Aanbeveling:
Wegens uitzonderlijk heldendom en opmerkelijke prestaties in het kader van zijn beroep van bemanningslid van het watervliegtuig NC -1 dat een lange vlucht overzee maakte van New Foundland tot bij de Azoren in mei 1919. Zijn acties kwamen overeen met de beste tradities van de Amerikaanse marine.


Deze medaille is verkregen in de vorm van een gouden ster voor op het lint van de eerste medaille.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Vice Admiral (Vice-admiraal)

Eenheid:

Task Force 38 (TF-38), Western Task Force, 3rd Fleet, U.S. Navy

Toegekend op:

3 november 1944

Aanbeveling:
Wegens uitzonderlijk heldendom en opmerkelijke prestaties in het kader van zijn beroep van commandant van Task Force 38 (TF-38) Western Task Force (Third Fleet) in de periode van 22 tot 30 oktoberr 1944. Door de voorbereiding en uitvoering van een reeks succesvolle operaties tegen belangrijke eenheden van de Japanse marine in de omgeving van Mindoro, de Suluzee en ten noordoosten van Luzon beschadigde hij het grootste deel van de oorlogsschepen en vliegtuigen van de carriers van de Japanse marine. Zijn rustige besluitvorming onder de moeilijke en onzekere condities van de strijd was opmerkelijk. Hij toonde voortdurend een bezielend vermogen om kansen in te schatten en te benutten om schade toe te brengen aan de vijandelijke eenheden. Zijn optreden kwam voortdurend overeen met de beste tradities van de Amerikaanse marine.

Deze medaille is verkregen in de vorm van een tweede gouden ster voor op het lint van de eerste medaille. (Commander 3d Fleet: Serial 070)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Vice Admiral (Vice-admiraal)

Eenheid:

Fast Carrier Task Force 58, U.S. Navy

Toegekend op:

7 juni 1945

Aanbeveling:
Vice-admiraal Mitscher leidde tussen 27 januari en 27 mei 1945 zijn strijdgroep in een reeks meedogenloze aanvallen op de vijand ter ondersteuning van onze amfibische operaties op Iwo Jima en Okinawa. Vier keer leidde hij zijn groep diep in vijandelijke wateren tot dicht bij de Japanse kust. Hij viel twee keer vliegvelden en installaties rond Tokio aan, hij viel tweemaal vliegvelden aan rond Kyushu en bij een gelegenheid deed hij ook een zware aanval op vijandelijke oorlogsbodems op de Binnenzee. Bij een andere gelegenheid, toen een ander eskader, bestaande uit het slagschip de Yamato, een lichte kruiser en negen destroyers vanuit de Binnenzee vertrok en onze troepen bedreigde, draaide hij onmiddellijk naar het noorden om de vijand te onderscheppen en op 7 april, in een briljante aanval ten zuidwesten van Kyushu met carrier vliegtuigen bracht hij de Yamato, de lichte kruiser en vier destroyers tot zinken. Wanneer hij niet betrokken was bij gevechten in de buurt van het Japanse thuisland opereerde zijn strijdmacht voortdurend als directe ondersteuning bij amfibische operaties. Tussen 11 en 15 mei 1945 werd zijn vlaggenschip tijdens vijandelijke luchtaanvallen zwaar beschadigd en leden van zijn staf raakten gewond. Daardoor niet afgeschrikt en met het vaste voornemen door te vechten, stapte hij bij elke gelegenheid over op een ander schip. Gedurende een lange en uitputtende campagne, onder vrijwel dagelijkse aanvallen door vijandelijke vliegtuigen behield hij zijn onoverwinnelijker offensieve geest, gebruikmakend van elke gelegenheid om zijn volledige beschikbare gevechtskracht in te zetten tegen elke dreiging voor onze amfibische operaties, hetzij tijdens grote aanvallen door treffers van vijandelijke zelfmoordvliegtuigen, door vijandelijke oppervlakte eenheden of tegenaanvallen door vijandeliujke grondtroepen bij de doelen. Troepen onder zijn commando brachten de vijand zware schade toe en handhaafden onze heerschappij op zee en in de lucht van de Marianen tot aan de kust van Japan. Zijn heldhaftig persoonlijk voorbeeld was een inspiratie voor de officieren en manschappen onder zijn commando en in combinatie met zijn deskundigheid en agressieve leiderschap was het succes van de operaties verzekerd. Zijn optreden gedurende de hele periode kwam overeen met de beste tradities van de Amerikaanse marine.

Deze medaille is verkregen in de vorm van een derde gouden ster voor op het lint van de eerste medaille. (Serial 00153)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Rear Admiral (Schout-bij-Nacht)

Eenheid:

Commander Air (Solomon Islands), U.S. Navy

Aanbeveling:
Wegens uitzonderlijk waardevolle en opmerkelijke diensten, in een positie met grote verantwoordelijkheid verleend aan de Regering van de Verenigde Staten. In de periode tussen 1 april en 25 juli 1943 fungeerde Schout-bij-nacht Mitscher als Commander Air Solomonseilanden. Zijn commando omvatte eenheden van de Army Air Force, vliegtuigen van de marine en Marine Corps en eenheden van de Royal New Zealand Air Force. Hij vormde deze verschillende eenheden om tot een homogene, effectieve strijdgroep en door zijn superieure leiderschap en door toedoen van deze groep leed de vijand de ene nederlaag na de andere. Hij doordrong de hele eenheid met een offensieve strijdlust door zijn bezielende vasthoudendheid, zijn gezonde oordeel en onverwoestbare moed. Hij zette zijn eenheden op een zodanige manier in dat ze de vijand enorme verliezen toebrachten door het vernietigen van meer dan 500 vliegtuigen en het tot zinken brengen van meer dan 20 schepen. Hij stelde een voorbeeld van moedig en agressief leiderschap volgens de beste tradities van de Amerikaanse marine.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Rear Admiral (Schout-bij-Nacht)

Eenheid:

Carrier Force, Central Pacific Force, U.S. Navy

Aanbeveling:
Wegens uitzonderlijk waardevolle en opmerkelijke diensten, in een positie met grote verantwoordelijkheid verleend aan de Regering van de Verenigde Staten. Tijdens de operaties voor de verovering van de Marshalleilanden in januari en februari 1944 voerde Schout-bij-nacht Mitscher het bevel over de Carrier Force van de Central Pacific Force die in het hele gebied het overwicht in de lucht behaalde en behield. Hij leidde felle aanvallen op de doelen van de grondtroepen en op vijandelijke bases binnen het bereik van die troepen en droeg zo direct bij aan het bereiken van de doelen door vliegtuigen. Hij voerde vaardig het bevel over de Carrier Force van de Central Pacific Force tijdens de daarop volgende aanval op Truk en leidde de luchtaanvallen op de doelen vanaf de carriers op 16 en 17 februari. Op 22 februari leidde hij een groep carriers tijdens een operatie tegen Tinian en Saipan en deed felle luchtaanvallen op die vijandelijke bases hoewel hij gedurende de nachtelijke nadering en op de dag van de aanval voortdurend werd aangevallen door vijandelijke torpedovliegtuigen en bommenwerpers. Met zijn vastberadenheiod, zijn deskundige en agressieve leiding en zijn moedige beslissingen maakte hij het succes van deze operaties tegen de vijand mogelijk waardoor deze zware materiële schade leed en het moreel en het prestige van zijn regering werden aangetast zonder ernstige verliezen aan onze kant.
Zijn optreden gedurende de hele operatie kwam overeen met de beste tradities van de Amerikaanse marine.

Deze medaille is verkregen in de vorm van een gouden ster voor op het lint van de eerste medaille.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Vice Admiral (Vice-admiraal)

Eenheid:

Fast Carrier Task Forces, Pacific Fleet, U.S. Navy

Aanbeveling:
Wegens uitzonderlijk waardevolle en opmerkelijke diensten, in een positie met grote verantwoordelijkheid verleend aan de Regering van de Verenigde Staten. Als commandant van de Fast Carrier Task Forces, Pacific leidde hij zijn troepen in gedurfde en goed gecoördineerde aanvallen op Japanse bases in de centrale en westelijke Pacific. Op 29 en 30 maart en 1 april 1944 leidde hij zijn strijdgroep diep in wateren die eerst door de vijand werden beheerst en veroorzaakte zware schade aan vijandelijke troepen en installaties op Palau, Yap en Woleai. Op 20 en 21 april opereerden zijn troepen in directe ondersteuning van de amfibische landing bij Hollandia op Nieuw Guinea en behielden de heerschappij in de lucht in het hele operatiegebied. Op 29 en 30 april en 1 mei 1944 deden zijn troepen een moedige aanval op Truk, Satawan en Ponape en richtten zware schade aan op die bases. Tijdens de operaties voor de verovering van de Mariuanen tussen 11 juni en 27 augustus 1944 maakten troepen onder zijn bevel de weg vrij voor de invasiemacht door het bombarderen en beschieten van de doelen van die troepen op de Marianen en andere vijandelijke bases in de buurt. Toen de landing op Saipan, nog in de eerste fase, werd bedreigd door het uitvaren van de Japanse vloot, leidde vice-admiraal Mitscher Task Force 38 moedig en vastberaden naar een briljante overwinning op de Filippijnse Zee. Zijn snelle beslissing om aan te vallen toen de vijandelijke vloot in de middag van 20 juni op maximaal bereik werd waargenomen en de snelheid waarmee zijn vliegtuigen in de lucht kwamen op weg naar het doel waren belangrijke factoren in het verwoestende effect van de strijd die volgde. Volgende aanvallen op vijandelijke bases op de Marianen en op Palau, Uap, Ulithi en de Bonin en Vulkaaneilanden voorkweamen effectieve inmenging door vijandelijke troepen in onze operaties op de Marianen en droegen zo rechtstreeks bij aan de verovering van Saipan, Guam, Tinian en de uitbreiding nar het westen van de Amerikaanse invloedssfeer in de centrale Pacific. Zijn durf, agressie en moedige leiderschap, zijn vastberadenheid en persoonlijke moed gedurende de hele operaties waren in overeenstemming met de beste tradities van de Amerikaanse marine.

Deze medaille is verkregen in de vorm van een tweede gouden ster voor op het lint van de eerste medaille.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Vice Admiral (Vice-admiraal)

Eenheid:

Task Force 38 (TF-38), Western Task Force, 3rd Fleet, U.S. Navy

Aanbeveling:
Wegens uitzonderlijk waardevolle en opmerkelijke diensten, in een positie met grote verantwoordelijkheid verleend aan de Regering van de Verenigde Staten in het kader van zijn beroep van commandant van Task Force 38 (TF-38) Western Task Force (Third Fleet) in de periode van 26 augustus tot 20 september 1944. In die periode bereidde hij met succes plannen voor en liet een reeks luchtaanvallen uitvoeren ter ondersteuning van de amfibische landingen op de eilanden van de Palaugroep en op Ulithi door de Central Pacific Forces en op Morotai door de Southwest Pacific Forces. In dit verband werden ook aanvallen gedaan op de Bonineilanden, Yap, Talaud en op zuid Mindanao ter ondersteuning van deze operaties. Hij toonde voortdurend de hoogste kwaliteiten van leiderschap en professionele vaardigheden. Zijn optreden paste voortdurend binnen de beste tradities van de Amerikaanse marine.

Combat "V"

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)