Geboortedatum:

27 augustus 1918 (Pasadena/Californië, Verenigde Staten)

Overlijdensdatum:

11 december 2004 (Annapolis/Maryland, Verenigde Staten)

Begraven op:

United States Naval Academy Cemetery
Vak: Columb. 

Nationaliteit:

Amerikaanse

Marineofficier, Commandant der Adelborsten, Rector aan een Universiteit en Docent Maritieme Wetenschappen.

Schout-bij-nacht b.d. Sheldon Hoard Kinney uit Annapolis, Maryland, stierf op 11 december 2004 op 86 jarige leeftijd. Zijn 38 jaar lange loopbaan bij de Marine omvatte opmerkelijke operationele dienst in drie oorlogen en bracht hem van seiner tot het bevel over de 125 schepen en 65.000 officieren en manschappen van de Cruiser-Destroyer Force (Eskader Kruisers en destroyers) van de Stille Oceaan Vloot. Hij was Hoofd van de Marine Opleiding en Training, Commandant van de Adelborsten aan de Marine Academie, President van het Maritieme Instituut in Fort Schuyler in de staat New York en oprichter en later rector-magnificus aan de Internationale Maritieme Universiteit van de Verenigde Naties in het Zweedse Malmö.

Admiraal Kinney groeide op met de liefde voor zeilen en het diepe water en voer als bemanningslid op een schoener naar Hawaiì dus de Marine was de logische keuze voor een jongeman die wat van de wereld wilde zien. Zijn Marine loopbaan begon met zijn inschrijving in 1935 - een jaar voordat hij de middelbare school zou afmaken.

Schout-bij-nacht Kinney was de zoon van Harold S. Kinney van het Mount Wilson Observatorium en en Gladys Hoard Kinney uit Pasadena en Balbao Eiland in Californië
Matroos Sheldon Kinney diende eerst aan boord van de USS Omaha en later als seiner op het slagschip USS New York dat de Verenigde Staten vertegenwoordigde op de laatste bijeenkomst van 's werelds grootste slagschepen tijdens de vlootschouw in Spithead ter gelegenheid van de kroning van Koning George VI van Groot-Brittannië.

In 1937 werd Kinney uit het vlootpersoneel verkozen om de US Marine Academie te bezoeken. Het zeilen bleef zijn eerste liefde. Bij zijn afstuderen ontving hij het Zwaard van het Schooljaar 1897 (Class of 1897 Sword) dat nu met zijn medailles wordt tentoongesteld in Bancroft Hall als erfenis voor toekomstige adelborsten. Zijn jaargang 1941 studeerde vroeg in februari 1941 af voor onmiddellijke zeedienst vanwege de oorlogswolken die over twee oceanen hingen.

Luitenant-ter-zee Kinney meldde zich aan boord van de USS Sturtevant voor konvooitaken tijdens de noord-Atlantische winter waar haar zusterschip, de USS Reuben James tot zinken werd gebracht. Zijn schip werd op zee geramd maar overleefde het. Bij een volgende operatie ontving Lt Kinney de Medaille voor Moed (Navy and Marine Corps Medal for Heroism) omdat hij van zijn schip af was gedoken om twee neergeschoten vliegers te redden. Later werd de Sturtevant tot zinken gebracht en Kinney bleef in leven door zich drijvend te houden op een zak koffiebonen.

In 1943 nam, Kinney het bevel over de USS Edsall over en werd daarmee de jongste commanderend officier van een destroyer. Hij behaalde daarna zijn officiersaanstelling en kreeg het commando over de USS Bronstein. De Bronstein onderscheidde zich door het tot zinken brengen van drie Duitse U-boten op één nacht (U-603, U-709 en U801) en het buiten gevecht stellen van U-441. Lt. Kinney werd voor deze langdurige actie onderscheiden met het Marine Kruis (Navy Cross) en de USS Bronstein ontving een Presidentiële Eervolle Vermelding. Admiraal Robert Carney, Hoofd Marine Operaties van 1953 tot 1955 omschreef het gevecht van de USS Bronstein die nacht als: "de meest geconcentreerde en succesvolle anti-duikboot actie door een Amerikaans schip tijdens WO 2."

Admiraal Kinney diende aan het einde van WO 2 als officier verantwoordelijk voor de strijd tegen de duikboten (Anti-Submarine Warfare officer) bij de staf van het Atlantische Commando Destroyers (Commander Destroyers Atlantic). Daarna voerde hij het bevel over de USS Ludlow en de USS Taylor. Onder de acties van de Taylor tijdens de oorlog in Korea waren enkele opmerkelijke gevechten in de haven van Wonsan waarvoor het schip een vermelding kreeg. Hij voerde het bevel over de USS Mitscher, het eerste geleide wapens fregat van de Marine, diende in Londen bij de staf van de Commandant US Zeemacht in Europa (Commander US Naval Forces in Europe), voerde daarna het bevel over de USS Mississinewa, 12de Amfibisch Eskader en daarna over het Kruiser-destoyer flotille (Cruiser-Destroyer Flotilla) dat vanuit zee vuursteun gaf tijdens Operatie Sea Dragon (Zeedraak) in Vietnam. Admiraal Kinney's laatste commando was dat over de Kruiser-destroyer vloot (Cruiser-Destroyer Force) in de Stille Oceaan maar zijn meest trotse moment was toen hij Commandant werd van zijn geliefde Marine Academie. Ondanks zijn vaardigheden en felheid als strijder, lag zijn hart toch bij het opleiden, aanmoedigen en begeleiden van nieuwe generaties zeevarenden.

Na zijn pensioenering door de Marine in 1972 was Admiraal Kinney tien jaar lang recor-magnificus aan het Maritieme Instituut in Fort Schuyler in de staat New York; hij was de oprichter van en later rector-magnificus aan de Internationale Maritieme Universiteit (WMU) van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) van de Verenigde Naties in het Zweedse Malmö. Hij was ook speciaal adviseur van de Secretaris-generaal van het IMO in Londen en later de motor achter een non-profit organisatie, de "Vrienden van de International Maritieme Universiteit" die de projecten van de WMU voor veiligere en schonere oceanen in maritieme ontwikkelingslanden ondersteunt. Bij de WMU zijn ter zijner nagedachtenis een studiebeurs voor doctoraalstudenten ingesteld en een speciale lezing (Memorial Prize Lecture) waarvoor de voordrager het bronzen Kinney medaillon ontvangt.

Hoewel hij de middelbare school nooit had afgemaakt, bezat Schout-bij-nacht Kinney een Bachelor of Science in MaritiemeWerkuigbouw, naast twee Master titels en zijn benoeming tot Juris Doctor (Orde van de Coif) van de George Washington Universiteit. Hij was redacteur van de Naval Institute Proceedings (Archief van het Instituut voor de Marine?), instructeur Munitie en Wapens en later Commandant van de Adelborsten aan de Marine Academie. In 1960 studeerde hij af aan het National War College

Admiraal Kinney was een enthousiast lid van de Deer Isle Jachtclub in Maine, de Cruising Club of America en de New Yorkse Jachtclub en was behulpzaam bij het tweemaal verdedigen van de Americas Cup. In de Baai van Penobscot wordt een beschutte aanlegplaats met de vlaggen van de drie clubs aangelegd om zijn traditie van vriendschap en gastvrijheid voor zijn mede-zeelieden voort te zetten.

Admiraal Kinney's andere broer, Gilbert was in de jaren 30 ook bij de Marine gegaan en ligt tot op de dag van vandaag op zijn gevechtspost aan boord van de USS Arizona in Pearl Harbor.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Lieutenant (Luitenant-ter-Zee 2e Klasse)

Eenheid:

U.S.S. Bronstein (DE-189), U.S. Navy

Toegekend op:

19 juni 1956

Aanbeveling:

Wegens uitzonderlijke heldenmoed en opmerkelijke dienst overeenkomstig zijn functie als bevelvoerend officier van de Destroyer Escort U.S.S. Bronstein (DE-189) in actie tegen vijandelijke troepen in de nacht van 29 februari op 1 maart 1944 op de Atlantische Oceaan. Toen hij de U-441 snel en ongehinderd zag naderen in de richting van de kwetsbare eenheden van zijn escortegroep, manoeuvreerde Cdr. Kinney zijn schip snel in positie voor een gedurfde aanval van korte afstand en met nauwkeurig gericht vuur plaatste hij treffers op de commandotoren waardoor de U-boot werd gedwongen de nadering af te breken en te duiken. Nadat hij twee torpedo’s had ontweken die op hem waren gelanceerd deed Cdr. Kinney een aanval met dieptebommen waarmee hij zware schade toebracht aan de U-boot die gedwongen werd zich terug te trekken naar een reparatiebasis. Vervolgens ontdekte hij de U-709 met zijn sonar en slaagde erin, met hulp van twee andere schepen de U-boot tot zinken te brengen. Tijdens de laatste actie van die nacht ontdekte hij de U-603 die in een gunstige positie lag om torpedo’s te lanceren op een eigen vliegdekschip. Hij zette onmiddellijk een aanval in met dieptebommen waardoor hij de U-boot in de verdediging dwong; na de eerste klap herkreeg hij het contact met de U-boot en zette de aanval door om de U-boot tot zinken te brengen ondanks een tijdelijke uitschakeling van zijn schip door de explosie van een akoestische torpedo in zijn kielzog. Met zijn uitmuntende professionele vaardigheden, moed en zijn onvermoeibare inspanningen gedurende een periode van vier en een half uur, was Cdr. Kinney direct verantwoordelijk voor het behoeden voor vermoedelijke torpedering van drie eigen schepen door het tot zinken brengen van twee U – boten en het ernstig beschadigen van een derde. Zijn acties pasten binnen de hoogste tradities van de Amerikaanse Marine.

Goedgekeurd door de Board for the Correction of Naval Records op 19 juni 1956.
Ten tijde van de uiteindelijke toekenning had Kinney de rang van Commander.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Lieutenant (Luitenant-ter-Zee 2e Klasse)

Eenheid:

U.S.S. Sturtevant (DD-240), U.S. Navy

Toegekend op:

19 juni 1956

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Voor het uitvoeren van vele konvooivaarten naar Murmansk en de Noordelijke havens van Rusland.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

"Voor het transporteren van de schatten van de regering vanuit Dakar naar New York, over de met onderzeeboten geïnfecteerde Atlantische Oceaan, iedere keer een stap voor de nazi's uit."


Met zwaarden

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Met "Combat V" device

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Koreaanse Oorlog (1950-1953)

• Foto 1: Bruce kinney
• - Sterner C.D., Recipients of The Navy Cross, 1916 - Present
  - Find a Grave
  - The Military Times Hall of Valor
  

Helaas geen map gevonden.