Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Sepoy (Soldaat)

Eenheid:

5th Royal Gurkha Rifles, Indian Army

Toegekend op:

12 oktober 1944

Aanbeveling:
Subadar Netrabahadur Thapa voerde het bevel over een 41 man sterk garnizoen van de 2/5th Royal Ghurka Rifles (Frontier Force) die in de midddag van 25 juni 1944 het geïsoleerde piket, bekend als Mortar Bluff overnam, liggend op de heuvel die uitkeek over de basis in Bishenpur in Birma. Het piket, totaal ongedekt lag op ongeveer 400 meter van het volgende piket van waaruit het op zekere hoogte kon worden ondersteund door 7,5 mortiervuur maar werd bestreken door Water Piket, een klein stukje verderop op hoog terrein in het zuiden dat de vorige nacht onder de voet gelopen was door sterke vijandelijke eenheden en nog in hun handen was. Vanwege de overheersende positie was de herovering van Mortar Bluff van vitaal belang voor de veiligheid van andere posities verder de heuvel af en voor Bishenpur zelf.
Het ontzetten werd sterk gehinderd door sluipschutters van dichtbij maar was om 18:30 zonder verliezen voltooid. Iets meer dan een uur later lanceerde de vijand een aanval. Daarvoor werden een 75 mm en een 37 mm kanon naar het hoge terrein overgebracht dat uitkeek over de positie en die vuurden de ene granaat na de andere tien minuten lang op de beperkte ruimte van het piket en dat werd gevolgd door een vastberaden aanval door niet minder dan een compagnie Japanners. Er volgde een fel gevecht waarin Subadar Netrabahadur Thapa’s mannen, aangevuurd door hun leider, hun positie ondanks grote moeilijkheden behielden en de vijand met buitensporig hoge verliezen terugdrongen. In die periode liep Subadar Netrabahadur Thapa met onvermoeibare energie en minachting voor eigen veiligheid van post naar post, vuurde zijn jonge N.C.O.’s en schutters aan waaruit het garnizoen grotendeels bestond en zorgde voor de gewonden.
Er volgde een korte pauze waarin Subadar Netrabahadur Thapa per telefoon duidelijk en kort verslag deed aan zijn bevelvoerend officier en hem vroeg om meer vuursteun van de artillerie. Nadat hij dat had gedaan maakte hij zich op om de volgende aanval het hoofd te bieden en die liet niet lang op zich liet wachten.
Onder dekking van de pikzwarte nacht en de stortregen was de vijand door de jungle getrokken en onder dekking daarvan lanceerde hij zijn volgende aanval. Nog steeds in aanzienlijke sterkte en net zo fel en vastberaden als altijd stroomde de vijand de jungle uit over het korte stuk open terrein naar de piketten onder dekking van kleine wapens en een 37 mm kanon vanaf de flank. Onze mannen hielden een tijd lang stand maar ongelukkig genoeg blokkeerde zowel de L.M.G. als de T.M.G. van een van de secties.
Door hun sterk verminderde vuurkracht kon de sectie het niet meer houden en de vijandelijke troepen forceerden een doorbraak en liepen deze en een andere sectie onder de voet, 12 van de 16 mannen van beide secties werden gewond of gedood. Omdat hij geen reserves meer had, ging Subadar Netrabahadur Thapa vanuit zijn hoofdkwartier naar voren en hield een verdere opmars tegen met handgranaten.
De situatie was echter kritiek. Met het verlies van bijna de helft van zijn mannen, weinig munitie en de vijand in het bezit van een deel van zijn perimeter zou Subadar Netrabahadur Thapa het volste recht hebben gehad om terug te trekken maar in zijn volgende verslag aan zijn commandant meldde hij dat hij van plan was stand te houden en vroeg om versterkingen en meer munitie.
Zijn verdedigingsplan was zo efficiënt en het voorbeeld van deze dappere Ghurka officier zo sterk dat geen enkele man uit zijn loopgraaf kwam en de vijand geen meter terreinwinst meer maakte, ondanks zijn wanhopige pogingen.
Zo verstreek de nacht totdat om 04:00 uur een sectie van 8 man arriveerde met handgranaten en munitie voor kleine wapens. Hun aankomst trok onvermijdelijk vuur aan en al gauw waren ze alle acht gewond. Daardoor niet uit het veld geslagen haalde Subadar Netrabahadur Thapa de munitie zelf op en met het peloton van het hoofdkwartier ging hij in de aanval met granaten en khukris. Terwijl hij dat deed kreeg hij een kogel in zijn mond kort daarna gevolgd door een granaat waardoor hij op slag sneuvelde. Zijn lichaam werd de volgende dag gevonden, khukri in zijn hand en een dode Japanner met een ingeslagen schedel naast hem.
Getrouw aan de tradities van de dienst en van zijn ras had Subadar Netrabahadur Thapa acht uur lang tegen een geweldige overmacht gevochten totdat hiij werd gedood. Zijn fraaie voorbeeld van persoonlijke moed en zijn grote plichtsbesef inspireerden zijn mannen dusdanig dat een vitale positie tot aan het uiterste van menselijk uithoudingsvermogen behouden bleef.
Zijn moed en zijn plichtsbesef zullen een heldenverhaal blijven in de geschiedenis van het regiment.

Netrabahadur Thapa, graf onbekend, naamsvermelding op de Rangoon Memorial, Birma.