Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Sergeant

Eenheid:

No. 75 (New Zealand) Squadron, Royal Air Force

Toegekend op:

5 augustus 1941

Aanbeveling:
In de nacht van 7 juli 1941 was Sergeant Ward 2de piloot van een Wellington bommenwerper die terugkeerde van een aanval op München. Terwijl ze op 13.000 voet boven het Ijsselmeer vlogen werd zijn toestel van onderen aangevallen door een Duitse Me 110 die treffers plaatste met granaten en brandkogels. De staartschutter raakte gewond aan zijn voet maar loste een salvo waardoor de vijandelijke jager blijkbaar onbestuurbar neerstortte. Er brak toen brand uit in de stuurboordmotor van de Wellington die zich al gauw, gevoed door een gebroken brandstofleiding al gauw alarmerend uitbreidde en naar de hele vleugel dreigde over te slaan. De bemanning maakte een gat in de romp en deed dappere pogingen om de brand met blussers en zelfs met koffie uit hun veldflessen te doven maar zonder succes. Ze werden toen gewaarschuwd zich klaar te maken om het vliegtuigh te verlaten. Als laatste redmiddel meldde Sgt. Ward zich vrijwillig om te proberen het vuur te doven met een dekzeil dat toevallig als kussen werd gebruikt. Eerst stelde hij voor zijn parachute af te doen om de weerstand van de wind te verminderen maar hij werd uiteindelijk overgehaald hem om te laten. In het vleigtuig werd een touw van het vlot om hem heen gebonden, hoewel dat weinig hielp en gevaarlijk kon zijn geworden als hij van het vliegtuig af was geblazen.
Met hulp van zijn navigator klom hij toen door de nauwe astrodome en deed zijn parachute om. De bommenwerper vloog met geringe snelheid maar de druk van de wind moet voldoende zijn geweest om de operatie uiterst moeilijk te maken. Het linnen kapot scheurend om waar nodig houvast voor handen en voeten te hebben en ook gebruik makend van bestaande gaten in het doek, slaagde Sgt. Ward erin een meter af te dalen naar de vleugel en kroop nog een meter verder naar de achterkant van de motor, ondanks de slipstream van de propeller die hem bijna van de vleugel blies.
Liggend in deze riskante positie smoorde hij het vuur in de vleugelbekleding en probeerde het dekzeil in het gat in de vleugel te duwen op de lekkende leiding waar het vuur vandaan kwam. Zo gauw hij echter zijn hand weg haalde blies een enorme windvlaag het dekzeil eruit en toen hij het nog eens probeerde, waaide het weg. Zo uitgeput als hij was maakte hij met hulp van de navigator een geslaagde maar gevaarlijke trip terug naar het vliegtuig. Er bestond nu geen gevaar meer dat het vuur zich vanaf de brandstofleiding zou uitbreiden omdat er geen vleugelbekleding meer over was en uiteindelijk ging het vanzelf uit. Toen het vliegtuig bijna thuis was brandde wat benzine dat zich in de vleugel had verzameld fel op maar dat ging ook erg snel weer uit. Ondanks de aan het vliegtuig toegebrachte schade werd een veilige landing gemaakt. De thuisvlucht was mogelijk gemaakt door de dapperheid van Sgt. Ward bij het blussen van de brand in de vleugel onder de meest moeilijke omstandigheden en met gevaar voor eigen leven.

LG 35238/4515.
Het VC werd op 16 oktober 1942 door de Gouverneur Generaal van Nieuw Zeeland in Wellington overhandigd aan de broer van James Allen Ward.

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)