Anton Bernhard Schrader werd op 9 november 1917 te Soerabaja geboren en groeide op in Nederlands-Indië. Hij behaalde in 1938 aan de Technische Hogeschool te Bandoeng zijn civiel-ingenieursdiploma en kwam eind januari 1939 naar Nederland om in Utrecht aan de befaamde "oliefaculteit" indologie te studeren. Eind mei 1940 staakte hij zijn studie en verhuisde hij naar Den Haag waar hij enige tijd later benoemd werd tot assistent van het hoofd van het Bureau Grondstoffen van het Rijksbureau voor de Voedselvoorziening. Hij raakte eind 1940 betrokken bij illegaal werk door het maken en verspreiden van verzetsblaadjes. Nadat hij de bevoegdheid had gekregen om te beslissen over verzoeken om toewijzing van benzine, besloot hij om een organisatie op ted richten om mensen te helpen die over de Noordzee naar Engeland wilden ontkomen.
Nadat met hulp van Schrader in 1943 zeven bootjes naar Engeland waren vertrokken, ging hij met de achtste zelf mee omdat hij door de SD gezocht werd. Hij vertrok op 8 oktober 1943 en kwam de volgende dag in Engeland aan. Hij vervulde in Londen enige tijd bureaufuncties, uiteindelijk ging in oktober 1944 zijn grootste wens in vervulling: hij werd in de nacht van 9 op 10 november 1944 boven Ulrum in Groningen per parachute gedropt als geheim agent in dienst van de Amerikaanse inlichtingendienst OSS. In de regio Groningen, Drenthe en de kop van Overijssel verrichtte hij spionagewerkzaamheden en rapporteerde hij door middel van zijn telefoniezender, een zogenaamde "S-phone", aan zijn opdrachtgevers.
Op 10 februari 1945 werd hij gearresteerd. De bekende Kriminaldirektor van de Sicherheitspolizei Schreieder die ook het Englandspiel had geleid, verzocht Schrader om voor de Duitsers te gaan werken. Deze stemde toe maar wist in de door Schreieder opgegeven berichten aan de Amerikanen zijn arrestatie-teken duidelijk mee te zenden. Schrader wist Schreieder op de mouw te spelden dat zijn dropping te maken had met een te verwachten invasie in de Duitse Bocht. Hierop werden enkele pantserdivisies die aan de Rijn gelegerd waren naar het noorden van Duitsland gedirigeerd. Dit nu had tot gevolg dat de Duitse weerstand bij de Rijn geringer was dan voorheen op het moment dat Amerikaanse strijdkrachten bij Remagen de Rijn overstaken.
Eisenhower heeft later, na de oorlog, Schrader gecomplimenteerd met de mededeling dat deze in gevangenschap nog beter werk had gedaan dan in zijn actieve tijd als agent. President Truman verleende in 1947 aan Schrader de Silver Star Medal voor diens moedige en intelligente gedrag
Schrader nam na de Tweede Wereldoorlog zo veel mogelijk afstand van alles wat met die oorlog samenhing. Een enkele keer ging hij naar de vijfjaarlijkse bijeenkomst van de Stichting Genootschap van Engelandvaarders. Maar het Bronzen Kruis dat alle Engelandvaarders automatisch kregen hoefde hij niet, evenals het Verzetsherdenkingskruis. Meer te spreken was hij over de Amerikanen en de Engelsen, die hem lieten studeren in Yale en Cambridge.
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!