- Periode:
- Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
- Rang:
- Lieutenant-Colonel (Luitenant-kolonel)
- Eenheid:
- The Argyll and Sutherland Highlanders of Canada (Princess Louise's), 10th Canadian Infantry Brigade, 4th Canadian Armoured Division, Canadian Army
- Toegekend op:
- 31 mei 1945
Aanbeveling:
Op 28 februari 1945 kregen de Argyll and Sutherland Highlanders of Canada, die een squadron van het 29th Canadian Armoured Reconnaissance Regiment ondersteunden, opdracht om langs het Algonquin Regiment te trekken om de oostelijke kant van de Hochwaldbres (kaart ref. 0440 1/25.000, blad 4304 Xanten) in te nemen en te behouden en ook het hoge terrein in het midden van de bres. De bres, een smalle doorgang in het Hochwald was ongeveer 300 meter breed en de enige directe route naar het open terrein erachter. Het Algonquin Regiment had de voorafgaande dag een stevig bruggenhoofd gevestigd aan de westelijke zijde van de bres maar had 24 uur lang zware tegenstand ondervonden. Het was duidelijk dat de vijand van plan was sterk weerstand te bieden aan elke verdere penetratie. Zelfs voor verse troepen zou de taak uitzonderlijk moeilijk zijn maar voor een bataljon dat bijna 48 uur voortdurend had gevochten vereiste dat uitzonderlijke inspanningen van alle rangen. Gesteund door tanks en artilleriebeschietingen werd de aanval om 02:30 ingezet en tegen 04:00 uur was het doel bereikt. Vanaf 06:00 uur beschoot de vijand het gebied voortdurend met artillerie en mortieren en gedurende de volgende 24 uur viel hij de positie acht keer aan met infanterie gesteund door Tiger tanks. Gedurende deze hele periode bevond Lt.col. Wigle zich voortdurend vooraan bij zijn voorste compagniën, zijn mannen aanmoedigend en hun defensie regelend. Bij een gelegenheid was het vijandelijke granaatvuur zo zwaar dat verbinding met de voorste compagnie bijna onmogelijk was. Omdat deze compagnie zware verliezen had geleden en een volgende tegenaanval op hun sector op handen leek te zijn, werkte Lt.col. Wigle zich naar voren naar hun positie om de organisatie van hun verdediging op zich te nemen. Toen de tegenaanval begon bleef hij bij de compagnie en leidde hun vuur zo doeltreffend dat de vaardigheid, het initiatief en de moed getoond door deze officier direct verantwoordelijk waren voor het slagen van deze moeilijke operatie. Zijn moed en zijn volledige minachting voor eigen veiligheid vormden een inspiratie voor alle rangen onder zijn commando.