Geboortedatum:

9 september 1920

Overlijdensdatum:

8 maart 1945 (Iwo Jima, Pacific)

Nationaliteit:

Amerikaanse

Dom Grossi woonde met zijn familie in het West End van Lockport in de staat New York. Hij ging naar de Katholieke kerk van St. Anthony, doorliep de Charlotte Gross school en behaalde zijn einddiploma in 1938 aan de Lockport Senior High School. Hij speelde vier jaar football (Amerikaans voetbal) en twee jaar basketbal. Hij vestigde zijn reputatie als briljant verdediger bij het football en was in zijn laatste schooljaar tweede aanvoerder van het LHS team. Na zijn eindexamen vormde hij de voornaamste steun binnen het team dat eindelijk de "Falls" met 3-0 versloeg en zo een lange serie nederlagen doorbrak.
Dom schreef zich in aan de Universiteit van Buffalo en voegde zich bij het football team de "Bulls". Hij blonk uit als verdediger, won vele prijzen en was drie jaar lang lid van het "All Western NY College grid squad" (sterren team??). In zijn laatste jaar was hij tweede aanvoerder en aavoerder en een veelzijdig speler in zowel aanval als verdediging. Zijn scherpe tackles maakten hem tot een sterke verdediger. Hij kon passess goed opvangen, kon achterin veel terrein winnen en zijn schop voor extra punten maakte bij vele nipte overwinningen net het verschil uit.
In 1943 ging Dom bij het US Marine Corps (Korps Mariniers) waarvoor hij zijn studie aan de Universiteit van Buffalo onderbrak. Hij vervolgde zijn opleiding aan de Universiteit van Rochester als cadet van de Marine-Navy V-12 opleiding. Hij was lid van het "Riverman" footballteam van de universiteit en werd door de Associated Press uitgeroepen tot lid van het Upstate footballteam en de All State Eleven. Tijdens zijn studie kreeg hij een aanbod van het professionele footballteam, de New York Giants.
Op 1 november 1943 vertrokkeen Dom Grossi en de andere kadetten van het footballteam naar Parris Island voor hun eerste opleiding. Dom werd op de officiersschool van Quantico, Virginia geplaatst waar hij in april 1944 zijn aanstelling als Second Lieutenant kreeg en in oktober 1944 afstudeerde aan de Intendance School.
Dom vertrok in 1944 voor een plaatsing overzee, nam deel aan de invasie van Iwo Jima en werd onderscheiden met de Purple Heart voor verwondingen die hij op 24 februari 1945 had opgelopen. Na behandeling van zijn verwondingen keerde hij terug naar de frontlinie en sneuvelde daar op 8 mei 1945.
Voor zijn moed op 24 februari 1945 werd hem posthuum het Navy Cross verleend. De priesters Michael Campbell en John Tye, rector van de Sales High School voor jongens en een voormalig legeraalmoezenier die in de Pacific had gediend, droegen in de St. Anthony Kerk een mis op.
Tijdens deze dienst kregen zijn ouders, de heer en mevrouw Pasquale Grossi zijn Navy Cross uitgereikt. Majoor Diehl van het recruteringsbureau voor het Korps Mariniers in Buffalo las de Presidentiële oorkonde voor. (zie onder Navy Cross)
De Raad van de Universiteit van Buffalo besloot op 10 april 1945 dat de naam van Dominic J. Grossi toe te voegen aan de Erelijst van Studenten die hun leven hadden gegeven in dienst van hun vaderland. De Vereniging van Oud-studenten van de Universiteit van Buffalo besloot in december 1984 Dom Grossi posthuum toe te voegen aan de Eregalerij der Atleten; zijn portret en een plaquette bevinden zich in de prijzenkast van het gebouw van oud-studenten op de campus van de universiteit in Amherst.
Het Beta Chi Epsilon Genootschap van de Universiteit stelde in 1952 de Dominic J. Grossi Herinneringstrofee in ter nagedachtenis aan een van de meest populaire studenten en een atleet die tijdens WO 2 zijn leven had gegeven. Een commissie van acht personen, vertegenwoordigers van de pers, de trainers, de universiteit en de atleten wijzen elk jaar een winnaar aan.
De vereisten voor het ontvangen van deze onderscheiding zijn:
* De atleet heeft het meeste gedaan om de reputatie van de Universiteit te bevorderen
* De atleet heeft consequent sportief gedrag van een hoog peil getoond
* De atleet heeft in het veld uitmuntende vaardigheden en prestaties getoond.
De "Dom Grossi" trofee werd vanaf 1946 aangeboden aan een uitmuntend student-atleet totdat de Universiteit van Buffalo het football programma in 1971 schrapte. In 1978 voerde de Universiteit het football programma opnieuw in. Her-invoering van de Dom Grossi trofee vond plaats in 1983 op initiatief van de football trainers Bill Dando en Elmer Granchelli. Elmer, een zakenman uit Lockport en vriend van de Grossi's heeft de Dom Grossi trofee met terugwerkende kracht tot 1978 voor altijd ter beschikking gesteld. Tegenwoordig wordt de trofee uitgereikt aan de meest waardevolle speler wegens atletische en academische prestaties en sportiviteit.
In 1950 werd het "Eighth Ward Veld" omgedoopt tot "Grossi Memorial Veld". Ook werd ter herinnering een vlaggenmast en een plaquette in een grote steen geplaatst met daarop de namen van de negen Mariniers uit Lockport die tijdens WO 2 sneuvelden. Bij die plechtigheid waren burgerlijke autoriteiten, veteranen uit Lockport, verwanten, vrienden en andere Marines aanwezig.
Dominc was de zoon van Patsy en Lena Grossi. Leden van het gezin Grossi die nog in Lockport wonen zijn twee zusters, Mrs. Robert (Betty) Junke, Mrs. Peter (Patrina) Mussel, een zwager, Mr. James (Mary) Dellaccio en vele neven en nichten. Een broer Patsy woont in Phoenixville, Pennsylvania.

Luitenant Dominc J. Grossi zal altijd 24 jaar oud blijven.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Second Lieutenant (2e Luitenant)

Eenheid:

K-Company / 3rd. Battallion / 21st Marines-Regiment / 3rd Marine Division

Toegekend op:

10 mei 1945

Verkregen voor trouwe dienst en het gewond raken op 24 februari 1945 en het overlijden tijdens de uitvoering van de dienst op 8 maart 1945.

Postuum uitgereikt.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Second Lieutenant (2e Luitenant)

Eenheid:

K-Company / 3rd. Battallion / 21st Marines-Regiment / 3rd Marine Division

Toegekend op:

15 augustus 1946

• Foto: Bob Junke
• - Recipients of The Navy Cross, 1916 - Present, by C. Douglas Sterner
  - Official Citations: Bob Junke