Edwin Swales werd geboren in Natal en diende bij het uitbreken van de oorlog in de Natal Mounted Rifles. Hij kwam begin 1942 in dienst van de S.A.A.F. en werd in augustus 1943 uitgeleend aan R.A.F. Bomber Command en geplaatst by 6 A.F.U. op Little Rissington. Hij werd in juli 1944 overgeplaatst naar actieve dienst bij No. 582 Squadron, een onderdeel van de P.F.F. (Path Finder Force). Swales werd onderscheiden met een D.F.C. wegens zijn kalmte onder vuur, leiderschap en knap manoeuvreren tijdens een aanval bij daglicht op het spooremplacement bij Keulen op 23 december 1944. Zijn vriend Squadron Leader R.A.M. Palmer, die als Master Bomber diende tijdens deze aanval werd neergeschoten waarbij hij sneuvelde; later werd hij postuum onderscheiden met het V.C. op een manier die een voorbode was van Swales’ eigen onderscheiding. Precies twee maanden na de aanval op Keulen, 23 februari 1945, toevallig de dag waarop de toekenning van zijn D.F.C. werd gepubliceerd in de London Gazette, zat Swales zelf in de stoel van de Master Bomber tijdens de aanval op Pforzheim. Zijn Lancaster werd zowel op de heenweg als boven het doel zwaar door luchtafweer beschadigd maar hij bleef rustig het bombardement leiden tot aan het einde van de aanval (die later bijzonder nauwkeurig, geconcentreerd en effectief bleek te zijn geweest). Op weg terug naar huis in zijn lamgeschoten Lancaster stuitte Swales op hevige turbulentie en gaf boven België zijn bemanning bevel te springen. Toen de laatste man sprong raakte het vliegtuig overtrokken waardoor Swales geen kans meer had om te ontsnappen; hij werd dood gevonden, aan de stuurknuppel en werd begraven op de oorlogsbegraafplaats van Leopoldsburg. De postume toekenning van zijn V.C. werd op 24 april gepubliceerd en bleek de laatste van Bomber Command tijdens de oorlog te zijn.
De onderscheidingen, zijn uniform en zijn logboek werden in 1959 door zijn moeder aan het Zuid-Afrikaaanse National Museum van Militaire Geschiedenis geschonken.
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!