Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)

Rang:

Lieutenant Colonel (Luitenant-kolonel)

Eenheid:

1st Battalion, 105th Infantry Regiment, 27th Infantry Division "New York", U.S. Army

Toegekend op:

9 mei 1945

"Wegens opvallende moed en onverschrokkenheid en meer dan buitengewone plichtsbetrachting met gevaar voor eigen leven op Saipan in de Marianen tussen 20 juni en 7 juli 1944. Toen de aanvallende eenheden van zijn peloton door zwaar vijandelijk vuur werden opgehouden, gaf Lt. Col. O'Brien drie tanks bevel voor de aanvallende eenheden uit te gaan in een poging de versterking uit te schakelen. Vanwege het gerichtte vijandelijke vuur waren de koepels van de tanks gesloten, zodat zij de juiste richting kwijtraakten en op onze eigen troepen vuurden. Lt. Col. O'Brien, zijn eigen veiligheid volkomen negerend, sprong in het volle zicht van de vijand te voorschijn, rende naar de voorste tank en sloeg er met de kolf van zijn pistool op om de aandacht van de bemanning te trekken. Hij klom, volledig blootgesteld aan het vijandelijk vuur, op de tank en leidde persoonlijk de aanval totdat de vijandelijke versterking was uitgeschakeld. Op 28 juni 1944, toen zijn peloton probeerde een zwaar verdedigde heuvelrug in de buurt van Donnay in te nemen, opperde Lt. Col. O'Brien een plan om de heuvel met een dubbele tangbeweging door twee bataljons in te nemen. Hij nam zelf de leiding over de operatie. Hij stak alleen 1.200 meter vol met sluipschutters zittende onderbegroeing over om een punt te bereiken waar een van zijn pelotons door de vijand werd opgehouden. Enkele mannen achterlatend om de vijand tegen te houden, leidde hij zelf vier man een smal ravijn in en doodde of verdreef alle Japanners die de versterking bezet hielden. Tijdens deze actie veroverde hij vijf mitrailleurs en een stuk 77 mm veldgeschut. Lt. Col. O'Brien hergroepeerde toen zijn twee pelotons voor een nachtelijke defensie en voerde die aan tijdens herhaaldelijke tegenaanvallen. Ondertussen wist hij het terrein te behouden. Op 7 juli 1944 werd zijn en een ander bataljon aangevallen door een overweldigende Japanse troepenmacht van naar schatting 3.000 tot 5.000 man. Terwijl overal man-tegen-man gevechten woedden, werden hun voorste posities uiteindelijk door de enorme overmacht onder de voet gelopen. Vanwege de vele gewonden en de afnemende hoeveelheid munitie weigerde Lt. Col. O'Brien de frontlinie te verlaten. Langs de linies heen en weer gaand, vuurde hij op de vijand met in iedere hand een pistool en zijn aanwezigheid versterkte de vechtlust van de mannen, moedigde hen aan in hun strijd en hielp hen heldhaftig stand te houden. Zelfs nadat hij ernstig gewond was geraakt, weigerde Lt. Col. O'Brien afgevoerd te worden en nadat zijn pistoolmunitie op was geraakt, bemande hij een .50 mitrailleur op een jeep en bleef vuren. Toen men hem het laatst in leven zag, stond hij rechtop, vurend op de Japanse hordes die hem omsingelden. Enige tijd later werd zijn lichaam teruggevonden, omringd met de vijanden die hij had gedood. Zijn moed was in overeenstemming met de hoogste tradities van de strijdkrachten."

Posthuum toegekend

Periode:

Tweede Wereldoorlog (1939-1945)