Adrian Warburton, de zoon van een onderzeebootcommandant uit WO1 werd gedoopt aan boord van een onderzeeboot in Grand Harbour, Valette op Malta. Hij bezocht de St. Edwards school in Oxford waar twee andere beroemde vliegers, Guy Gibson en Douglas Bader ook op waren geweest. Hij werd schrijver en ging bij de Territorial Army als soldaat in het Royal Tank Corps.
Warburton ging in 1939 bij de RAF in een kort dienstverband. Terwijl hij in Portsmouth in opleiding was, ontmoette hij Betty Mitchell met wie hij trouwde.
Na zijn vliegeropleiding werd hij bij 608 Squadron geplaatst dat met Blackburn Botha’s patrouilles boven de Noordzee vloog. Warburton’s kritiek op het verouderde toestel was voor zijn bevelvoerend officier aanleiding hem over te laten plaatsen naar Malta als waarnemer, niet als piloot. Hij voegde zich bij 431 Flight, een RAF eenheid die met twee-motorige Martin Maryland lichte verkenner/bommenwerpers verkenningen boven de Middellandse Zee deed. Binnen vier dagen na aankomst had hij zijn status als piloot terug.
"Warby" nam deel aan een groeiend aantal gewaagde missies. Op 30 oktober 1940 schoten Warburton en zijn twee bemanningsleden een Italiaans Cant-Z506.B watervliegtuig neer. Drie dagen later werden ze bijna het slachtoffer van een aanval door vier Italiaanse toestellen. Warburton werd door een verdwaalde kogel geraakt die geen ernstig letsel veroorzaakte maar hij verloor wel het bewustzijn. Zijn waarnemer/navigator, Sgt. Frank Bastard nam de stuurknuppel over en wist het vliegtuig in de lucht te houden (waar hij de Distinguished Flying Medal voor kreeg) totdat Warburton voldoende was hersteld.
Tijdens zijn verblijf op Malta raakte Warburton emotioneel betrokken bij een nachtclubdanseres, Christina Rathcliffe die later dienst deed als burgerplotter in de RAF Operations Room op Malta.
Hij was snel weer terug in de lucht en op 10 november ontdekte 431 Flight een grote concentratie Italiaanse slagschepen en kruisers in Taranto. Admiraal Cunningham besloot toen tot een gewaagde nachtelijke aanval met Swordfishes van de Fleet Air Arm. Warburton maakte op 11 november een verkenningsvlucht voorafgaand aan de aanval en vloog diverse malen rond de haven toen de camera’s weigerden. Warburton vloog zo laag dat zijn waarnemer de namen van de slagschepen kon lezen toen ze er langs vlogen. Op basis van zijn informatie lanceerde de Fleet Air Arm die nacht de verwoestende aanval.
Nadat in januari 1941 431 Flight was omgevormd tot 69 Squadron ontwikkelde Warburton langzaam aan de reputatie binnen de RAF als vooraanstaand verkenningsvlieger. In april 1941 stortte hij neer in Malta na per ongeluk te zijn neergeschoten door een Hurricane van de RAF. Warburton werd later dat jaar met verlof gestuurd maar kwam in 1942 terug in operationele dienst met nog meer missies boven Italië en Noord-Afrika. Zijn tweede tour eindigde midden maart 1942. Nadat hij in augustus 1942 het commando over 69 Squadron had gekregen vloog hij in Supermarine Spitfires, werd boven Bone in Tunesië door een Bf-109 neergeschoten en door de Fransen gevangen genomen op verdenking van spionnage. De plaatselijke Franse admiraal liet hem naar Gibraltar overvliegen waar "Warby" een Spitfire "leende" en terug vloog naar Malta, onderweg een Ju-88 neerschietend.
Hij raakte toen betrokken bij de vitale verkenningen van de stranden voorafgaand aan de landingen op Sicilië in 1943. Nu coördineerde hij, als commandant van 683 Squadron, het fotowerk met de plaatselijke Amerikaanse troepen die onder de in druk waren van de hoog-gedecoreerde en zeer ervaren RAF officier. In oktober 1943 kreeg Warburton het commando over een fotoverkenningswing bestaande uit vier squadrons. Na een autoongeluk eind 1943 belandde hij echter voor enkele weken in het ziekenhuis en werd vervolgens naar Engeland gerepatrieërd.
Op 1 april 1945 werd hij als RAF verbindingsofficier geplaatst bij de Photographic Reconnaissance Group, US 8th Army Air Force, die toen op RAF Mount Farm in Oxfordshire was gestationneerd.
Warburton was de vlieger van een van de twee Lockheed F-5B verkenners (een versie van de Lockheed P-38 Lightning jager) die in de morgen van 12 april 1944 van Mount Farm opstegen om doelen in Duitsland te fotograferen. De toestellen gingen ongeveer 150 kilometer ten noorden van München uiteen om hun respectievelijke taken uit te voeren; het was de bedoeling dat zij elkaar weer zouden ontmoeten en doorvliegen naar een basis van de USAAF op Sardinië. Hij kwam niet op het rendez-vous aan en werd nooit meer gezien.
Jaren van gissen over zijn lot kwamen eind 2002 ten einde toen zijn stoffelijke resten werden gevonden in de cockpit van zijn toestel, twee meter diep in een akker bij het dorp Egling a.d. Paar, 50 kilometer ten westen van München. Volgens ooggetuigen stortte het toestel daar op 12 april 1944 om 11:45 neer. Een van de propellors vertoonde kogelgaten wat erop wijst dat Warburton was neergeschoten. Gedeelten van het wrak zijn te zien in het Luchtvaartmuseum van Malta.
Op 14 mei 2003 werd in de Pfarrkirche St. Agidius in Gmünd een herdenkingsdienst gehouden, gevolgd door de teraardebestelling op de Durnbach Commonwealth War Cemetery. De herdenking werd bijgewoond door zijn weduwe, Eileen (bekend als Betty) en Jack Vowles, een voormalige collega die begin 1940 samen met Warby op Malta had gediend.
Zijn maitresse, Christina Radcliffe, bleef na de oorlog op Malta, hield nooit op over Warburton te spreken en trouwde nooit. Zij stierf in 1989.
Promotions:
3 september, 1939: Pilot Officer (probation)
31 oktober, 1939: Pilot Officer
3 december, 1940: Flying Officer
3 december, 1941: Flight Lieutenant (war sub)
20 februari, 1943: Squadron Leader (war sub)
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!