Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Lieutenant (1e Luitenant)

Eenheid:

Reconnaissance Troop, 2nd Armoured Regiment (Lord Strathcona's Horse (Royal Canadians)), 5th Canadian Armoured Brigade, 5th Canadian (Armoured) Division, Canadian Army

Aanbeveling:
Op 24 mei 1944 fungeerde deze officier als leider van een verkenningseenheid van het 2nd Canadian Armoured Regiment (Lord Strathcona's Horse), dat was uitgestuurd om een oversteekplaats over de rivier de Melfa te veroveren en te behouden voor de Regimental Group uit. Om ongeveer 13:40 leidde Lt. Perkins zijn verkenningseenheid richting de Melfa en kwam onderweg een half-rupsvoertuig tegen waarvan de bemanning werd gedood; een verdedigd huis waar acht gevangenen werden gemaakt en een Pantertank waarvan de commandant door Lt. Perkins persoonlijk met zijn 0.50 Browning mitrailleur werd gedood.
Om de Melfa over te steken was het nodig een weg aan te leggen op de andere oever die onder intens granaat- en mortiervuur lag. Lt. Perkins leidde en assisteerde persoonlijk bij dit werk zonder acht te slaan op zijn eigen veiligheid totdat zijn verkenningseenheid de oever op kon rijden. Later op de dag stond hij onder intens granaat- en mortiervuur achterop twee tanks om hun vuur te leiden op een 88 mm kanon dat ernstige verliezen aan A Squadron toebracht. Tijdens al deze acties toonde deze officier een moed en kracht van leiderschap ver boven het gemiddelde.
Op 30 mei 1944 om ongeveer 16:30 reed Lt. Perkins met zijn verkenningseenheid voor B Squadron, 2 Canadian Armoured Regiment (Lord Strathcona's Horse) uit naar het doel van de Brigade, de kruising bij Torrice op snelweg 6. Het was bekend dat er tanks in de omgeving waren. Hij klom uit zijn verkenningstank en met twee van zijn bemanningsleden ging hij naar vorern om te voet te verkennen, niet gesteund door de tanks van B Squadron die nog niet waren aangekomen. Kort na vertrek had hij drie Pantertanks ontdekt, een Mk. IV en een zelf-rijdend kanon toen zijn groep door een van de tanks onder vuur werd genomen. Lt. Perkins raakte op drie plaatsen gewond, een lid van zijn bemanning sneuvelde en de ander raakte ernstig gewond. Nadat hij de gewonde naar een veilige plaats had gesleept, keerde hij naar zijn tank terug, meldde de bewegingen van de vijandelijke gepantserde gevechtsvoertuigen en kanonnen en leidde de twee eerste tankeenheden naar posities waar ze de strijd konden aanbinden met de vijf vijandelijke gevechtsvoertuigen en deze vernietigen. Ondanks zijn verwondingen en het zware vuur van mortieren, kleine wapens en mitrailleurs dat op het gebied lag bleef hij het defensieve vuur van de artillerie leiden dat een grote steun was bij het behouden van het doel. Lt. Perkins bleef tenminste zes uren nadat hij gewond was geraakt in het doelgebied en met zijn dappere actie redde hij het leven van een van zijn bemanningsleden door hem naar een veilige plek te slepen; hij maakte de vernietiging mogelijk van vijf vijandelijke gepantserde gevechtsvoertuigen en was een grote steun bij het behouden van het doel door zijn nauwkeurige leiding van het defensieve vuur van de artillerie.
Tijdens deze acties toonde Lt. Perkins (Acting Captain) uitstekend leiderschap, volledige minachting voor eigen veiligheid en uitmuntende vastberadenheid en moed waardoor hij de hoogste erkenning voor zijn diensten waardig is.

Supplement to the London Gazette, 16 November, 1944.