Stiotta, von, Max Edler

Atlantikwall

Geboortedatum:: 6 juni 1887 (Triëste, Keizerrijk Oostenrijk-Hongarije)
Overlijdensdatum:: 25 november 1977 (Wenen, Oostenrijk)
Nationaliteit:: Oostenrijkse

Biografie

Max Edler von Stiotta werd op 6 juni 1887 geboren in Triëste, de latere Italiaanse havenstad die toen nog deel uitmaakte van het Oostenrijks-Hongaars keizerrijk.
Trad in 1907 toe als Zögling tot de Technische Militär Akademie van het Oostenrijks-Hongaars leger. Hier verkreeg hij in 1908 het Kaiser Franz Josef Jubiläumskreuz. In 1910 werd hij toegevoegd aan het Pionier Bataillon 15 te Pola. Van 1911 tot 1914 volgde hij de Höherer Geniekurs. In 1912 werd hij bevorderd tot Oberleutnant (01-11) en ingelijfd bij de Spperbataillon Nr. 3 (01-10). Op 1 april 1914 werd von Stiotta ingedeeld bij de Geniestab binnen de Geniedirektion Riva. Op 1 augustus 1914 volgde een plaatsing bij het Brückenkopfkommando Krems en in november 1914 bij de Brigade Bekessy in Bukovina. Op 12 maart 1915 raakte hij gewond nabij Horodenka. Von Stiotta werd vervolgens op 10 mei 1915 overgeplaatst naar de 42. Honved-Infanterie-Truppen-Division en gepromoveerd tot Hauptmann op 1 juli. Op 7 juli 1915 verkreeg von Stiotta het Bronzene Militärverdienstmedaille am Band des Militärverdienstkreuzes (FJ I und Karl I) en op 8 juli werd zijn eenheid ingedeeld bij de 3.Geniestab der KuK Landsturmbrigade Bekesi. In september 1915 werd hij overgeplaatst naar de 24. Infanterie-Truppen-Division. Op 14 oktober 1915 werd hem het Marianerkreuz toegekend. Vanaf 13 mei 1916 maakte von Stiotta deel uit van de Geniestab Fortifikationsbauleitung II Czernowitz, nadat hij op diezelfde dag het Militär Verdienstkreuz III Klasse mit Kriegsdekoration had gekregen. In juli 1916 volgde een overplaatsing naar de Brigade Russ voor het bouwen van verdedigingsposities nabij de Tatarenpass. Op 12 augustus 1916 verruilde hij deze positie voor het Militärkommando Hermannstadt. In september 1916 werd von Stiotta verbindingsofficier bij de 8. bayrischen Reservedivision en in maart 1917 Geniestabsoffizier bij het Korps Liposcak. In november verruilde hij deze voor dezelfde positie bij het Kommando van de 1.Isonzoarmee en uiteindelijk werd hij overgeplaatst naar het Heeresgruppen-Kommando Boroevic. Ten slotte werd hij op reserve geplaatst in januari 1919.
Gedurende de Eerste Wereldoorlog verkreeg hij nog het Eisernes Kreuz 2 Klasse, de Verwundetenmedaille (1 Verwundung), het Kaiser Karl Truppenkreuz en de Hongaarse Erinnerungsmedaille für Kriegsteilnehmer 1914 – 1918. Op 3 december 1918 werd Max von Stiotta Ingenieur met de rang van Hauptmann. Vanaf 5 april 1919 maakte hij deel uit van de Geniestab.

In 1919 werd von Stiotta directeur bij de schroevenfabriek Barthelmus. In 1920 volgde een benoeming tot Major in eredienst. In 1923 stapte hij over naar een directiefunctie bij de schroevenfabriek Karlovac om in 1924 lid te worden van het technische buro in Wien VI. Vanaf 1936 gaf von Stiotta les aan de hogere Officiersopleiding en werd hij op 1 oktober 1937 Major bij de Kriegstechnischen Stabes. In 1938 werd hij wederom opgenomen in de Wehrmacht als E-Offizier om direct daarna als Major toe te treden tot de staf bij het Festungs-Pionierkaders VIII te Trier. Hier was hij betrokken bij de bouw van de Westwall.

In 1939 werd hij Ia bij het Festungs-Pionierkaders in de Heeresgruppe A. In 1940 volgde de bevordering tot Oberstleutnant en vanaf april 1940 was hij geplaatst bij het Festungs-Pionierkader XIX, waarmee hij deelnam aan de invasie van Frankrijk. In oktober van hetzelfde jaar werd hij Kommandeur bij het Pionier-Bataillon 295 in Kielce. Op 2 oktober 1941 werd hij ingedeeld bij het Oberkommando des Heeres en stapte in december over naar de Heeresgruppe Mitte als assistent van de General der Pioniere. Vanaf 1 april 1942 werd hij bevorderd tot Oberst als Kommandeur van het Pionier Bataillon 385. Hij nam hiermee deel aan de veldtocht tegen de Soviet Unie en de strijd om Stalingrad. Op 26 augustus 1942 werd von Stiotta ingedeeld bij het Festungspionier Kommando XIX, waarbij hij op 10 oktober 1943 werd benoemd tot Kommandeur. Hij nam daarbij deel aan de bouw van de Atlantikwall en streed tijdens de Invasie in Normandië. Hierna werd hij overgeplaatst naar het Oosten en nam hij deel aan het neerslaan van de opstand in Warschau. Uiteindelijk bereikte hij in 1945 de rang van Generalmajor als Armee-Pionier-Führer nabij Berlijn en beëindigde hij de oorlog aan de Oder.

Max von Stiotta was van 1945 tot 1948 krijgsgevangene bij de Sovjets. In 1948 en 1949 verbleef hij in Hillerse, Nedersaksen. In 1950 werkte hij als schrijver en technisch adviseur in Wenen. Tussen 1953 en 1956 werkte hij als Adviserend Ingenieur bij de Firma Buchecker. Vanaf 1956 tot 1962 was hij wederom betrokken bij het leger als Adviseur voor het Bundesministerium für Landesverteidigung. Op 4 december 1964 overleed zijn vrouw en hij trouwde opnieuw in februari 1968 met Edith Fexer.
Max von Stiotta overleed op 25 november 1977 te Wenen.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!