- Periode:
- Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
- Rang:
- Lieutenant (1e Luitenant)
- Eenheid:
- 1/5th Battalion Welch Regiment, 158th Infantry Brigade, 53rd (Welsh) Infantry Division, British Army
- Toegekend op:
- 8 maart 1945
Aanbeveling:
In de avond van 16 augustus 1944, in noordwest Europa, voerde Lieutenant Watkins het bevel over een compagnie van het Welch Regiment. Het bataljon had opdracht doelen aan te vallen langs de spoorlijn bij Bafour. De compagnie van Lt Watkins moest open maisvelden oversteken waarin booby traps waren gelegd. Het was nog niet donker en de compagnie kwam al spoedig onder zwaar mitrailleurvuur van posten tussen de mais, posten verder terug en ook onder vuur van een 88mm kanon; er werden veel verliezen geleden en de opmars werd vertraagd.
Lt. Watkins, de enige nog overgebleven officier, stelde zich aan het hoofd van zijn mannen en onder vuur van korte afstand viel hij twee posten achter elkaar aan, zelf doodde of verwondde hij de bemaning met zijn Sten gun. Toen hij zijn doel bereikte ontdekte hij een anti tankkanon, bemand door een Duitse soldaat; zijn Sten blokkeerde en dus gooide hij hem in het gezicht van de Duitser en schoot hem met zijn pistool dood voordat hij de tijd had zich te herstellen. De compagnie van Lt Watkins had nu nog maar 30 man over en kreeg een tegenaanval door 50 man vijandelijke infanterie. Lt Watkins dirigeerde het vuur van zijn mannen en leidde toen een bajonetaanval met als gevolg dat de vijand bijna totaal vernietigd werd. Het was nu donker en er werd order gegeven aan het bataljon om terug te trekken. De compagnie van Lt Watkins ontving dat bevel niet omdat hun radio was vernield.
Ze waren nu alleen, omsingeld, met minder mensen en het werd donker. Lt Watkins besloot naar zijn bataljon terug te keren door langs de flank van de vijandelijke positie te trekken waar hij al eerder langs was gekomen maar toen ze nogmaals door het maisveld trokken werd hij van korte afstand aangeroepen door een vijandelijke post. Hij gaf zijn mannen opdracht zich te verspreiden en viel zelf de post aan met een Bren en schakelde hem uit. Hij leidde toen het restant van zijn compagnie terug naar het hoofdkwartier van het bataljon.
Met zijn uitstekende dapperheid en volledige minachting voor eigen veiligheid in een zeer moeilijke periode was hij verantwoordelijk voor het sparen van de levens van zijn mannen en had hij een beslissende invloed op het verloop van de strijd.