• Dornier Do 17
• Messerschmitt Bf 110

Geboortedatum:

12 december 1917 (Westport, Nieuw-Zeeland)

Overlijdensdatum:

21 september 1995

Dienstnummer:

40370

Nationaliteit:

Nieuw-Zeelandse

Alan Deere die waarschijnlijk het best bekend is van alle Nieuw-Zeelandse gevechtsvliegers ging naar de Marist Brothers’ school en Wanganui Technical College. Toen hij acht was zag hij een vliegtuig overvliegen en sprintte om het op een strand vlakbij te zien landen. Hij mocht van de piloot in de cockpit zitten en daarna was Deere vastbesloten om piloot te worden.
Na zijn schooltijd die werd gedomineerd door successen in sport waarbij hij zijn school vertegenwoordigde in rugby, cricket en boksen, werkte Deere als schapenhouder en werkte twee jaar als klerk. Aangemoedigd door de dokter van de familie om zijn gewenste carriere te volgen, overtuigde hij zijn moeder om de onder 21-jaar’-inschrijving te ondertekenen om bij de Royal Air Force te komen. Hij slaagde voor zijn toelating onder Wing Commander Cochrane in april 1937 en reisde in september per boot op de Rangitane maar werd in het ziekenhuis opgenomen vanwege een te hoge bloeddruk.
In september 1937 reisde hij naar Engeland om bij de RAF te komen op een korttijdelijk dienstverband en na de voltooiing van zijn training werd hij in augustus 1938 bij No. 54 Squadron geplaatst op Gladiators. Op 9 januari 1938 kreeg hij een korttijdelijk dienstverband als waarnemend Flying Officer en startte met initiële officierstraining op Uxbridge. Hij werd voor het RAF-bokseam geselecteerd om naar Zuid-Afrika te gaan meet vliegtraining kreeg prioriteit en hij werd op 22 januari bij 6 Flight Training School geplaatst. Het vliegtuig waarin hij zou hebben gereisd naar Zuid-Afrika stortte neer bij Bulawayo met het verlies van alle inzittenden.
In februari 1939 vloog hij voor het eerst met een Spitfire.
In mei 1940 was hij bij zware gevechten betrokken boven de Franse kust. Op de 23e escorteerde hij en Pilot Officer Johnny Allen een Master die werd gevlogen door ‘prof’ Leathart naar Calais Marck-vliegveld om de commandant van No. 74 Squadron op te halen die daar een noodlanding had gemaakt. Deere en Allen vochten met Me’s-109 een legendarisch gevecht terwijl de ophaler onderweg was en claimde drie vernietigd en drie waarschijnlijk tussen hen samen. Tegen het eind van de maand had hij al zes overwinnningen geclaimd en gedeeld in andere en was bevorderd tot Flight commander. Op de 28e werd Deere neergeschoten door een Dornier Do-17 die hij aanviel nabij Duinkerken. Door de botsing raakte hij buiten westen toen hij op een Belgisch strand een noodlanding moest maken. Nadat hij werd gered door een soldaat, ging Deere te voet naar Oost-Duinkerken waar zijn verwondingen werden verzorgd. Hij liftte op een Britse legertruck naar Duinkerken en (nadat hij kritiek kreeg van soldaten op de effectiviteit van de dekking van Engelse gevechtsvliegtuigen) ging aan boord van een boot naar Dover waar hij een trein pakte naar Londen; 19 uur nadat hij met zijn squadron vanaf Hornchurch was vertrokken.
Op 9 juli schoot Deere een Me-109 neer boven het Kanaal maar kwam toen in botsing met een Me-109 van 4 Staffel Jagdgeschwader 51, gevlogen door Oberfeldwebel Johann Illner. De propellorbladen van Deere’s Spitfire werden naar achteren gebogen, de motor stuk en het grootste gedeelte van zijn hoogte- en rolroeren vielen eraf. Niettemin slaagde hij erin om terug naar de kust de zweven waar zijn noodlanding in een paardenren eindigde tegen een stenen muur.
Hij werd op de 15e en de 28e neergeschoten en sprong uit het vliegtuig. Op de 31e viel de Luftwaffe Hornchurch aan. Deere leidde een sectie van drie Spitfires die probeerden gedurende de aanval op te stijgen. Een bom vernietigde alle drie de vliegtuigen. De Spitfire van Deere werd op z’n rug geblazen waardoor hij ingesloten raakte. Pilot officer Eric Edsall, hoewel hij lelijk gewond raakte toen zijn Spitfire verwoest werd, kroop naar het vliegtuig van Deere en bevrijdde hem. Toen hij de verwondingen van Edsall zag, droeg Deere zijn redder naar de ziekenboeg.
Het squadron trok zich toen terug naar het noorden om te rusten. Terwijl in januari 1941 nieuwe vervangers werden getraind, raakte Deere met één van hen in botsing en verloor het grootste gedeelte van zijn staart in de propeller van de Sergeant. Toen hij uit zijn vliegtuig sprong, raakte Deere bekneld door een gedeelte van z’n vliegtuig en zijn gescheurde parachute ging niet geheel open. Deere landde in een gebied met een open riool die het grootste gedeelte van zijn val brak. Vanwege het incident kreeg hij verlof van actieve dienst maar werd wel bevorderd tot Acting Squadron Leader en belast als Operations Room Controller op Catterick. Een ongewone eer viel hem in die februarimaand ten deel toen zijn portret werd geschilderd door de officiële oorlogskunstenaar Cuthbert Orde.
In mei werd hij als Flight Commander geplaatst bij No. 602 Squadron. Op de 10e werd hij opgeroepen om een Me-110 tegemoet te vliegen die naar het westen vloog. Hij kreeg het vliegtuig niet in beeld maar na de landing kreeg hij te horen dat het nabij Glasgow was gecrashd. Later werd de piloot ontmaskerd als Rudolf Hess.
Op 1 augustus nam hij het bevel over van het squadron en op diezelfde dag schoot hij een gevechtsvliegtuig neer boven het Kanaal wat helaas een Hurricane van No. 242 Squadron bleek te zijn. Hij bleef bij die eenheid tot januari 1942 toen hij naar de VS werd gestuurd om lezingen te geven over gevechtstactieken. Bij zijn terugkeer in februari kreeg hij het commando over No. 403 Squadron Royal Canadian Air Forces en in augustus werd hij overgeplaatst naar Hoofdkwartier 13 Group met stafwerkzaamheden en volgde het Staff College terwijl hij daar was. In februari 1943, ongeduldig als hij was om terug te keren naar het vliegen van missies, kwam hij bij No. 611 Squadron als boventallige. Een aantal dagen later werd hij aangesteld als Wing Leader op Biggin Hill. Hij vloog 121 vluchten gedurende zijn commando die zes maanden duurde en voerde zijn score op tot tweeëntwintig bevestigde overwinningen, tien waarschijnlijke en achttien beschadigd.
Hij leidde de Wing tot half september 1943 toen hij ziek werd. Op verlof nam hij het commando over van de Fighter Wing op de Central Gunnery School tot maart 1944 toen hij bij de staf kwam van 11 Group. In mei werd hij commandant van No. 145 Wing (een Franse eenheid) op Merston. Na de invasie van Normandië leidde hij de wing naar een vooruitgeschoven vliegveld in Frankrijk maar toen vetrok hij naar 84 Group als Wing Commander Planning.
In juli nam hij het bevel over op Biggin Hill en in augustus werd hem een vaste aanstelling verleend. Hij werd overgeplaatst om de Poolse Mustang Wing te leiden op Andrews Airfield en toen de wing in oktober werd opgeheven, verhuisde hij om Duxford te heropenen toen het werd teruggeven door de USAAF.
Na de oorlog werd hij geplaatst op verschillende vliegvelden van de RAF en het Ministerie van Luchtvaart.
Hij werd tevens benoemd als adjudant van Hare Majesteit de Koningin tussen 1961-63. Op 30 januari 1965 kreeg hij de eer om mede-Battle of Britain-piloten te leiden bij de hoofd begrafenisstoet van Winston Churchill. Hij werd geraadpleegd voor de film "Battle of Britain".
Hij ging in 1967 uit dienst van de RAF maar werd later heraangenomen als ambtenaar bij het Ministerie van Luchtvaart waaruit hij in 1977 met pensioen ging. Zijn autobiografie ‘Nine lives’ werd in `959 gepubliceerd.
Alan Deere overleed op 21 september 1995 op 77-jarige leeftijd. Zijn as werd door een Spitfire van de Battle of Britain Memorial Flight verspreid over de rivier de Thames.

Bevorderingen:
9 januari 1938: Acting Pilot Officer
28 oktober 1938: Pilot Officer
mei 1940: Acting Flight Lieutenant
28 juli 1940: Flying Officer (WS)
1 augustus 1941: Acting Squadron Leader
28 juli 1941: Flight Lieutenant (WS)
14 december 1942: Acting Wing Commander
14 juni 1943: Squadron Leader (WS)
26 maart 1946 [1 september 1945]: Squadron Leader
3 december 1946 [1 juli 1943] (T) Squadron Leader
1 juli 1951: Wing Commander
1 januari 1958: Group Captain
1 juli 1964: Air Commodore

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Pilot Officer

Toegekend op:

14 juni 1940

Voordracht:
"In mei 1940 heeft deze officier samen met zijn squadron deelgenomen in talrijke offensieve patrouilles boven Noord-Frankrijk en is betrokken geweest bij zeven gevechten, vaak tegen een numerieke meerderheid van de vijand. In de loop van deze gevechten heeft hij persoonlijk vijf vijandelijke vliegtuigen neergeschoten en geassisteerd in de vernietiging van andere. Op een keer, begeleidde hij samen met een tweede vliegtuig en trainingsvliegtuig naar Calais Marck-vliegveld om een squadron commandant te redden die daar was neergeschoten. Het trainingsvliegtuig werd aangevallen doot twaalf Messerschmitts 109 toen zij opstegen vanaf Calais. Maar Pilot Officer Deere, samen met de andere piloot vielen meteen aan met als resultaat dat drie vijandelijke vliegtuigen werden neergeschoten en nog eens drie zwaar beschadigd. Gedurende deze gevechten heeft deze officier moed en vastberadendheid vertoond in zijn aanvallen op de vijand."

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Acting Flight Lieutenant

Eenheid:

No. 601 (County of London) Squadron, Royal Air Force

Toegekend op:

6 september 1940

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Acting Wing Commander

Toegekend op:

4 juni 1943

Voordracht:
"Deze officier heeft buitengewone kwaliteiten van vaardigheid vertoond die een grote rol hebben gespeeld in de successen van de formaties die hij heeft geleid. Zijn onverschrokkenheid, standvastigheid en onvermoeibare toewijding aan de plicht hebben allen geïnspireerd met wie hij heeft gevlogen. Wing Commander Deere heeft 18 vijandelijke vliegtuigen vernietigd."

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Acting Wing Commander

Toegekend op:

18 januari 1944

Aanbeveling:
Wegens uitzonderlijke prestaties tijdens het aaanvoeren van zijn Wing als jagerescorte voor middelzware bommenwerpers van de 8ste Luchtmacht op meer dan 15 missies boven bezet Europa. Wing Commander Deere bestedde onvermoeibare energie aan het helpen bij het ontwikkelen van nieuwe, niet eerder toegepaste tactieken voor middelzware bommenwerpers. Om de doelmatigheid van die nieuwe tactiek te beoordelen voerde hij persoonlijk zijn Wing aan als escorte voor de bommenwerpers op hun eerste missie. Het geslaagde bombardement op een zwaar verdedigd doel zonder het verlies van een enkel toestel is in grote mate te danken aan de voorbereiding, de vaardigheid en de leiding van Wing Commander Deere. Zijn acties strekken hem en de strijdkrachten van HM regering tot de hoogste eer.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Acting Wing Commander

Toegekend op:

1 januari 1946

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Toegekend op:

maart 1944

Aanbeveling:
Wing Commander Deere nam deel aan beschermende operties die de evacuatie uit Duinkerken dekten en behaalde vier overwinningen en twee dagen later nog eens twee. Hij nam deel aan de Battle of Britain. Bij 53 gelegenheden voerde hij de Franse jagersquadrons Ile de France en Alsace aan tijdens operaties boven bezet gebied. Hij behaalde in toaal 21 overwinningen en zeven vermoedelijke.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Met "BATTLE OF BRITAIN"-gesp.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Met "FRANCE AND GERMANY"-gesp.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

• Foto 1: Tom MacNeill
• - SHORES, CH. & WILLIAMS, C., Aces High, Grub Street, London, 1994.
  - The London Gazette Issue 34873 published on the 14 June 1940
  - The London Gazette Issue 34940 published on the 6 September 1940
  - Second Supplement to the London Gazette Issue 36041 published on the 1 June 1943
  - Supplement to the London Gazette Issue 36335 published on the 14 January 1944
  - Supplement to the London Gazette Issue 37407 published on the 28 December 1945
  - The New Zealand Fighter Pilots Museum
  - Dix Noonan Webb