Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Captain (Kapitein)

Eenheid:

The Black Watch, Royal Highland Regiment, 77th Indian Infantry Brigade, Indian Army

Toegekend op:

23 januari 1947

“De 77ste Indiase Infanteriebrigade had van Generaal Stilwell opdracht gekregen om Mogaung koste wat kost in te nemen. Het belang van Mogaung lag hierin dat het de kruising van de Ledoweg en de Birmaspoorweg vormde. Op 12 juni 1944 had de 77ste Indiase Infanteriebrigade op een punt 1.5 kilometer ten oosten van Mogaung een smalle, wigvormige bres in de Japanse verdedigingsposities geslagen. Het was van het grootste belang deze voor het vallen van de avond te verbreden en zo mogelijk onze rechterflank 3 kilometer naar het noorden tegen de Mogaung rivier te verleggen omdat anders de top van de wig zou kunnen worden afgesneden tijdens de nachtelijke tegenaaval door de Japanners die op dat moment onze stellingen bestookten.
De South Staffords hadden tot taak gekregen het gebied ten noorden van de rivier te zuiveren maar na zware gevechten waren ze uit de Japanse stellingen langs de rivier, die door Capt. Wavell’s compangnie was aangevallen, teruggedreven.
Capt. Wavell was kort daarvoor ingevlogen als versterking en nam het commando over de compagnie op zich nadat de compagniescommandant een paar dagen tevoren was gesneuveld.
Om ongeveer 16:30 zocht ik de bataljonscommandant op om de situatie te bekijken omdat wanneer we die niet hadden geconsolideerd, onze voorste elementen zich voor de nacht in een hachelijke positie zouden bevinden en het nodig zou kunnen zijn hen terug te trekken. Capt. Wavell bracht verslag uit aan de bataljonscommandant, Lt. Col. Degg en vroeg of hij nog een aanval kon inzetten omdat hij dacht dat hij, net als bij zijn voorgaande aanval, alle Japanse stellingen had ontdekt.
Hoewel het een pittige opdracht was en hoewel Lt. Col. Degg aarzelde deze opdracht aan Capt. Wavell’s compagnie te geven, toch al verzwakt door verliezen tijdens de eerste aanval, gaf ik Capt. Wavell toestemming voor deze aanval omdat ik anders een deel van de brigade had moeten terugtrekken.
Capt. Wavell leidde zijn compagnie met groot bravour en durf ten aanval en na een fel man-tegen-man gevecht tegen een gelijkwaardige tegenstander veroverde hij een stelling waarbij hij ongeveer 25 Japanners doodde en er 40 verdreef. Hoewel hij ernstig gewond was geraakt aan zijn pols, consolideerde Capt. Wavell, in afwezigheid van de andere twee officieren van zijn compagnie die tijdens de aanval waren gesneuveld, de stelling en zette een sterke defensieve positie op, met zijn flank langs de rivier. Zijn compagnie had nog eens 20 man verloren. Pas nadat hij dit had gedaan en nadat hij persoonlijk verslag had uitgebracht aan Lt. Col. Degg meldde hij zich bij de verbandpost van het regiment. Zijn verbonden had hing nog maar aan een centimeter bot en kraakbeen en bloedverlies werd voorkomen door een geïmproviseerde knevel. Zijn hand moest nog die avond worden geamputeerd. Later stelde hij een goed voorbeeld voor zijn mannen door te weigeren, met een licht vliegtuig, eerder dan de meer ernstige gewonde mannen afgevoerd te worden, hoewel het vliegtuig gestuurd was om hem op te halen omdat werd gevreesd dat in de hachelijke positie waarin de brigade zich op papier leek te bevinden, men niet het risico wilde lopen dat hij gevangen werd genomen door de Japanners of de INA en als gijzelaar gebruikt.
Capt. Wavel’s moed, vastberadenheid om te winnen, minachting voor eigen leven, zijn moed en plichtsbetrachting nadat hij ernstig gewond was geraakt, vormde een uitmuntend voorbeeld voor alle rangen en was de grote naam waardig die hij draagt.”