- Periode:
- Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
- Rang:
- Temporary Major (Tijdelijk Majoor)
- Eenheid:
- 5th Battalion, Grenadier Guards
- Toegekend op:
- 30 maart 1944
Aanbeveling:
Wegens uitzonderlijke moed en totale minachting voor gevaar tijdens de actie bij Carroceto in het bruggenhoofd bij Anzio in februari 1944.
De periode tussen 6 en 10 februari was van vitaal belang voor de hele situatie in het bruggenhoofd. De Duitsers vielen een Britse divisie aan met eenheden van zes verschillende divisies en er werden voortdurend felle gevechten van man tegen man geleverd; elk daarvan had direct effect op de positie van andere troepen in de omgeving en op de actie als geheel. Het was van vitaal belang dat om elke centimeter grond hardnekkig en fel werd gevochten. Het gebied tussen Carrooceto en Buonriposo Ridge was van bijzonder belang.
In de nacht van 7 op 8 februari voerde Major Sidney het bevel over de ondersteuningscompagnie van een bataljon van de Grenadier Guards, Company HQ lag links van het Battalion HQ in een ravijn zuidwest van de Carrocetobrug. Vijandelijke infanterie die de voorste compaggnie infanterie noordwest van Carroceto was gepasseerd deed een felle aanval in de buurt van Major Sidney’s Company HQ en slaagde erin het ravijn binnen te trekken. Major Sidney verzamelde de bemanning van een dichtbij gelegen 3 inch mortier en leidde persoonlijk een aanval met Tommy guns en handgranaten en dreef zo de vijand het ravijn uit. Hij stuurde het detachement toen terug om hun mortiervuur voort te zetten terwijl hij en een handjevol mannen positie innamen op de rand van het ravijn om de vijand weer te verdrijven die met enige sterkte de aanval weer begonnen was. Major Sidney en zijjn mannen slaagden erin het merendeel van de Duitsers buiten het ravijn te houden maar een paar bereikten een geul op 20 meter voor hem van waaruit ze om Major Sudney’s positie heen konden trekken. In het volle zicht van de vijand en geheel ongedekt stormde deze officier zonder aarzeling naar voren tot een punt van waaruit hij de vijand van korte afstand onder vuur kon nemen met als gevolg dat de vijand zich terugtrok met achterlating van een aantal doden.
Bij terugkeer op zijn vorige positie op de rand van het ravijn hield Major Sidney twee Guards bij zich en stuurde rest terug voor meer munitie en granaten. Toen ze weg waren zette de vijand de aanval opnieuw fel in en Major Sidney werd in zijn gezicht geraakt door een granaat die afketste en ontplofte waardoor hij en een Guard gerwond raakten en de tweede Guard werd gedood. Major Sidney hield alleen en gewond aan zijn heup de vijand op afstand totdat vijf minuten later het team met munitie terugkeerde en de vijand nogmaals werd verdreven. Er zeker van dat er geen verdere aanvallen meer zouden komen ging hij naar een dichtbij gelegen grot om zijn wond te laten verbinden maar voordat het zover was viel de vijand opnieuw aan. Hij ging onmiddellijk terug naar zijn post en bleef nog een uur lang de vijand bestrijden; tegen die tijd was de linkerflank van de stelling van het bataljon gezekerd en de vijand werd uiteindelijk verdreven. Pas toen liet Major Sidney, verzwakt door bloedverlies en nauwelijks in staat te lopen, zijn wond behandelen.
Gedurende de volgende dag was de vijand zo dichtbij dat het onmogelijk was deze officier af te voeren, dat kon pas na het invallen van de duisternis. In die tijd, hoewel hij sterk verzwakt was, bleef hij als altijd een voorbeeld en inspiratie voor allen met wie hij in contact kwam.
Gedurende het hele gevecht toonde Major Sidney doelmatigheid, koelbloedigheid, moed en totale minachting voor eigen veiligheid van een uitzonderlijk hoog niveau en het lijdt geen twijfel dat als gevolg van zijn actie, uitgevoerd onder grote problemen, de positie van het bataljon werd hersteld met ver reikende gevolgen voor de slag als geheel.
William Philip Sidney (Viscount de L'Isle) is bijgezet in het familigraf, St.John the Baptist Church, Penshurst, Groot-Brittannië.