- Periode:
- Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
- Rang:
- Acting Squadron Leader (Waarnemend Majoor-vlieger)
- Eenheid:
- No. 218 (Gold Coast) Squadron, Royal Air Force
- Toegekend op:
- november 1943
Aanbeveling:
In de nacht van 12 augustus 1943 was Flight Sergeant Aaron gezagvoerder en vlieger van een Stirling bommenwerper die Turijn moest aanvallen. Tijdens het aanvliegen van het doel werd de bommenwerper geraakt door verwoestende salvo’s van een vijandelijke jager. Drie motoren werden geraakt, de voorruit werd versplinterd, de neus- en staartkoepels raakten onklaar en de besturing van het hoogteroer werd beschadigd waardoor de bommenwerper onstabiel raakte en moeilijk te besturen werd. De navigator werd gedood en andere bemanningsleden raakten gewond.
Flight Sergeant Aaron werd in zijn gezicht geraakt door een kogel waardoor zijn kaak brak en een deel van zijn gezicht werd weggeslagen. Hij raakte ook gewond aan zijn borst en zijn rechterarm werd onbruikbaar. Toen hij naar voorover over de stuurknuppel viel dook het toestel een paar duizend voet omlaag. De boordwerktuigkundige kreeg het toestel op 3.000 voet weer onder controle. Flight Sergeant Aaron, niet meer tot spreken in staat, liet de bommenrichter door middel van gebaren weten de besturing over te nemen. Er werd toen koers gezet naar het zuidwesten in een poging, de gehavende bommenwerper, met één motor buiten werking, naar Sicilië of Noord-Afrika te vliegen.
Flight Sergeant Aaron werd naar achteren geholpen en behandeld met morfine. Na enige tijd gerust te hebben vermande hij zich en stond hij erop, zijn verantwoordelijkheid als gezagvoerder nemend, naar de cockpit terug te gaan waar hij in zijn stoel werd geholpen en zijn voeten op de roerpedalen werden gezet.
Twee keer deed hij hardnekkige pogingen de besturing over te nemen en het toestel op koers te houden maar zijn zwakte was overduidelijk en hij werd met moeite overgehaald er vanaf te zien. Hoewel hij hevige pijn leed en vrijwel was uitgeput bleef hij helpen door met zijn linkerhand aanwijzingen op te schrijven.
Vijf uur na het verlaten van het doel begon de brandstof op te raken maar kort daarna kwam het naderingsbaken van Bone in zicht.
Flight Sergeant Aaron spande zijn laatste krachten in om de bommenrichter aanwijzingen te geven voor de riskante taak het beschadigde toestel in het donker met ingetrokken landingsgestel aan de grond te zetten. Onder zijn leiding werden vier pogingen ondernomen en bij de vijfde was Flight Sergeant Aaron zo dicht bij een ineenstorting dat hij door de bemanning moest worden tegengehouden en de landing door de bommenrichter werd voltooid.
Negen uur na de landing stierf Flight Sergeant Aaron door uitputting. Als hij, toen hij ernstig gewond raakte, zich tevreden had gesteld met rust te nemen en zijn afnemende krachten te sparen, zou hij vermoedelijk zijn hersteld maar hij zag het als zijn plicht zich desnoods tot zijn laatste ademtocht tot het uiterste in te spannen om te verzekeren dat zijn vliegtuig met haar bemanning niet in vijandelijke handen zou vallen. Onder afschuwelijke omstandigheden toonde hij de hoogste graad van moed, vastberadenheid en leiderschap en hoewel hij gewond was en stervende, stelde hij een voorbeeld van plichtsbesef dat zelden geëvenaard en nooit overtroffen is.