gaan en Giberville te verkennen in een poging erachter te komen waar de voorste Britse troepen lagen. Onderweg daarheen werden ze aangehouden door Duitse wachtposten bij wie ze smeekten dat ze onderweg waren om een dode vriend te begraven die in de stad was achtergelaten. (Dat was waar, een van hun Franse helpers was twee dagn daarvoor tijdens een bombardement op de stad gesneuveld en die begroeven ze later). Na een boel heen en weer gepraat mochten ze passeren maar ze werden gewaarschuwd dat iedere burger die in Giberville werd aangetroffen de kans liep om doodgeschoten te worden. Ondanks de waarschuwing nestelden ze zich min of meer permanent in een leegstaand huis in het dorp omdat ze hadden besloten zich in Giberville schuil te houden om de aankomst van Britse troepen af te wachten. In die periode van herhuisvesting was Semple weer de ontvanger van een zoen, dit maal van een aantrekkelijke juffrouw die had gezworen dat te doen bij de eerste Geallieerde soldaat die ze ontmoette.
Zijn meest angstige moment kwam tijdens een van zijn vele zoektochten naar voedsel. Toen hij uit een verlaten boerderij kwam, kwam hij oog in oog met twee in het grijs geklede leden van de Wehrmacht. Hij behield zijn kalmte, glimlachte breed en groette hen met een “Bon jour.” Toen ze hem in het Frans vroegen wat hij daar deed antwoordde hij dat het huis van zijn familie was, die geëvacueerd was en dat hij was teruggekomen voor een paar schone sokken, omdat zijn oude versleten waren. (Hij had tijdens zijn strooptocht een paar sokken gepikt en die liet hij zien). De Duitsers trapten erin en maakten de opmerking “c’est la guerre” waarop hij antwoordde “Oui, certainement, c’est la guerre.”
Kort nadat hij naar de schuilplaats was teruggekeerd begon de Britse artillerie zich op het verlaten Gibertville in te schieten en de ploeg moest een half uur lang dekking zoeken in een loopgraaf. Dat was precies drie weken na D-Day.
De volgende dag hoorden ze van een Italiaanse Fransman op doorreis dat er Britse troepen in Longueual waren, een klein stukje verder. De volgende morgen om 03:15 gingen ze op weg naar die stad. De rest van hun avonturen, zoals door Semple beschreven, verliep als volgt:
…”Ik deelde de groep in twee. De eerste bestond uit F/O Wiliams, de telegrafist van zijn bemanning, een Franse jongen die het district goed kende en ikzelf; de tweede groep van zes volgde op korte afstand. Ik gaf duidelijke orders dat de achterste groep precies zou doen wat wij deden, dat wil zeggen stoppen wanneer wij stopten en verder gaan wanneer wij dat deden en afstand bewaren. Ik zei ook dat in geval van gevaar voor gevangenneming, het ieder voor zich zou zijn.”
“We liepen dwars door de velden en ontweken vijandelijke posities waarvoor de Italiaan ons had gewaarschuwd. Om 04:00, toen we een bos passeerden, openden sluipschutters het vuur met lichtspoormunitie en we moesten ons plat op de grond werpen. Ze waren zo dichtbij dat we konden horen hoe ze de grendel van hun geweer terugtrokken. Het was nog donker, maar de zon kwam aan de horizon op en de sluipschutters hadden die gelukkig in de ogen. Na een paar minuten hield het vuren op en we kropen op handen en knieën verder. Nadat we ongeveer 15 of 20 meter waren gevorderd stopte ik om naar de laatste groep te kijken. Omdat die nergens te zien was kroop ik terug naar de plek waar we het laatst waren gestopt en misschien nog 50 meter daar voorbij. Er was nog geen teken van een van de leden van de groep. Ik riep hun namen maar het enige resultaat was een paar schoten die in mijn buurt insloegen. Ik keerde naar mijn groep terug en we wachtten tien minuten op de anderen, al die tijd verborgen in een korenveld. Omdat het nu te licht werd om leuk te zijn besloten we zonder hen verder te gaan. Plotseling bereikten we de rand van het korenveld en maakten een wilde ren op onze handen en voeten over 200 meter open terrein zonder enige reactie van de vijand. We gingen op die manier door totdat we een ander korenveld bereikten en toen we Longueual binnenkwamen, stuitten we op een mijnenveld. Gelukkig waren enkele mijnen met draad aan elkaar gebonden en goed zichtbaar. Terwijl we op onze schreden terugkeerden waren we zeer verheugd om de typisch Britse kreet “Oy” te horen. We hadden ons doel bereikt; we waren in handen van de Britse 51ste Divisie.”

Het Public Records Office Air 2/9231 is in het bezit van een aanbeveing, gedateerd 5 december 1944:
Deze officier was tweede piloot van een Dakota van 233 Squadron die deelnam aan een dropping van voorraden op 6 juni 1944. Het toestel werd boven zee voor de kust zwaar door Flak beschadigd en nogmaals bij het passeren van de kust. Vanwege te weing hoogte werd er een noodlanding gemaakt in door de vijand bezet gebied bij Giberville.
Op instructie van de piloot splitste de bemanning zich in twee groepen en Flying Officer Semple nam, hoewel hij gewond was de leiding van een groep op zich, bestaande uit hemzelf, F/O Williams en drie leden van het Royal Army Service Corps.
De groep van F/O Semple bleef 24 uur lang achter de vijandelijke linies en gedurende die tijd toonde F/O Semple opmerkelijke kwaliteiten van moed, vindingrijkheid en leiderschap bij het vinden van voedsel en onderdak voor de groep en bij het ontwijken van gevangenname. Nadat hij burgerkleren had gekregen werd F/O Semple bij tenminste twee gelegenheden door Duitse wachtposten aangesproken maar hij slaaagde erin hen ervan te overtuigend dat hij een Fransman was.
In die periode voegden andere ontsnapten zich bij de groep onder leiding van F/O Semple. Uiteindelijk was het nodig de groep in twee te splitsen en F/O Semple leidde met succes zijn groep door de vuurlinie naar de Britse linies. F/O Semple heeft altijd doelgerichtheid en consideratie getoond voor zowel de Franse burgers die hem hielpen als voor de andere leden van zijn groep.
Sinds de terugkeer van deze officier in actieve dienst heeft hij twee bevoorradingsmissies naar Arnhem gevlogen als piloot bij 437 (RCAF) Squadron.

Hetzelfde dossier bevat de uiteindelijke aanbeveling zoals die is in gediend bijde Air Ministry Honours and Awards Committee; let op de gewijzigde rang:
Flight Lieutenant Semple was tweede piloot van een Dakota die deelnam aan een dropping van voorraden op 6 juni 1944. Het toestel werd boven zee voor de kust zwaar door luchtafweer beschadigd en nogmaals bij het passeren van de kust, vanwege te weing hoogte werd er een noodlanding gemaakt bij Giberville.
De inzittenden van het toestel vormden twee groepen. Flight Lieutenant Semple nam de leiding van een groep op zich, bestaande uit nog een RAF officier en drie soldaten. De groep bleef 24 uur lang achter de vijandelijke linies en gedurende die tijd toonde F/L Semple opmerkelijke kwaliteiten van moed, vindingrijkheid en leiderschap bij het vinden van voedsel en onderdak voor de groep en bij het ontwijken van gevangenname. Nadat hij burgerkleren had gekregen werd F/L Semple bij tenminste twee gelegenheden door Duitse wachtposten aangesproken maar hij slaagde erin hen ervan te overtuigend dat hij een Fransman was.
Toen andere vluchtelingen zich bij de groep voegden, was het nodig de groep in twee te splitsen. F/L Semple leidde met succes zijn groep door de vuurlinie naar de Britse linies. Deze officier heeft groot initiatief en moed getoond.

44504 Sévigny, Joseph
DSO
Aanbeveling:
Op 6 juni 1944 fungeerde C Company onder bevel van Major Georges Sévigny als vooruitgeschoven dekking voor het Régiment de la Chaudière tijdens het oprukken door de dorpen Bény-sur-Mer, Basly en Colomby-sur-Thaon naar het uiteindelijke doel van de brigade dat laat in de avond van D-Day werd bereikt.
Tijdens deze tocht van ongeveer vier kilometer door dorpen die sterk werden verdedigd door infanterie en infanteriewapens lag de compagnie voortdurend onder vuur.
Major Sévigny reed gedurende de hele actie met zijn leidende troepen ver vooruit en leidde de inspanningen van zijn compagnie op een manier waarop niet alleen de dorpen werden veroverd maar met zijn goede tactiek en agressieve acties was hij voor zijn bataljonscommandant een grote steun bij het bereiken van zijn uiteindelijke doel met een minimum aan oponthoud.
Major Sévigny toonde zich moedig, vindingrijk en bleek over een gezond oordeel te beschikken. Hij vormde een uitmuntend voorbeeld voor zijn mannen tijdens hun vuurdoop waar hij persoonlijke moed toonde en met zijn moedige acties droeg hij aanzienlijk bij aan het succes van het bataljon bij het bereiken van het doel en het behouden ervan gedurende de eerste nacht.