Edward Mortlock Donaldson, de zoon van een rechter, werd in 1912 geboren en was één van drie broers die allen gevechtspiloot waren en die tijdens de Tweede Wereldoorlog het DSO kregen (Squadron Leader 'Baldy' Donaldson DSO K.I.A. in juni 1940 en Wing Commander Arthur Hay Donaldson DSO, DFC en gesp en AFC).
Hij genoot zijn scholing in Engeland en aan de McGill Universiteit in Canada.
Donaldson kwam vanuit de universiteit in maart 1931 bij de RAF en leerde bij 2 Flying Training School op Digby te vliegen voordat hij in 1932 bij No. 3 Squadron op Upavon werd geplaatst. In 1933 en het volgende jaar won hij de Popham Air Firing Trophy. In 1935 leidde hij het luchtacrobatisch team op Hendon en in 1937 bij de Internationale Rally in Zurich.
In november 1938 werd hij benoemd als commandant van No. 151 Squadron die in mei 1940 naar Frankrijk vertrok. Daar vernietigde hij in het eerste gevecht op 17 mei twee Duitse vliegtuigen en beschadigde een derde. Het squadron vernietigde nog eens zeven vijandelijke vliegtuigen erbij. Meer overwinningen volgden voor Donaldson.
Op 27 juni werd Donaldson neergeschoten door een Me 109. Het gevecht duurde 15 minuten waarbij beide vliegtuigen wentelden en keerden om in schietpositie te komen. Tijdens een kop-tegen-kop-aanval werd de Hurrican van Donaldson geraakt door granaten en vatten zijn kleren vlam toen de benzinetank explodeerde. Hij kon echter ontsnappen en landde vanaf 800 voet per parachute.
Hij werd door een reddingsboot opgepikt die uitkeek naar een Swordfish-piloot die de vorige avanond was neergeschoten. Later schreef hij dat hij, toen het schip naar hem toe voer, niet zeker was of het schip vriend of vijand was totdat 'ik de prachtige klanken hoorde van echte Cockney'.
Op 12 juli werd hij weer neergeschoten door tegenvuur van een Do 17 die zijn motor en roer raakte. Het lukt hem om zijn vliegtuig naar Martlesham te sturen. Twee dagen later schoot hij een Me 109 neer: zijn laatste overwinning.
Toen daarmee zijn tour voorbij was, werd Donaldson Chief Flying INstructor bij No. 5 Flying Training School. Later werd hij uitgezonden naar de VS en gaf les in schieten. Hij eindigde de oorlog met 11 bevestigde overwinningen.
In 1946 won hij de Britannia Trophy en zette het luchtvaart sbelheidsrecord op 1001 Km/h in een Glouster Meteor IV. Het record werd op zee-niveau gezet. Als gevolg daarvan kreeg hij een tweede AFC uitgereikt.
In de 50-er jaren diende Donaldson in Duitslad en was basiscommandant van de vliegvelden Fassberg en Wunstorf, werd in juni 1953 CBE. Van 1956 tot 1958 was hij Deputy Commander of Air Forces op het Arabische schiereiland. De laaste post was Commandant van het RAF College op Manby. Hij ging in 1961 uit dienst en was in 1960 CB geworden. In hetzelfde jaar begon hij te werken als luchtvaarcorrespondent voor de Dailey Telegraph en ging in 1979 met pensioen.
Maar na zijn persionering verslechterde zijn gezondheid. Hij stierf in juni 1992 in het Royal Hospital in Haslar en werd op Tangmere begraven naast zijn Battle of Britain-kameraden.
In juni 2004 werd zijn medailles geveild en brachten £ 4.800,- op.
Zijn leven en carriere wordt beschreven in het boek "RAF Top Gun: The Story of Battle of Britain Ace and World Air Speed Record Holder Air Cdre E.M. 'Teddy' Donaldson CB, CBE, DSO, AFC".
Promotions:
26 June, 1931: Pilot Officer (P)
26 June, 1932: Pilot Officer
26 March, 1933: Flying Officer
1 April, 1936: Flight Lieutenant
1 December, 1938: (T) Squadron Leader
1 Mar 1941: Wing Commander
28 December, 1942?: Acting Group Captain
28 June, 1943: (T Wing Commander (WS))
1 January, 1944: Group Captain
1 October, 1946: Wing Commander
1 July, 1949: Group Captain
xx xxx xxxx: Acting Air Commodore
1 July, 1955: Air Commodore
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!