TracesOfWar heeft uw hulp nodig! Elke euro die u bijdraagt steunt enorm in het voortbestaan van deze website. Ga naar stiwot.nl en doneer!

Wehinger, Anton

Geboortedatum:
13 januari 1921 (Pfohren-Donaueschingen/Württemberg, Duitsland)
Overlijdensdatum:
15 mei 2012 (Donaueschingen/Baden-Württemberg, Duitsland)
Nationaliteit:
Duitse

Biografie

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

Periode:
Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
Rang:
Oberleutnant der Reserve (Reserve 1e Luitenant)
Eenheid:
Chef, 1. Kompanie, I. Bataillon, Grenadier-Regiment 578, 305. Infanterie-Division, Heer
Toegekend op:
9 januari 1945
Hier volgt het verslag van Oberst Trompeter waarin hij beschrijft hoe Wehinger zijn Ritterkreuz verdiende.
Een tweede strijdtoneel in december was de verdediging van Heuvel 225 door Oberleutnant Wehinger en zijn I./578. Dit was de sleutel op de positie. Verovering van de heuvel zou de vijand in staat gesteld hebben een groot deel van de positie op te rollen. De vijand probeerde daarom herhaaldelijk de belangrijke rug rond 225 op alle mogelijke manieren te veroveren. De dappere grenadiers van Wehinger's compagnie slaagden er echter alle pogingen van de vijand te verhinderen en hem zware verliezen tot te brengen. De vijand besloot dus de gevechten te verplaatsen naar het hoger gelegen dorp Pidéura, een gehucht met ongeveer 5 huizen en een kapel.
Het II./578 was verantwoordelijk voor de verdediging van dit gebied en het kern van de tegenstand werd gevormd door bataljonscommandant, Hauptmann Kreber. Niettemin ging Pidéura in eerste instantie verloren aan de vijand op 5.12.1944 na felle gevechten en eenheden van 7. Kompanie onder aanvoering van commandant Leutnant Sörgel raakten afgesneden. Hauptmann Kreber lanceerde echter een tegenaanval met zijn grenadiers en de felle tegenstand van de vijand werd meter voor meter afgeslagen in een uren lang gevecht. Uiteindelijk kwam de hele heuvel weer in onze handen en de 18 ingesloten Duitse soldaten werden bevrijd. Er werden 11 gevangenen gemaakt, er werden 55 dode vijanden op het slagveld geteld en enkele zwaar gewonde vijandelijke soldaten werden door ons behandeld.
De vijand reageerde op die nederlaag door zowel de heuvel als het dorp met een zwaar spervuur uit alle kalibers te bestoken. Het gebied veranderde uiteindelijk in een maanlandschap waarin alleen delen van het kapelletje nog overeind stonden. Gedurende de paar volgende dagen golfde het gevecht heen en weer en uiteindelijk kreeg de vijand Pidéura met hulp van tanks weer in handen. Maar op 8.12.1944 lanceerde Oberleutnant Wehinger een soort tangbeweging vanaf rechts met eenheden van zijn Kompanie. In eerste instantie kon hij een een kleine heuvel ten westen van Pidéura veroverern waarbij hij 17 man gevangen nam maar toen hij de aanval op Pidéura zelf voortzette, stuitte hij op felle tegenstand. Hier had de vijandelijke infanterie een zware tank ingezet die goede vuurdekking leverde. Wehinger kon echter deze tank naderen en hem met een Panzerfaust uitschakelen.
Wehinger raakte later bij eropvolgende man-tegen-man gevechten gewond en door aanzienlijke eigen verliezen werden de Duitsers uiteindelijk gedwongen Pidéura op te geven. Wehinger zou toch het Ritterkreuz ontvangen voor zijn prestaties rond Pidéura en Heuvel 225 en ook voor het oplossen van een aantal moeilijke situaties tijdens eerdere gevechten in de Apenijnen.
Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes

Bronnen

Foto