- Periode:
- Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
- Rang:
- Lieutenant Colonel (Luitenant-kolonel)
- Eenheid:
- 489th Bombardment Group, U.S. Army Air Forces
- Toegekend op:
- 4 januari 1945
"Wegens opvallende moed en onverschrokkenheid en meer dan buitengewone plichtsbetrachting op 5 juni 1944, toen hij een groep zware bommenwerpers leidde in een aanval tegen vijandelijke kustposities in de omgeving van Wimereaux in Frankrijk. Bij het naderen van het doel werd zijn toestel herhaaldelijk geraakt door luchtafweervuur waardoor de kist zwaar beschadigd werd, de piloot gedood en diverse bemanningsleden gewond raakten, waaronder Lt. Col. Vance wiens rechtervoet zowat werd afgescheurd. Ondanks zijn verwondingen en drie door Flak stukgeschoten motoren leidde hij zijn formatie over het doel en bombardeerde het met succes. Nadat hij met behulp van de radarman een knevel om zijn been had aangelegd kwam Lt. Col. Vance, die zich realiseerde dat het toestel snel overtrokken zou raken met die ene haperende motor, moeizaam half overeind naast de tweede vlieger en nam de besturing van het toestel over. Hij sloot het gas af, zette de laatste motor in vaanstand en liet het toestel net steil genoeg duiken om snelheid te behouden. Geleidelijk aan hoogte verliezend bereikte hij uiteindelijk de Engelse kust waar hij alle bemanningsleden opdracht gaf te springen omdat hij wist dat ze allemaal veilig aan land zouden komen. Maar via de intercom kreeg hij een bericht dat hem deed geloven dat een lid van de bemanning niet in staat was te springen vanwege zijn verwondingen; dus nam hij de beslissing een noodlanding in het Kanaal te maken en daarmee deze man een kans op overleven te geven. Een bijkomend gevaar bij het maken van een noodlanding met een toestel in een dergelijke beschadigde toestand was dat er een bom van 250 kg. vastzat in het bommenruim. Hij was niet in staat plaats te nemen in de stoel die door de tweede vlieger was vrijgemaakt omdat zijn voet, die nog met een paar pezen aan zijn been hing, klem zat achter de stoel van de tweede vlieger. Niettemin maakte hij een geslaagde noodlanding, liggend op de vloer waar hij alleen de vleugelkleppen en het hoogteroer gebruikte met het zijraam van de cockpit als referentiepunt. Toen het toestel in het water tot stilstand kwam begon het snel te zinken met Lt. Col. Vance die vast genageld zat in de cockpit door de rugkoepel die bij de landing was ingestort. Toen het toestel onder de golven verdween volgde een explosie waardoor Lt. Col. Vance van het wrak werd weggeblazen. Nadat hij zich aan een drijvend stuk wrakhout had vastgeklampt totdat hij kracht genoeg had om zijn reddingsvest op te blazen begon hij naar het bemanningslid te zoeken waarvan hij dacht dat die nog aan boord was. Omdat hij niemand kon vinden begon hij te zwemmen en werd ongeveer 50 minuten later door een reddingsboot gevonden. Door zijn uitzonderlijke vliegvaardigheid en moedige leiderschap, ondanks zijn ernstige verwonding, leidde Lt. Col. Vance zijn formatie in een geslaagde bombardementsvlucht naar het aangewezen doel en bracht de bemanning naar een punt terug waar zij veilig konden springen. Zijn moedige en waardige beslissing een noodlanding op zee te maken om het bemanningslid waarvan hij meende dat die nog aan boord was, een kans op overleven te geven is een voorbeeld van de hoogste tradities van de Amerikaanse strijdkrachten."
Posthuum toegekend.
General Orders No.1, 4 January 1945.
Medal of Honor - Army (MoH)
