Viktor Bruck werd op 15 juli 1916 geboren in het plaatsje Segenshof/Warthegau in de gemeente Gnesen in het toenmalige West-Pruisen. Na de Eerste Wereldoorlog werd hij met zijn familie uitgewezen en kwam zo terecht in Stade. Hier trad hij op 4 november 1937 in dienst bij de provinciale politie, om vervolgens in dienst te komen bij het 47.Infanterie-Regiment van 22.Infanterie-Division te Lüneburg.
Vanaf 4 oktober 1940 diende hij aan het Westfront bij de 14.Infanterie-panzerabwehr-Compagnie, 58.Infanterie-Regiment/6.Infanterie-Division. Zijn compagnie werd op 12 november overgeheveld naar het 154.Infanterie-Regiment/58.Infanterie-Division.
Op 1 januari 1940 werd Bruck gepromoveerd tot Reserve-Feldwebel en diende vanaf 9 maart bij de 2e en de 1e Compagnie van het 154.Infanterie-Battailon. Op 8 april volgde de promotie tot Reserve-Luitenant. Op 3 juni werd Viktor Bruck overgeplaatst naar een veldeenheid en kwam hij uiteindelijk terecht bij de 14.Infanterie-panzerabwehr-Compagnie/377.Infanterie-Regiment/225.Infanterie-Division. Vanaf 20 maart 1941 diende hij op het hoofdkwartier van het 377.Infanterie-Regiment.
Op 1 februari 1942, werd Bruck overgeplaatst naar het 225.Feldpolizei-Battailon, waarbij hij op 15 mei 1942 werd gepromoveerd tot Reserve-Oberleutnant. Op 7 augustus nam hij het bevel op zich van diezelfde 225.Feldpolizei-Battailon. Hij werd echter op 25 december overgeplaatst om als bevelhebber op te treden van de 14.Panzerabwehr-Compagnie. Hier diende hij tot 10 juli 1943, waarna hij werd geplaatst op het hoofdkwartier van het 376.Grenadier-Regiment en gepromoveerd werd tot Reserve-Hauptmann (31-07-1943). Als plaatsvervangend Commandant diende hij hierna bij het 225.Battailon/225.Infanterie-Division en 1.Battailon/376.Grenadier-Regiment, in welke hoedanigheid hij op 16 september 1943 gewond raakte aan de schouder door een granaatscherf in de heuvels bij Sinyavino. Terug bij zijn eenheid, raakte hij op 1 maar 1944 wederom gewond, ditmaal door een schotwond in de voet nabij het eiland Permisküla. Hierna werd hij verzorgd in het Dorpat veldziekenhuis.
Voor zijn inzet en heldenmoed, werd Viktor Bruck op 10 september 1944 voorgedragen voor het Ridderkruis. Op 19 september, raakte hij echter wederom gewond, ditmaal door een granaatsplinter aan de knie nabij Riga. De wond was echter niet al te zwaar en nam hij het bevel op zich van het 1.Battailon/376.Grenadier-Regiment. In deze hoedanigheid wist hij op 20 september zware aanvallen van Russische troepen af te slaan. Uiteindelijk moest zijn eenheid zich terugtrekken naar het meer van Lejas. Op 22 september raakte hij in de buurt van Riga gewond aan het hoofd door een granaatscherf en werd hij afgevoerd naar het Reserve Hospitaal II in Dresden en vervolgens naar het Reserve Hospitaal Oberschlema.
De voordracht voor het Ridderkruis werd afgewezen op 23 september. Op 15 oktober was hij alweer op zijn post nabij Pukini. Uiteindelijk kreeg hij op 20 oktober toch het Ridderkruis toegewezen, echter voor de acties op 22 september.
Op 15 november 1944 volgde zijn laatste promotie tot Reserve-Major. Door al zijn verwondingen werd hij echter nooit meer geheel de oude. Uiteindelijk stierf Viktor Bruck op 4 februari 1998 aan de gevolgen van zijn verwondingen. Hij werd op 11 februari 1998 in zijn woonplaats Wiepenkathen/Stade bijgezet.
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!