Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Hauptmann (Kapitein)

Eenheid:

4. Kompanie, Infanterie-Regiment 21, 17. Infanterie-Division, Heer

Toegekend op:

19 september 1939

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Major (Majoor)

Toegekend op:

17 juli 1941

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Major (Majoor)

Eenheid:

Infanterie-Regiment 218, 99. leichte Infanterie-Division, Heer

Toegekend op:

3 november 1941

Hoewel Patzwall als verleningsdatum 2 november 1941 aanhoud, vertoond de verleningsoorkonde de datum van 3 november 1941.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Oberstleutnant (Luitenant-kolonel)

Eenheid:

Gebirgsjäger-Regiment 218, 7. Gebirgs-Division, Heer

Toegekend op:

12 augustus 1943

Toegekend vanwege een verwonding opgelopen op 9 augustus 1943.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Oberstleutnant (Luitenant-kolonel)

Toegekend op:

27 oktober 1943

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Oberst (Kolonel)

Eenheid:

Kommandeur, Gebirgsjäger-Regiment 218, 7. Gebirgs-Division, Heer

Toegekend op:

9 december 1944

De aanbeveling voor het Ritterkreuz van Schuler luidt als volgt:
Majoor Schuler is een durfal die zijn troepen tot grotere prestaties aanzet met zijn lichtend voorbeeld. Hij ontving zijn Eisernes Kreuz II al op 4.9.1939 als compagniescommandant voor zijn besluitvaardigheid tijdens de oversteek van de rivier de Warta.
Het door hem opgerichte en getrainde I. Infanterie-Regiment 206 waarover hij sinds het begin van de Russische campagne het bevel voerde, draagt het stempel van zijn sterke persoonlijkheid, Tijdens de aanvallen van de divisie op 15 en 17.7.1941 vormden hij en zijn troepen de speerpunt en later versloegen ze ook met succes hardnekkige vijandelijke tegenaanvallen gesteund door tanks. Voor zijn successen hier werd hij te velde onderscheiden met het Eisernes Kreuz I.
Op 10.8.1941 nam Majoor Schuler het commando over zijn regiment over nadat de commandant in actie was gesneuveld. Hij deed dat op een zeer moeilijk moment, in het bijzonder tijdens de eerste offensieve gevechten in de zwaar versterkte gebieden rond Kiev. Desondanks was hij in staat ferme leiding over zijn eenheid te krijgen en in de volgende weken blonk hij uit in zware offensieve en defensieve gevechten. Hij onderscheidde zich bijzonder tijdens de 4 dagen durende aanval op het zuidelijke front bij Kiev van 16 tot 19 september 1941. Majoor Schuler bewees zich elke dag weer door zijn omzichtige leiding en voorbeeldige moed aan het hoofd van zijn regiment.
Op de 3de dag van de aanval was het de bedoeling dat zijn regiment ten westen van Myzhelovka aan zou vallen met het zwaartepunt op de linkervleugel Ze moesten door een zwaar verdedigde linie van meren breken en doorstoten tot de noordelijke grens van het gemeentebos van Kiev. Het regiment zette om 11:00 uur de aanval in, het 1. Battalion viel aan op links. Op de rechterflank moest het III. Battalion verkenningen uitvoeren van de vijandelijke veldposities. Het II. Battalion lag in reserve en Schuler plaatste het achter de linkervleugel.
De eerste rapporten van het I. Battalion gaven aan dat de linie bij de meren was doorbroken, wat leek op goede voortgang van de aanval. Schuler haastte zich dus naar voren maar tegen de tijd dat hij om 12:00 aankwam trof hij een totaal andere situatie aan. Slechts enkele zwakke eenheden waren in de vijandelijke veldposities doorgedrongen en konden niet verder. De rest van het bataljon werd vastgenageld door mitrailleur- en artillerievuur van diverse niet eerder geïdentificeerde bunkers en ze leden zware verliezen. In tegenstelling daarmee ontving Majoor Schuler om 12:30 een bericht van III.Battalion. Er stond in dat ze met sterke aanvalsgroepen in de vijandelijke stellingen waren doorgedrongen en slechts op lichte tegenstand waren gestuit. Toen hij dat hoorde, zag Schuler in dat het zwaartepunt van de aanval naar de rechtervleugel van het regiment verplaatst moest worden, in tegenstellinmg tot het oorspronkelijke plan van aanval. Door zo te handelen accepteerde hij het risico dat ontstond uit de nog onbekende situatie op beide vleugels van de aanval door het regiment.
De regimentscommandant voerde snel en vurig zijn beslissing uit. Hij voerde persoonlijk het III. Battalion aan om de zwaar verdedigde heuvel 173 aan te vallen en zette het reservebataljon in ter ondersteuning van de rechterflank. De steeds langer wordende flank van de aanvallende troepen werd steeds kwetsbaarder. Majoor Schuler bleef echter bij zijn besluit, hij zette zelf de compagnieën van zijn I. Battalion in tegen de noordoostelijke sector van het gemeentebos van Kiev. De diepe flank en de achterhoede van zijn regiment zouden het probleem worden voor achterop komende eenheden van de divisie. Toen de regimentscommandant terugkeerde naar het III. Battalion om toe te zien op de opmars naar Heuvel 173, raakte de commandant van het bataljon dodelijk gewond door een sluipschutter in een boom terwijl hij direct naast Schuler stond. De regimentscommandant besliste dus om het commando over III. Battalion tijdelijk over te nemen dat in deze fase de belangrijkste eenheid in de aanval was. Hij slaagde erin door een totaal van 6 vijandelijke defensieve stellingen te breken in zijn netwerk van posities ten noorden van Myzhelovka en veroverde tegen 15:30 Heuvel 173. In de loop van de dag had de fel vechtende vijand weer zware verliezen geleden. Die dag kon het regiment 200 man gevangen nemen en 21 kanonnen/mortieren en 44 mitrailleurs buit maken
Door zijn eigen beslissing die snel door Majoor Schuler met opmerkelijke moed werd uitgevoerd, werd de kritieke vijandelijke stelling aan het zuidelijke front vasn Kiev doorbroken en de weg geopend voor de aanval op de stad zelf.
Vanwege de sterke dreiging aan de flanken tijdens de aanval van het regiment op die dag, even als de toenemende verliezen tijdens de aanval, zou een tijdelijke adempauze gerechtvaardigd zijn geweest. Door zo te handelen zouden echter de kansen op een doorbraak op die plek waarschijhnlijk verkeken zijn en de vijand zou waardevolle tijd krijgen om uit te rusten en beter voorbereid zijn op toekomstige aanvallen.
Het moedige en onafhankelijke besluit van Majoor Schuler leidde dus tot een beslissend succes voor de divisie. De succesvolle aanval van het regiment in de middag van 18.9, ondanks de sterke vijandelijke tegenstand, is voornamelijk te danken aan de uitmuntende persoonlijke moed van de regimentscommandant. De successen van zijn eenheid op de 4de dag van de aanval - 19.9 - kunnen ook aan zijn leiderschap worden toegeschreven toen zijn regiment, samen met het Infanterie-Regiment 218 nogmaals in staat bleek door diverse vijandelijke veldposities te breken en uiteindelijk om rond 10:00 uur in de strad door te dringen. En tegen 13:15 had Schuler, samen met de voorste eenheden van zijn troepen de oever van de Dnjepr in Kiev zelf bereikt.
Dus, op grond van zijn reeks dappere daden (die uitmondden in het vertoon van zijn beste leiderschap op 18.09) acht ik Majoor Schuler bijzonder waardig voor de hoge eer, het Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes te ontvangen.

Vorläufiges Besitzzeugnig afgegeven op 15 december 1944.