Carey werd in 1912 in Brixton, Zuid-Londen geboren en ging naar de Belvedere school in Haywards Heath in Sussex. Toen hij 15 jaar was ging hij bij de RAF als leerling op Halton en werd in 1930 een gekwalificeerd metaalwerker. Drie jaar later werd hij een monteur en 1935 kreeg hij vliegtraining en kwam bij No. 43 Squadron als Sergeant Pilot. In 1940 kreeg hij een aanstelling en ging direct naar Frankrijk met No. 3 Squadron toen de Blitzkrieg door Noord-Europa raasde. Op 10 mei kwam hij in actie. Later die maand, in zijn ijver om een Dornier-17 neer te zien gaan, werd hij geraakt door de staartschutter waarbij hij ernstig gewond raakte aan zijn been. Op een of andere manier slaag hij erin om zijn Hurricane aan de grond te zetten en werd naar het ziekenhuis in Dieppe vervoerd waar hij rummy speelde met de Hertog van Norfolk die zich tegenover hem excuseerde omdat hij daar voor niets meer zat dan jicht.
Toen de vijand snel naderde, werden Carey en de Hertog op een hospitaaltrein gezet die werd gebombardeerd. Ze deden allebei wat ze konden voor de gewonden en duwden vervolgens, samen met anderen, het brandende gedeelte van de trein een mijl over het spoor.
Carey herstelde van zijn verwonding in een chique hotel vlakbij Nantes en kreeg in juni een bericht dat op een plaatselijk vliegveld een Bristol Bombay vrachtvliegtuig stond die was achtergelaten. Met een half dozijn anderen vlogen zij het terug naar Hendon met Carey als staartschutter. Terwijl hij in Frankrijk was, werd zijn familie geïnformeerd dat hij "vermist waarschijnlijk gedood" was. Hij keerde voor de Slag om Engeland terug. Gedurende die periode vloog hij 100 missies, soms zes dagen achter elkaar van anderhalf uur elk.
Zware gevechten omstreeks half-augustus brachten Carey vier bevestigde en vier waarschijnlijke overwinningen in een tijdsbestek van zes dagen. Maar op de 18e werd hij zelf geraakt en "door de hele cockpit heen gestoken".
Hij kon zijn ervaringen aan jongere piloten overbrengen toen hij werd geplaatst bij No. 52 Operational Training Unit als instructeur. In 1941 kreeg Carey het commando over No. 135 Squadron dat in november naar het Midden-Oosten voer maar afboog naar het Verre Oosten na de aanval van Japan op Pearl Harbor.
Bij Rangoon kwam No. 135 Squadron al snel in actie tegen de Japanse aanvallers tegen de stad. Net zoals in Duinkerken twee jaar eerder, waren de Britse strijdkrachten op de terugtocht en stonden tegenover een numerieke meerderheid. Op 29 januari 1942 claimde hij zijn eerste Japanse overwinning toen hij een Nakajima Ki-27 boven Rangoon neerschoot. In februari werd hij bevorderd tot Wing Commander. Zijn aanpak ten opzichte van zijn piloten in de extreem moeilijke maanden die volgden staalden hen om de steeds verder oprukkende Japanners hard te raken. Hij leidde verwoestende aanvallen om de terugtrekkende Geallieerde troepen te beschermen en ging door met overwinningen te boeken. Zijn laatste claim was op 25 oktober toen een Nakijima Ki-43 "Oscar een mogelijke overwinning was. Hij werd aangevallen toen hij opsteeg vanaf Chittagong door een aantal "Oscars" en na een gevecht op lage hoogte vloog een "Oscar" in een heuvel.
In november 1944 nam hij het bevel over van No. 73 OTU op Fayid in Egypte. Tegen het einde van de oorlog had hij 25 bevestigde overwinningen waaronder 14 Duitse vliegtuigen in vier dagen boven het Nauw van Calais. Zijn score tegen de Japanners, waar hij vaak 5 tegen 1 in zijn nadeel vloog, bedraagt zeven maar met de Geallieerden op de terugtocht en archieven verloren dachten velen die met hem vochten dat hij aanzienlijk meer had vernietigd waarbij zijn totaal tot boven de 30 zou komen.
Na zijn tijd in Azië kreeg hij een vaste aanstelling en gaf les in tactiek op de Central Fighter Establishment. Een opeenvolging van stafaanstellingen volgden tot 1958 toen hij Air Adviser werd voor de British High Commission in Australië werd. In 1960 werd hij Commander of the Order of the British Empire.
Hij verliet de Raf in 1962, na 35 dienstjaren en ging werken bij Rolls Royce als hun aero divisie-vertegenwoordiger in Australië, Nieuw-Zeeland en Fiji. Zijn laatst jaren bracht hij door in Bognor Regis
Bevorderingen:
1 april 1940: Pilot Officer
1 april 1941: Flying Officer
23 november 1941: Flight Lieutenant
6 mei 1942: Squadron Leader
6 mei 1945: Wing Commander
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!